1.Mose 49 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Przyszłość potomków Jakuba

1 Potem Jakub wezwał swoich synów i zarządził: Zbierzcie się, a oznajmię wam, co was spotka w dniach późniejszych.

2 Przyjdźcie, posłuchajcie, synowie Jakuba, posłuchajcie swego ojca Izraela!

3 Rubenie, jesteś mym pierworodnym, moją siłą i pierwociną męskości,* szczytem uniesienia i mocy.

4 Lecz utracisz pierwszeństwo, ty, wzburzony jak woda, bo wszedłeś na łoże swego ojca! Splamiłeś je! Wszedłeś na me posłanie!

5 Symeon i Lewi to bracia, narzędziami przemocy są ich noże!

6 Lepiej trzymać się z dala od ich rady, przed ich gromadą chronić własną godność!* Bo w swym gniewie powycinali ludzi i w samowoli okaleczyli bydło.

7 Przeklęty ich gniew, bo gwałtowny, i ich wściekłość — bo dzika! Porozdzielam ich w Jakubie i rozproszę ich w Izraelu.

8 Juda — sławić będą cię twoi bracia! Twoja ręka spocznie na karku twych wrogów! Przed tobą złożą pokłon synowie twego ojca!

9 Judo, młody lwie, ledwie od łupu odszedłeś, mój synu, a już przyczaiłeś się, wyciągnięty jak lew lub jak lwica — kto śmie ich podrażnić?

10 Nie odstąpi berło od Judy ani buława od jego potomków,* aż nadejdzie jeden z jego rodu, ten, którego będą słuchać narody.

11 Przy winorośli uwiąże osiołka, przy najlepszym jej krzewie źrebię oślicy, wymoczy swoją szatę w winie, a w krwi winogron tunikę.*

12 Jego oczy ciemniejsze niż wino, jego zęby bielsze niż mleko.

13 Zebulon — zamieszka nad morzem, będzie przystanią dla statków, swoją rufą sięgnie aż po Sydon.

14 Issachar to osioł kościsty, który kładzie się obciążony jukami.

15 Lecz gdy zobaczy dobre legowisko i uzna, że ziemia jest urocza, nachyli ramię do dźwigania i będzie sługą pańszczyźnianym.

16 Dan — będzie sądził* swój lud, wszystkie plemiona Izraela.

17 Dan będzie wężem na drodze, rogatą żmiją na ścieżce, tym, co kąsa końskie pęciny, tak że jeździec spada na wznak.

18 Twego zbawienia wyczekuję, PANIE!

19 Gad — banda go napadnie, lecz on napadnie ją od tyłu.

20 Aszer — wyborny jego pokarm! Od niego przysmaki królewskie!

21 Naftali — puszczona wolno łania, która rodzi piękne sarnięta.*

22 Józef — syn rodzący owoce, syn owocujący nad źródłem, jego pędy wyrastają ponad mur!

23 Chcą go zgnębić, strzelają, niechęć trawi łuczników,

24 ale on łuk ma stale napięty i zwinne są jego ramiona — dzięki rękom Mocarza Jakuba, On mu Pasterzem, ten Kamień Izraela,

25 Bóg twego ojca — On będzie cię wspierał, Bóg Wszechmocny — On pobłogosławi błogosławieństwem niebios — z góry, błogosławieństwem głębi — z dołu, błogosławieństwem piersi oraz łona!

26 Błogosławieństwa twego ojca, które przewyższyły błogosławieństwa odwiecznych gór* i granice wzgórz pradawnych, niech spłyną na głowę Józefa, na wskroś oddanego własnym braciom.*

27 Beniamin — wilk drapieżny, rano pożre zdobycz, wieczorem rozdzieli łup!

28 Oto dwanaście plemion Izraela i to, co oznajmił im ich ojciec. Pobłogosławił on swoich synów, każdego z nich w wyjątkowy sposób.

Ostatnia wola i śmierć Jakuba

29 Potem dał im takie polecenie: Wkrótce już dołączę do mych przodków. Pochowajcie mnie z moimi ojcami w jaskini na polu Efrona Chetyty,

30 w jaskini na polu Makpela, które leży naprzeciw* Mamre w Kanaanie, w tej, którą wraz z polem nabył Abraham na własny grób od Efrona Chetyty.

31 Tam pochowano Abrahama i jego żonę Sarę, tam pochowano Izaaka i jego żonę Rebekę, tam też pochowałem Leę.

32 Pole z jaskinią na nim zostało nabyte od Chetytów.

33 Gdy Jakub skończył wydawać polecenia swoim synom, ułożył swoje nogi na łóżku, wydał ostatnie tchnienie i skonał — dołączył do swoich przodków.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Przyszłość potomków Jakuba

1 Potem Jakub wezwał swoich synów i powiedział: Zbierzcie się, a oznajmię wam, co was spotka w dniach późniejszych.*

2 Zgromadźcie się i słuchajcie, synowie Jakuba, słuchajcie Izraela, swego ojca!

3 Rubenie, jesteś mym pierworodnym, moją siłą i początkiem* męskości,* szczytem wyniesienia i szczytem mocy.

4 Wzburzony* jak woda utracisz pierwszeństwo, bo wszedłeś na łoże swego ojca! Splamiłeś [je]! – Wszedł* na me posłanie!

5 Symeon i Lewi – to bracia! Narzędziami przemocy* są ich noże.

6 Do ich rady? Nie wchodź, moja duszo! Z ich gromadą? Nie łącz się, ma chwało!* Bo w swym gniewie powycinali ludzi i w samowoli okaleczyli byki.*

7 Przeklęty ich gniew, bo gwałtowny, i ich wściekłość – bo dzika. Porozdzielam ich w Jakubie i rozproszę ich w Izraelu.*

8 Juda – sławić będą cię twoi bracia!* Twoja ręka – na karku twych wrogów! Tobie pokłonią się synowie twego ojca.

9 Judo, młody lwie, od łupu, mój synu, się uniosłeś, przyczaiłeś się wyciągnięty jak lew i jak lwica – kto ich podrażni?

10 Nie odstąpi berło od Judy ani buława spomiędzy jego stóp,* póki nie przyjdzie należący do niego* – a jemu posłuszeństwo ludów.*

11 Uwiąże przy winorośli osiołka, przy dorodnym jej krzewie* źrebię oślicy, wymoczy w winie swoją szatę, a w krwi winogron swoją tunikę.*

12 Oczy ciemniejsze od wina, a zęby bielsze niż mleko.

13 Zebulon – nad brzegiem morza zamieszka i jest brzegiem dla statków, a jego rufa* naprzeciw Sydonu.

14 Issachar* – to osioł kościsty, przeciąga się między [dwoma] jukami.*

15 Lecz gdy zobaczy legowisko, że dobre, i ziemię, że jest urocza, nachyli ramię do dźwigania i będzie sługą pańszczyźnianym.

16 Dan – będzie sądził* swój lud, każde plemię izraelskie.*

17 Będzie Dan wężem na drodze, [rogatą] żmiją* na ścieżce, tym, który kąsa końskie pięty, tak że jeździec spada na wznak.*

18 Twego zbawienia wyczekuję, JHWH!

19 Gad – banda go napadnie, a on napadnie [im] na piętę.*

20 Od* Aszera – tłusty* jego pokarm, on będzie dawał przysmaki królewskie.

21 Naftali – puszczona wolno łania, która wydaje piękne sarnięta.*

22 Syn* owocujący – Józef, syn owocujący nad źródłem, córki* przesadzają mur!

23 I rozgoryczają go, i strzelają,* i żywią urazę łucznicy,

24 lecz jego łuk jest stale napięty i gibkie ramiona jego rąk* dzięki rękom Mocarza Jakuba, stamtąd Pasterz, Kamień Izraela,

25 od Boga twego ojca – bo cię wesprze, i z* Wszechmocnym* – bo cię pobłogosławi błogosławieństwem niebios z góry, błogosławieństwem głębi rozciągającej się na dole, błogosławieństwem piersi oraz łona!

26 Błogosławieństwa twego ojca, [które] przewyższyły błogosławieństwa moich rodzicielek,* nawet granice wzgórz odwiecznych, niech będą na głowie Józefa i na skroni poświęconego swoim braciom.*

27 Beniamin – wilk drapieżny, rano pożre zdobycz, a wieczorem rozdzieli łup.

28 Te wszystkie to plemiona Izraela – dwanaście – i to jest to, co im oznajmił ich ojciec, i błogosławił ich – błogosławił każdego z nich stosownie do jego błogosławieństwa.

Ostatnia wola i śmierć Jakuba

29 Potem rozkazał im i powiedział do nich: Ja dołączam do mego ludu. Pochowajcie mnie z moimi ojcami w jaskini, która jest na polu Efrona Chetyty,

30 w jaskini, która jest na polu Makpela, które jest naprzeciw* Mamre, w ziemi Kanaan, którą wraz z polem nabył Abraham na własny grób od Efrona Chetyty.

31 Tam pochowano Abrahama i Sarę, jego żonę, tam pochowano Izaaka i Rebekę, jego żonę, tam też pochowałem Leę.

32 Pole z jaskinią na nim zostało nabyte od synów Cheta.*

33 A gdy Jakub skończył wydawać polecenia swoim synom, wciągnął swoje nogi na łoże, po czym ustał – i został przyłączony do swego ludu.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).