Psalm 105 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Pieśń o zbawczej mocy Pana

1 Wysławiajcie* PANA! Wzywajcie Jego imienia! Głoście wśród ludów Jego dzieła!

2 Śpiewajcie Mu! Grajcie Mu! Opowiadajcie o wszystkich Jego cudach!

3 Szczyćcie się Jego świętym imieniem, Niech raduje się serce szukających PANA!

4 Szukajcie PANA i Jego mocy, Szukajcie Jego oblicza nieprzerwanie!

5 Pamiętajcie o cudach, których dokonał, O znakach i rozstrzygnięciach przez Niego ogłoszonych —

6 Wy, potomkowie Abrahama, Jego sługi,* I wy, synowie Jakuba, przez Niego wybrani!*

7 Oto PAN, nasz Bóg: Jego rozstrzygnięcia dotyczą całej ziemi,

8 On zawsze pamięta o swoim przymierzu, O Słowie, które przekazał tysięcznym pokoleniom —

9 O przymierzu, które zawarł z Abrahamem, Oraz o swej przysiędze złożonej Izaakowi.

10 Zawarł je jako ustawę dla Jakuba, Jako wieczne przymierze dla Izraela,

11 Powiedział: Tobie* dam ziemię Kanaan, Przydzielę ci ją w dziedziczne posiadanie.

12 A stało się to wtedy, gdy była ich garstka, Byli w niej nieliczni i obcy.

13 Wędrowali wówczas od narodu do narodu, Od królestw do kolejnych ludów.

14 Już wtedy nie pozwolił nikomu ich gnębić, Z ich powodu karał nawet królów:

15 Nie dotykajcie moich pomazańców I moim prorokom nie wyrządzajcie szkody!

16 A kiedy zesłał głód na ziemię, Kiedy uszczuplił zapasy chleba,

17 Posłał przed nimi swojego człowieka, Sprzedanego w niewolę Józefa.

18 Pęta spodliły jego nogi, Żelazna obręcz skuła szyję,*

19 Jednak do czasu — bo przyszło Jego Słowo, Wypróbowała go zapowiedź PANA.

20 Król posłał sługi i ci go rozkuli, Władca ludów orzekł — i go wypuszczono.

21 Następnie ustanowił go panem swego domu I władcą całego swego mienia.

22 Mógł karcić książąt zgodnie ze swą wolą, Dworską starszyznę miał uczyć mądrości.

23 Tak do Egiptu przybył sam Izrael I Jakub stał się przychodniem w ziemi Chama.

24 A tam Bóg bardzo rozmnożył swój lud, Uczynił go mocniejszym od jego nieprzyjaciół.*

25 Następnie zaś odmienił nastroje ludzi w kraju, tak że Jego lud został znienawidzony, Służący Mu padali ofiarą nadużyć.

26 I właśnie wtedy posłał swego sługę Mojżesza Oraz Aarona, którego sobie wybrał,

27 Ci głosili wśród nich Jego słowa, a On popierał je znakami, I tak w ziemi Chama miały miejsce cuda.

28 Zesłał ciemność — i zapadł mrok, Nie przeszkodzili Jego Słowu.

29 Wodę zamienił im w krew I sprawił, że padły ryby.

30 Ich ziemia zaroiła się od żab — Były także w pałacach królewskich.

31 Wyrzekł słowo — i nadciągnęły owady, Komary wdarły się w granice.

32 Zamiast deszczu spuścił im grad I płomieniami ognia potraktował ich ziemię.

33 Uderzył w ich winnice i gaje figowe I połamał drzewa w całym kraju.

34 Wydał rozkaz — i nadciągnęła szarańcza, Wszędzie było chrząszczy bez liku.

35 Te pożarły całą zieleń ich ziemi I pochłonęły owoce ich pól.

36 Uderzył też wszystkich pierworodnych w ich kraju, Pierwociny ich męskiej siły.

37 Potem swój lud wyprowadził ze srebrem i złotem, A w ich plemionach nie było utykającego.

38 Egipt ucieszył się z ich wyjścia, Gdyż padł na ludzi strach z ich powodu.

39 On zaś rozpostarł nad nimi obłok dla osłony I zapalał ogień, by rozświetlał noc.

40 Kiedy prosili, zesłał im przepiórki I ich głód zaspokajał, zsyłając z nieba chleb.

41 Rozłupał też skałę i trysnęło źródło, Pustynia spłynęła strumieniami wód.

42 Miał bowiem w pamięci swoje święte Słowo Oraz swojego sługę — Abrahama.

43 To dlatego wyprowadził swój lud wśród wesela, Swoich wybranych — wśród okrzyków radości.

44 I tak dał im ziemie obcych narodów, Posiedli dorobek innych ludów,

45 By przestrzegali Jego ustaw I trzymali się Jego praw. Alleluja.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Pieśń o zbawczej mocy Pana

1 Wysławiajcie* JHWH! Wzywajcie Jego imienia! Oznajmiajcie wśród ludów Jego dzieła!

2 Śpiewajcie Mu! Grajcie Mu! Opowiadajcie o wszystkich Jego cudach!

3 Szczyćcie się Jego świętym imieniem! Niech raduje się serce szukających JHWH!*

4 Szukajcie JHWH i Jego mocy, Szukajcie Jego oblicza nieprzerwanie!

5 Pamiętajcie o cudach, które uczynił, O znakach i sądach Jego ust,

6 [Wy], nasienie Abrahama, Jego sługi,* [I] synowie Jakuba, Jego wybrańcy!*

7 On,* JHWH, jest naszym Bogiem, Jego sądy po całej ziemi,

8 Wiecznie pamięta o swoim przymierzu – O Słowie, które zlecił tysiącznemu pokoleniu –

9 Które zawarł z Abrahamem,* Oraz o swojej* przysiędze złożonej Izaakowi.

10 Ustanowił je jako ustawę dla Jakuba, Jako wieczne przymierze – dla Izraela,

11 Mówiąc: Tobie* dam ziemię Kanaan [Jako] przydział waszego dziedzictwa.

12 Gdy byli wciąż w małej liczbie, Nieliczni i obcy w niej,*

13 I wędrowali od narodu do narodu, Z jednego królestwa do innego ludu,

14 Nie pozwolił nikomu ich uciskać I z powodu nich karał [nawet] królów:

15 Nie dotykajcie moich pomazańców I moim prorokom nie szkodźcie!

16 Przywołał też głód na ziemię, Skruszył całą podporę* w chlebie.

17 Wysłał przed nimi człowieka, Sprzedanego w niewolę Józefa.

18 Upodlili pętami jego nogi; Żelazo przyszło mu na szyję*

19 Do czasu, gdy nadeszło Jego Słowo – Wypowiedź JHWH go doświadczyła.*

20 Król posłał – i rozkuł go, Władca ludów – i go wypuścił.

21 Ustanowił go panem swego domu I władcą całego swego mienia,

22 Aby karcił jego książąt zgodnie ze swym życzeniem I jego starców uczył mądrości.

23 Tak przybył Izrael do Egiptu I Jakub* stał się przychodniem w ziemi Chama.

24 A [tam Bóg] bardzo rozmnożył swój lud, I uczynił go mocniejszym od jego nieprzyjaciół.*

25 [Potem] odmienił ich serce, by Jego lud znienawidzili – By oszukiwali Jego sługi.

26 [I wtedy] posłał Mojżesza, swego sługę, Aarona, którego wybrał.

27 Spełniali pośród nich słowa, [którym towarzyszyły] Jego znaki, I cuda w ziemi Chama.

28 Zesłał ciemność i pociemniało – Nie przeszkodzili Jego Słowu.*

29 Zamienił* w krew ich wody I sprawił, że padły ich ryby.

30 Ich ziemia* zaroiła się od żab – [Także] w pałacach ich królów.

31 Powiedział – i nadciągnął rój, Komary były we wszystkich granicach.

32 Spuścił im grad zamiast deszczu, Płomienie ognia – na ich ziemię;

33 Uderzył ich winorośl i figowce I połamał drzewa w ich granicach.

34 Powiedział i nadciągnęła szarańcza Oraz chrząszcz – bez liku.

35 [Te] pożarły całą zieleń ich ziemi, Pochłonęły owoce ich pól.

36 Uderzył też wszystkich pierworodnych w ich kraju, Pierwociny całej ich siły.

37 Potem wyprowadził ich* ze srebrem i złotem, I nie było w ich plemionach kulawego.

38 Ucieszył się Egipt* z ich wyjścia, Gdyż padł na nich strach z ich powodu.

39 Rozciągnął obłok dla osłony I ogień, by rozświetlał [im] noc.

40 Prosili – i zesłał mi przepiórki, I nasycił ich chlebem z niebios.

41 Otworzył skałę i popłynęły wody, Popłynęły strumieniem na pustyni.

42 Gdyż wspomniał na swe święte Słowo [Oraz na] swego sługę Abrahama,

43 I wyprowadził swój lud z weselem, Wśród okrzyków – swoich wybranych,

44 I dał im ziemie narodów, Posiedli dorobek ludów,

45 By przestrzegali Jego ustaw I trzymali się Jego Praw. Alleluja. Pieśń wyznania win i wdzięczności

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).