Sprüche 7 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Przestroga przed cudzą żoną

1 Strzeż, mój synu, tego, co ci mówię, ceń jak skarb moje przykazania.* 2 Przestrzegaj ich, abyś żył szczęśliwie, strzeż moich nauk jak źrenicy oka! 3 Przywiąż je sobie do palców u ręki, wypisz je na tablicy swego serca! 4 Wyznaj mądrości: Ty jesteś moją siostrą, a rozum nazwij swoim krewnym, 5 aby cię strzegły przed obcą kobietą, przed nieznajomą, która nęci gładką mową. 6 Wyglądałem raz z okna mego domu, wychyliłem się z lekka przez kratę — 7 i co widzę wśród prostych? Co między chłopcami? Młodzieńca bez rozumu! 8 Szedł ulicą niedaleko jej mieszkania, zboczył na drogę wiodącą do jej domu. 9 Zmierzch zapadał, dzień miał się ku końcowi, noc powoli pogrążała wszystko w mroku. 10 Wtedy właśnie spotkała go ona — skąpy strój i plan skryty w sercu, 11 podniecona, gorąca, niespokojna, nic nie mogło zatrzymać jej w domu. 12 Wyszła — na ulicach, na placach, czeka na każdym niemal rogu. 13 W końcu chwyta go, całuje i lubieżnie namawia: 14 Mam posiłek z dziękczynnej ofiary, dzisiaj właśnie spełniłam swe śluby. 15 Dlatego wyszłam, aby cię tu spotkać, szukałam — i wreszcie znalazłam! 16 Zasłałam łóżko pięknymi kobiercami, barwnym płótnem sprowadzonym z Egiptu, 17 pokropiłam nasze posłanie mirrą, aloesem, wonnym cynamonem. 18 Chodź! I pijmy pieszczoty do rana, nacieszmy się naszymi ciałami!* 19 Mego męża nie ma dzisiaj w domu! Wyjechał. Jest w dalekiej podróży. 20 Zabrał z sobą sakiewkę z pieniędzmi, ma powrócić dopiero w dniu nowiu.* 21 Tak uwiodła go licznymi namowami, przekonała gładkością swych warg — 22 i jak cielę na rzeź poszedł za nią, dał się złapać, głupiec, na jej sznur! 23 W końcu strzała ugodzi go w wątrobę — jest jak ptak, który śpieszy prosto w sidła, nieświadom, że przybliża swoją śmierć. 24 Teraz więc posłuchajcie mnie, synowie, rozważcie to, co chcę wam powiedzieć! 25 Niech żaden z was nie zbacza na jej drogę, niech się trzyma z dala od jej ścieżek! 26 Gdyż wielu przyprawiła o upadek i liczni są mężczyźni przez nią ścięci. 27 Jej sypialnia to droga do grobu, to ścieżka wprost do komnat śmierci.

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Przestroga przed cudzą żoną

1 Strzeż, mój synu, moich słów i [niczym skarb] zachowuj moje przykazania.* 2 Strzeż moich przykazań – i żyj,* [strzeż] mojej nauki jak źrenicy oka! 3 Przywiąż je sobie do palców,* wypisz je na tablicy swego serca! 4 Mów do mądrości: Ty jesteś moją siostrą, rozum zaś nazwij [swoim] krewnym, 5 by cię strzegły przed obcą kobietą,* przed nieznajomą, której mowa jest gładka. 6 Gdy wyglądałem z okna mego domu, [gdy] wychyliłem się przez kratę,* 7 zobaczyłem wśród prostych, spostrzegłem* między chłopcami młodzieńca bez rozumu.* 8 Szedł ulicą blisko jej narożnika i zboczył na drogę do jej domu. 9 Zapadał zmierzch, dzień miał się ku wieczorowi, nastawała noc i [wszystko pogrążała w] mroku. 10 I wtem kobieta! Czeka na niego! Strój nierządnicy i czujne serce.* 11 Jest podniecona, wyzywająca, jej noga nie ustoi w domu; 12 a to ulica, a to place, jest na każdym rogu – 13 uchwyciła go i całuje, z zuchwałą twarzą namawia: 14 Mam u siebie ofiarę dziękczynną,* dzisiaj spełniłam swe śluby, 15 dlatego wyszłam, aby ciebie spotkać, by ciebie szukać gorliwie – i znalazłam ciebie! 16 Moje łoże zasłałam kobiercami, barwnymi płótnami z Egiptu, 17 moje posłanie pokropiłam mirrą, aloesem i cynamonem. 18 Chodź! Spijajmy pieszczoty do rana, nacieszmy się razem miłością,* 19 bo męża nie ma w domu! Udał się w podróż, daleko. 20 Wziął do ręki sakiewkę z pieniędzmi, powróci do domu w dzień pełni.* 21 Uwiodła go licznymi namowami, przekonała gładkością swoich warg. 22 Pośpieszył za nią* jak wół na rzeź, jak [w] łańcuchy – na skaranie głupca,* 23 aż strzała przeszyje mu wątrobę – jak ptak, który pędzi w sidło, nie przeczuwając, że je zastawiono na jego własną duszę. 24 Teraz więc, synowie, posłuchajcie, zwróćcie uwagę na mowę moich ust! 25 Niech twoje serce nie zbacza na jej drogi, nie błądź jej ścieżkami! 26 Gdyż wielu zranionych doprowadziła do upadku i liczni są ci, którzy zostali przez nią ścięci. 27 Jej dom – to drogi do Szeolu, wiodące do komnat śmierci.

Sprüche 7 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki) Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Przestroga przed cudzą żoną

Przestroga przed cudzą żoną