Matthäus 22 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Przypowieść o gościach weselnych

1 Jezus tymczasem znów odwołał się do przykładu:

2 Królestwo Niebios przypomina pewnego króla, który przygotowywał wesele swojemu synowi.

3 Posłał poddanych, by zwołali na uroczystość gości, lecz zaproszeni nie chcieli przyjść.

4 Posłał więc innych poddanych. Powiedzcie zaproszonym — polecił — że pierwsze danie gotowe, mięso czeka na przyrządzenie, wszystko już dopięte. Przyjdźcie na wesele.

5 Oni jednak zlekceważyli zaproszenie i odeszli, jeden na swoje pole, drugi do swego handlu,

6 a pozostali schwytali jego sługi, znieważyli lub pozabijali.

7 Król rozgniewał się, posłał swoje wojsko, wygubił morderców, a ich miasto puścił z dymem.

8 Następnie powiedział do służby: Wesele wprawdzie gotowe, ale zaproszeni nie byli godni.

9 Wyjdźcie więc na skrzyżowania dróg i zaproście na wesele tylu, ilu spotkacie.

10 Słudzy wyszli i sprowadzili napotkanych, złych i dobrych — i zapełniły się miejsca przy stole.

11 Wówczas wszedł król. Chciał przyjrzeć się zaproszonym. Zobaczył wśród nich człowieka nie ubranego w weselną szatę.

12 Jak tu wszedłeś, przyjacielu — zapytał — nie mając weselnej szaty? A ten oniemiał.

13 Król natomiast rozkazał swej służbie: Zwiążcie mu ręce i nogi i wyrzućcie na zewnątrz, w ciemność, tam będzie płacz i zgrzytanie zębami.

14 Wielu bowiem jest zaproszonych, lecz niewielu wybranych.

Jezus i sprawa podatków

15 Wtedy faryzeusze odeszli i uknuli pewien plan. Postanowili przyłapać Jezusa na jakiejś niefortunnej wypowiedzi.

16 Wysłali więc do Niego swoich uczniów oraz zwolenników Heroda z takim zapytaniem: Nauczycielu, wiemy, że jesteś szczery i zgodnie z prawdą uczysz, jak postępować według woli Bożej. Nie wyróżniasz też nikogo, gdyż nie kierujesz się pozorami stwarzanymi przez ludzi.

17 Powiedz nam więc, jakie jest Twoje zdanie: Czy należy płacić podatek cesarzowi, czy też nie?

18 Jezus przejrzał ich zamiary i powiedział: Dlaczego wystawiacie Mnie na próbę, obłudnicy?

19 Pokażcie mi monetę, którą płaci się podatek. Przyniesiono Mu zatem denara.

20 Czyj to wizerunek oraz napis? — zapytał.

21 Cesarza — odpowiedzieli. Wtedy im powiedział: Co cesarskie, oddawajcie więc cesarzowi, a co Boże — Bogu.

22 Gdy to usłyszeli, opuścili Go i zdziwieni odeszli.

Zagadka o zmartwychwstaniu

23 Tego dnia podeszli do Niego saduceusze. Twierdzą oni, że nie ma zmartwychwstania. Rozpoczęli od takiego przykładu:

24 Nauczycielu! Mojżesz powiedział, że jeśli ktoś umrze bezdzietnie, to brat ma poślubić jego żonę i wzbudzić potomstwo swojemu bratu.

25 Otóż było u nas siedmiu braci. Pierwszy ożenił się i umarł, a ponieważ nie miał potomstwa, zostawił żonę swojemu bratu.

26 Podobnie było z drugim i trzecim — aż do siódmego.

27 Po wszystkich zmarła też kobieta.

28 Przy zmartwychwstaniu więc którego z tych siedmiu będzie żoną? Bo wszyscy ją mieli.

29 Jezus im odpowiedział: Błądzicie, gdyż nie znacie Pism ani mocy Bożej.

30 Po zmartwychwstaniu ludzie nie będą się żenić ani wychodzić za mąż, lecz będą jak aniołowie w niebie.

31 A co do zmartwychwstania, czy nie czytaliście, co wam Bóg powiedział w słowach:

32 Ja jestem Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba? Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych.

33 A tłumy, słysząc te słowa, zdumiewały się Jego nauką.

Najważniejsze przykazanie

34 Na wieść o tym, że Jezus zamknął usta saduceuszom, faryzeusze zebrali się razem.

35 Jeden z nich, znawca Prawa, wystawił Jezusa na próbę:

36 Nauczycielu — zapytał — które z przykazań Prawa uznałbyś za najważniejsze?

37 A On mu odpowiedział: Masz kochać Pana, swojego Boga, całym swoim sercem, z całej swojej duszy i każdą swoją myślą.

38 To jest najważniejsze i pierwsze przykazanie.

39 Drugie zaś, podobne temu, brzmi: Masz kochać swojego bliźniego tak, jak samego siebie.

40 Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy.

Boska tożsamość Jezusa

41 Gdy zebrali się faryzeusze, Jezus zapytał ich:

42 Co sądzicie o Chrystusie? Czyim jest synem? Odpowiedzieli: Dawida.

43 Wówczas ich zapytał: Jak to więc jest, że Dawid, natchniony przez Ducha, nazywa Go Panem? Przecież mówi:

44 Pan oświadczył memu Panu: Usiądź po mojej prawicy, aż pod Twoje stopy położę Twoich wrogów!*

45 Jeśli więc Dawid nazywa Go Panem, jak może On być jego synem?

46 I nikt nie był w stanie powiedzieć na ten temat ani słowa. Nikt też od tego dnia nie ośmielił się zadawać Mu pytań.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Przypowieść o gościach weselnych

1 I odpowiadając, Jezus znów przemówił do nich w przypowieściach:

2 Podobne jest Królestwo Niebios do pewnego człowieka, króla, który przygotował wesele* swojemu synowi.

3 I posłał swoje sługi, aby zwołać zaproszonych na wesele,* ale nie chcieli przyjść.

4 Znowu posłał inne sługi, mówiąc: Powiedzcie zaproszonym: Oto mój obiad mam gotowy, moje cielce i tuczne [cielęta]* ofiarowane – i wszystko jest gotowe; przyjdźcie na wesele.

5 Oni jednak, nie dbając o to, odeszli, ten na swoje pole, tamten do swojego handlu,

6 a pozostali schwytali jego sługi, znieważyli i pozabijali.

7 Król zaś, rozgniewany, posłał swoje wojsko, wygubił tych morderców, a ich miasto spalił.

8 Następnie mówi swoim sługom: Wesele wprawdzie gotowe, ale zaproszeni nie byli godni.

9 Idźcie więc na rozstaje dróg i tylu, ilu spotkacie, zwołajcie na wesele.

10 Słudzy ci zatem wyszli na drogi i sprowadzili wszystkich, których spotkali, tak złych, jak i dobrych, i wesele zapełniło się siedzącymi.*

11 A gdy wszedł król, aby przyjrzeć się siedzącym, zobaczył tam człowieka nie ubranego w szatę weselną.

12 I pyta go: Kolego, jak tu wszedłeś, nie mając szaty weselnej? A on oniemiał.

13 Wtedy król zwrócił się do posługujących: Zwiążcie mu nogi i ręce i wyrzućcie go w ciemność zewnętrzną;* tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

14 Bo wielu jest wezwanych, ale mało wybranych.

Jezus i sprawa podatków

15 Wtedy faryzeusze poszli i powzięli plan, jak by Go usidlić w słowie.

16 I posłali do Niego swoich uczniów wraz z herodianami* i [ci] powiedzieli: Nauczycielu, wiemy, że jesteś szczery i drogi Bożej nauczasz w prawdzie, i na nikim Ci nie zależy, bo nie masz względu na osobę.*

17 Powiedz nam więc, jak uważasz? Czy należy płacić podatek cesarzowi, czy nie?*

18 A Jezus, gdy rozpoznał ich niegodziwość, odpowiedział: Dlaczego wystawiacie Mnie na próbę, obłudnicy?

19 Pokażcie mi monetę podatkową. Oni zaś przynieśli mu denara.

20 Pyta ich: Czyj to wizerunek i napis?

21 Mówią Mu: Cesarza.* Wtedy mówi im: Oddawajcie więc co cesarskie, cesarzowi, a co Boże – Bogu.

22 A gdy to usłyszeli, zdziwili się, po czym opuścili Go i odeszli.

Zagadka o zmartwychwstaniu

23 Tego dnia podeszli do Niego saduceusze, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i zapytali Go:

24 Nauczycielu, Mojżesz powiedział: Jeśli ktoś umrze, nie mając dziecka,* jego brat pojmie jego żonę i wzbudzi potomstwo* swojemu bratu.*

25 Otóż było u nas siedmiu braci; pierwszy ożenił się i zmarł, a ponieważ nie miał potomka, zostawił swoją żonę swojemu bratu.

26 Podobnie i drugi, i trzeci – aż do siódmego.

27 Po wszystkich zaś zmarła ta kobieta.

28 Przy zmartwychwstaniu więc którego z tych siedmiu będzie żoną? Bo wszyscy ją mieli.

29 A Jezus odpowiedział im: Błądzicie, gdyż nie znacie Pism ani mocy Boga.

30 Przy zmartwychwstaniu bowiem ani nie będą się żenić, ani za mąż wychodzić, lecz będą jak aniołowie w niebie.

31 A co do zmartwychwstania umarłych, czy nie czytaliście, co wam zostało powiedziane przez Boga, mówiącego:

32 Ja jestem Bogiem Abrahama i Bogiem Izaaka, i Bogiem Jakuba? Bóg nie jest [Bogiem] umarłych, lecz żywych.

33 A tłumy, gdy tego słuchały, były zdumione Jego nauką.

Najważniejsze przykazanie

34 Faryzeusze zaś, gdy usłyszeli, że uciszył saduceuszów, zeszli się razem.

35 A jeden z nich, znawca Prawa, wystawiając Go na próbę, zapytał:

36 Nauczycielu, które przykazanie jest największe* w Prawie?*

37 A On mu odpowiedział: Będziesz kochał Pana, Boga swego, całym swoim sercem i całą swoją duszą, i całą swoją myślą.

38 To jest największe i pierwsze przykazanie.

39 Drugie zaś, podobne temu, to: Będziesz kochał swojego bliźniego tak, jak samego siebie.

40 Na tych dwóch przykazaniach zawisa całe Prawo i prorocy.

Boska tożsamość Jezusa

41 A gdy zeszli się faryzeusze, Jezus ich zapytał:

42 Co sądzicie o Chrystusie? Czyim jest synem? Odpowiedzieli: Dawida.

43 Zapytał ich: Jak to zatem jest, że Dawid w Duchu nazywa go Panem, gdy mówi:

44 Powiedział Pan mojemu Panu: Siedź po mojej prawicy, aż położę Twoich nieprzyjaciół pod Twoje stopy.

45 Jeśli więc Dawid nazywa go Panem, jak może być [On] Jego synem?

46 I nikt nie był w stanie odpowiedzieć Mu ani słowem. Nikt też od tego dnia nie ośmielił się już Go pytać.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).