1.Samuel 18 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Dawid i Jonatan przyjaciółmi

1 A gdy Dawid skończył rozmawiać z Saulem, dusza Jonatana przylgnęła wręcz do duszy Dawida. Jonatan pokochał go jak samego siebie.

2 Saul zaś tego dnia zabrał Dawida ze sobą i nie pozwolił mu już wrócić do domu ojca.

3 Jonatan natomiast zawarł z Dawidem przymierze, ponieważ pokochał go jak samego siebie.

4 Potem zdjął płaszcz, który miał na sobie, i przekazał go Dawidowi. Dał mu też swoją tunikę, miecz, łuk oraz pas.

5 A ilekroć Dawid wyruszał na wyprawę, dokądkolwiek posyłał go Saul, odnosił sukcesy, tak że król ustanowił go dowódcą wojowników. Podobało się to zarówno wojsku, jak i sługom Saula.

Zazdrość Saula o sławę Dawida

6 Kiedy wojsko wracało po bitwie, a Dawid po pokonaniu Filistyna, kobiety ze wszystkich miast Izraela wychodziły ze śpiewem i tańcem, z radością, przy wtórze tamburyn i cymbałek na spotkanie króla Saula.*

7 Śpiewały sobie przy tym piosenkę: Pobił Saul gromady, a Dawid — miriady!

8 Słowa te dotknęły Saula. Uważał je za niewłaściwe. Dawidowi przypisały dziesiątki tysięcy,* a mnie tylko tysiące* — wyrwało mu się. — Brakuje mu teraz tylko królewskiej władzy!

9 Od tego zdarzenia Saul zaczął być podejrzliwy względem Dawida.

10 Już następnego dnia, za sprawą Boga, spoczął na Saulu duch zły,* tak że prorokował* u siebie w domu. Dawid — jak zawsze — grał przy nim na strunach, a Saul siedział z włócznią w ręku.

11 Nagle Saul rzucił włócznią, bo pomyślał: Przygwożdżę Dawida do ściany! Lecz Dawid uskoczył przed nim aż dwa razy.

12 Saul zaś zaczął bać się Dawida, ponieważ PAN był z nim, a od Saula odstąpił.

13 Potem Saul odsunął Dawida od siebie. Ustanowił go dowódcą oddziału.* Na jego czele Dawid wyruszał na różne wyprawy.

14 W każdym zaś przedsięwzięciu odnosił sukcesy i PAN był z nim.

15 Saul widząc, że wiedzie mu się aż tak dobrze, obawiał się go tym bardziej,

16 szczególnie że tak Izrael, jak i Juda byli zakochani w Dawidzie, on bowiem stawał na czele wypraw.

Dawid i Merab

17 Pewnego razu Saul powiedział do Dawida: Oto moja starsza córka Merab. Dam ci ją za żonę, tylko bądź mi waleczny i prowadź wojny PANA. Za tym jednak Saul skrywał pewną myśl: Nie będę podnosił przeciwko niemu ręki. Niech raczej wpadnie w ręce Filistynów.

18 Dawid odpowiedział Saulowi: Kim ja właściwie jestem, ja oraz mój ród — rodzina mojego ojca w Izraelu — że miałbym zostać zięciem króla?!

19 A kiedy przyszedł czas, że Saul mógł wydać Merab za Dawida, dał ją za żonę Adrielowi z Mecholat.

Dawid zięciem Saula

20 Tymczasem Dawida pokochała córka Saula Michal. Gdy doniesiono o tym Saulowi, uznał, że to może być dla niego korzystne.

21 Dam mu ją — pomyślał — i niech będzie dla niego pułapką, niech przez nią narazi się na niebezpieczeństwo ze strony Filistynów. Powiedział więc Dawidowi: Dziś po raz drugi mówię, że możesz zostać moim zięciem.

22 Poza tym Saul polecił swoim sługom: Porozmawiajcie poufnie z Dawidem. Powiedzcie: Zobacz, podobasz się królowi. Kocha cię cała służba. Naprawdę możesz zostać zięciem króla.

23 Słudzy Saula powtórzyli te słowa Dawidowi. Dawid jednak uznał: Czy zostać zięciem króla to według was drobnostka? Przecież ja jestem ubogim, niewiele znaczącym człowiekiem.

24 Słudzy donieśli Saulowi, jak Dawid odniósł się do jego pomysłów.

25 Saul jednak polecił: Powiedzcie Dawidowi, że królowi nie zależy na wianie. Wolałby sto filistyńskich napletków, jako dowód zemsty na jego wrogach. Saul bowiem wciąż dążył do tego, by Dawid wpadł w ręce Filistynów.

26 Gdy słudzy Saula przekazali Dawidowi te słowa, ten uznał, że jeśli tak, to właściwie dobrze byłoby zostać zięciem króla. I zanim wypełniły się oznaczone dni,

27 Dawid i jego ludzie ruszyli i pobili u Filistynów dwustu* mężczyzn. Potem ich napletki Dawid przekazał w pełnej liczbie królowi, tak że nie było przeszkód, by został jego zięciem. I Saul dał mu Michal, swoją córkę, za żonę.

28 Lecz gdy Saul przekonał się, że PAN jest z Dawidem, a jego córka Michal rzeczywiście go kocha,

29 zaczął obawiać się Dawida jeszcze bardziej — i stał się jego wrogiem na resztę swoich dni.

30 Książęta filistyńscy podejmowali różne wyprawy. Lecz ilekroć wyruszali do bitwy, Dawid radził sobie lepiej niż pozostali słudzy Saula, tak że imię Dawida nabierało coraz większego znaczenia.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Dawid i Jonatan przyjaciółmi

1 A gdy skończył rozmawiać z Saulem, dusza Jonatana przylgnęła do duszy Dawida i pokochał go Jonatan jak własną duszę.

2 Saul zaś zabrał go tego dnia i nie dał mu już wrócić do domu swego ojca.

3 Jonatan natomiast zawarł z Dawidem przymierze, ponieważ pokochał go jak własną duszę.

4 Jonatan zdjął płaszcz, który miał na sobie, i dał go Dawidowi, oraz swoją tunikę – aż do swego miecza i łuku, i pasa.

5 A [ilekroć] Dawid wyruszał, dokądkolwiek posyłał go Saul, radził sobie mądrze,* tak że Saul ustanowił go [dowódcą] nad wojownikami. Lud uznał to w swych oczach za dobre. Również słudzy Saula uznali to w swych oczach [za dobre].

Zazdrość Saula o sławę Dawida

6 Kiedy zaś oni nadciągali, w czasie powrotu Dawida po pokonaniu Filistyna, kobiety ze wszystkich miast Izraela wychodziły na spotkanie króla Saula* ze śpiewem i tańcami, przy wtórze tamburyn, z radością i z cymbałkami.*

7 Kobiety, w zabawie, śpiewały przy tym sobie: Pobił Saul gromady,* a Dawid – miriady.*

8 Gniewało to Saula bardzo. Uważał te słowa za niewłaściwe w swoich oczach, bo powiedział: Dały Dawidowi miriady, a mnie dały gromady.* Brakuje mu już tylko królewskiej [władzy]!

9 Od tego dnia i przez dalsze Saul zaczął być podejrzliwy* w stosunku do Dawida.

10 Już następnego dnia spoczął na Saulu duch Boży zły, tak że prorokował* u siebie w domu. Dawid – jak zawsze – grał tego dnia [na strunach] swoją ręką, a Saul miał w ręku włócznię.

11 Wtem Saul rzucił włócznią i powiedział: Przygwożdżę Dawida do ściany! Lecz Dawid – dwukrotnie – przed nim uskoczył.

12 I Saul zaczął bać się Dawida, ponieważ JHWH był z nim, a od Saula odstąpił.

13 Potem Saul usunął go od siebie, a ustanowił go księciem oddziału,* tak że [w różnych sprawach] wychodził i przychodził* na czele tych ludzi.

14 Na każdej zaś swojej drodze Dawid radził sobie mądrze i JHWH był z nim.

15 A gdy Saul widział, że radzi on sobie bardzo mądrze, drżał przed nim.

16 Cały zaś Izrael i Juda kochali Dawida, gdyż to on wychodził i przychodził [przy różnych zadaniach] na ich czele.

Dawid i Merab

17 I powiedział Saul do Dawida: Oto moja starsza córka Merab, dam ci ją za żonę, tylko bądź mi waleczny i prowadź wojny JHWH. Bo Saul mówił [sobie]: Niech moja ręka nie będzie przeciw niemu, niech będzie przeciw niemu ręka Filistynów.

18 Dawid jednak odpowiedział Saulowi: Kim ja jestem i czym jest mój ród* – rodzina mojego ojca w Izraelu – że miałbym zostać zięciem króla?!

19 A gdy przyszedł czas, by dać Merab, córkę Saula, Dawidowi, dano ją za żonę Adrielowi Mecholatycie.

Dawid zięciem Saula

20 Dawida natomiast pokochała córka Saula Michal. Gdy doniesiono o tym Saulowi, uznał to za korzystne w swoich oczach.

21 Bo Saul powiedział [sobie]: Dam mu ją i niech stanie się dla niego sidłem, i niech ręka Filistynów będzie przeciw niemu. Potem Saul powiedział do Dawida: Dziś po raz drugi [mówię, że] możesz zostać moim zięciem.

22 Saul przy tym rozkazał swoim sługom: Porozmawiajcie z Dawidem poufnie. Powiedzcie: Oto podobasz się królowi i kochają cię wszyscy jego słudzy, możesz więc teraz zostać zięciem króla.

23 I słudzy Saula powtórzyli te słowa w obecności* Dawida. Ale Dawid powiedział: Czy zostać zięciem króla to w waszych oczach drobnostka? Ja przecież jestem człowiekiem ubogim i nieznacznym.

24 I donieśli to słudzy Saula swemu [panu]. Powiedzieli: Dawid wyraził się w takich, jak te, słowach.

25 A Saul powiedział: Tak powiedzcie Dawidowi: Nie wiano byłoby dla króla przyjemnością, ale sto filistyńskich napletków, aby zemścić się na wrogach króla. Saul bowiem dążył do tego, aby Dawid wpadł w ręce Filistynów.

26 A gdy jego słudzy donieśli Dawidowi te słowa, Dawid uznał zostanie zięciem króla za rzecz słuszną w swoich oczach i zanim wypełniły się dni,

27 Dawid powstał i poszedł, on oraz jego ludzie, i pobił u Filistynów dwustu* mężczyzn, po czym Dawid sprowadził ich napletki i [przekazał] w pełnej [liczbie] królowi, by móc zostać zięciem króla. I Saul dał mu Michal, swoją córkę, za żonę.

28 A gdy Saul zobaczył i przekonał się, że JHWH jest z Dawidem, a Michal, córka Saula, pokochała go,*

29 Saul tym bardziej obawiał się Dawida – i stał się Saul wrogiem Dawida na resztę dni.

30 A książęta filistyńscy wychodzili [do walk]. Lecz ilekroć wychodzili, Dawid radził sobie lepiej niż wszyscy inni słudzy Saula, tak że jego imię nabierało wielkiego znaczenia.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).