1.Könige 19 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Ucieczka Eliasza

1 Gdy Achab opowiedział Izebel o dokonaniach Eliasza, a także o tym, jak wybił on mieczem wszystkich proroków Baala,

2 Izebel wysłała do Eliasza posłańca z wiadomością: Niech bogowie postąpią choćby najsurowiej, jeśli jutro o tej porze nie zrobię z twoim życiem tego samego, co stało się z życiem każdego z nich.

3 Słowa te przestraszyły Eliasza. Dla ratowania życia, postanowił uciec. Przybył aż do Beer-Szeby, która należy do Judy, i tam zostawił swojego sługę.

4 Sam udał się dalej, na pustynię. Szedł przez cały dzień, aż usiadł pod jakimś jałowcem i życzył sobie śmierci. Dosyć już, PANIE — prosił. — Zakończ moje życie, bo nie jestem lepszy niż moi ojcowie.

5 Wkrótce położył się i zasnął pod tym jałowcem, lecz oto trącił go Anioł! Wstań — powiedział. — Posil się!

6 Gdy Eliasz rozejrzał się, zobaczył u wezgłowia upieczony na gorących kamieniach placek oraz dzban z wodą. Zjadł więc, napił się, odwrócił i zasnął.*

7 Ale Anioł PANA wrócił. Znów trącił go i powiedział: Wstań, posil się, bo masz przed sobą jeszcze daleką drogę.*

Spotkanie Eliasza z Bogiem na Górze Bożej

8 Eliasz wstał, posilił się plackiem, napił się wody i tak posilony szedł przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy, aż dotarł do Góry Bożej, do Horebu.

9 Tam wszedł do jaskini, aby przenocować. Wtedy jednak doszło go Słowo PANA: Co tu robisz, Eliaszu?

10 Żarliwie obstawałem przy PANU, Bogu Zastępów — odpowiedział — dlatego, że Izraelici porzucili przymierze z Tobą. Poburzyli Twoje ołtarze, wybili mieczem Twoich proroków i zostałem ja sam, ale mnie także chcą pozbawić życia.

11 Wówczas Eliasz usłyszał: Wyjdź i stań na górze przed PANEM. A oto przechodził PAN! Przed PANEM dął wiatr, silny, porywisty, poruszał góry, odrywał kawałki skał — lecz nie w tym wietrze był PAN. Po wietrze zatrzęsła się ziemia — lecz nie w tym trzęsieniu był PAN.

12 Następnie wystrzelił ogień — lecz nie w tym ogniu był PAN. Po ogniu zaległa cisza, zaszemrał cichy szept.*

13 Gdy Eliasz to usłyszał, otulił płaszczem twarz, wyszedł i stanął u wejścia do jaskini. Wtedy doszedł go głos: Co tu robisz, Eliaszu?

14 Żarliwie obstawałem przy PANU, Bogu Zastępów — odpowiedział — dlatego, że Izraelici porzucili przymierze z Tobą. Poburzyli Twoje ołtarze, wybili mieczem Twoich proroków i zostałem ja sam, ale mnie także chcą pozbawić życia.

15 Wtedy PAN polecił: Idź, ruszaj w swoją drogę. Udaj się na pustynię przy Damaszku. Kiedy tam dotrzesz, namaścisz Chazaela na króla Aramu.

16 Jehu, syna Nimsziego, namaścisz na króla Izraela, a Elizeusza, syna Szafata, z Abel-Mechola, namaścisz na proroka, który zajmie miejsce po tobie.

17 I stanie się tak, że kto umknie przed mieczem Chazaela, tego zabije Jehu, a kto umknie przed mieczem Jehu, tego zabije Elizeusz.

18 Ponadto zachowałem w Izraelu siedem tysięcy tych, którzy nie zgięli kolan przed Baalem, i tych, których usta nie złożyły mu pocałunkiem hołdu.

Powołanie Elizeusza

19 Eliasz odszedł zatem stamtąd i znalazł Elizeusza, syna Szafata. Zastał go przy orce. Szło przed nim dwanaście zaprzęgów, a Elizeusz był przy ostatnim. Eliasz podszedł do niego i zarzucił na niego swój płaszcz.

20 Wówczas Elizeusz porzucił zaprzęg i pobiegł za Eliaszem. Powiedział: Pozwól, że pójdę ucałować mojego ojca i matkę, a potem pójdę za tobą. Eliasz odpowiedział: Wróć, bo przecież po to narzuciłem na ciebie mój płaszcz.

21 Elizeusz zawrócił, wypiął bydło z zaprzęgu, złożył je w ofierze, a na uprzęży ugotował mięso i dał ludziom, by jedli. Potem wstał, poszedł za Eliaszem i został jego sługą.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Ucieczka Eliasza

1 Gdy Achab opowiedział Izebel* o wszystkim, czego dokonał Eliasz, i o tym, jak wyciął mieczem wszystkich proroków [Baala],

2 Izebel wysłała do Eliasza posłańca ze słowami:* Tak niech uczynią bogowie* i do tego dodadzą, jeśli jutro o tym czasie nie zrobię z twoim życiem* tego samego, co stało się z życiem każdego z nich.

3 [Eliasz] przestraszył* się zatem, wstał i odszedł dla [ratowania] swojego życia. Gdy przybył do Beer-Szeby, która należy do Judy, zostawił tam swojego sługę.

4 Sam natomiast udał się na pustynię, w [miejsce] odległe o dzień drogi, a gdy tam dotarł, usiadł pod jakimś jałowcem i życzył swej duszy śmierci.* Powiedział: Teraz już dosyć, JHWH. Zabierz moją duszę, bo nie jestem lepszy niż moi ojcowie.

5 Potem położył się i zasnął pod tym jałowcem, lecz oto Anioł trącił go i powiedział do niego: Wstań, zjedz!

6 Gdy spojrzał, oto przy jego głowie leżał upieczony* placek oraz dzban z wodą. Zjadł więc, napił się, odwrócił się i zasnął.*

7 Lecz Anioł JHWH wrócił po raz drugi, trącił go i powiedział: Wstań, zjedz, bo droga jest dla ciebie zbyt daleka.

Spotkanie Eliasza z Bogiem na Górze Bożej

8 [Eliasz] wstał więc, zjadł, napił się i szedł w mocy tego posiłku czterdzieści dni i czterdzieści nocy aż do Bożej góry Horeb.*

9 Tam wszedł do jaskini, aby przenocować. Lecz oto [doszło] go Słowo JHWH! Powiedział [On] do niego: Co tu robisz, Eliaszu?

10 Odpowiedział: Żarliwie obstawałem przy JHWH, Bogu Zastępów, ponieważ synowie Izraela porzucili przymierze z Tobą. Poburzyli Twoje ołtarze, wycięli mieczem Twoich proroków i zostałem ja sam, lecz i mojej duszy szukają, aby mi ją odebrać.

11 Wtedy powiedział: Wyjdź i stań na górze przed JHWH. A oto JHWH przechodził, przed JHWH [dął] wiatr, potężny i porywisty, rozdzielał góry i kruszył skały – lecz nie w tym wietrze był JHWH. Po wietrze zatrzęsła się ziemia – lecz nie w trzęsieniu był JHWH.

12 Po trzęsieniu [wystrzelił] ogień – lecz nie w tym ogniu był JHWH. Po ogniu [zaszemrał] głos, delikatny szept.*

13 Gdy Eliasz to usłyszał, otulił płaszczem twarz, wyszedł i stanął u wejścia jaskini. I oto [doszedł] głos, powiedział: Co tu robisz, Eliaszu?

14 A [on] odpowiedział: Żarliwie obstawałem przy JHWH, Bogu Zastępów, ponieważ synowie Izraela porzucili przymierze z Tobą. Poburzyli Twoje ołtarze, wycięli mieczem Twoich proroków – zostałem ja sam, lecz i mojej duszy szukają, by mi ją odebrać.

15 Wtedy JHWH powiedział do niego: Idź, wróć swoją drogą na pustynię przy Damaszku, a gdy tam dojdziesz, namaścisz Chazaela na króla nad Aramem,

16 Jehu, syna Nimsziego, namaścisz na króla nad Izraelem, a Elizeusza, syna Szafata, z Abel-Mechola, namaścisz na proroka po sobie.

17 I stanie się tak, że kto umknie przed mieczem Chazaela, tego zabije Jehu, a kto umknie przed mieczem Jehu, tego zabije Elizeusz.

18 Zachowałem* też w Izraelu siedem tysięcy – wszystkie kolana, które nie zgięły się przed Baalem, i wszystkie usta, które go nie całowały.

Powołanie Elizeusza

19 [Eliasz] odszedł zatem stamtąd i znalazł Elizeusza, syna Szafata, który akurat orał. Szło przed nim dwanaście zaprzęgów, a on był przy dwunastym. Eliasz podszedł do niego i zarzucił na niego swój płaszcz.

20 Wówczas porzucił bydło i pobiegł za Eliaszem. Powiedział: Pozwól, że [najpierw] pocałuję mojego ojca i moją matkę, a potem pójdę za tobą. A [on] odpowiedział: Idź, zawróć, bo po co ci to uczyniłem?*

21 Zawrócił więc od niego, wziął bydło z zaprzęgu, złożył je w ofierze,* a na uprzęży z bydła ugotował ich mięso, dał ludziom i ci jedli. Potem wstał i poszedł za Eliaszem, i usługiwał mu.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).