Lukas 2 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Narodziny Jezusa

1 Właśnie w tym czasie ukazał się dekret cesarza Augusta, aby ludność całego cesarstwa rzymskiego poddała się spisowi.

2 Pierwszy ten spis miał miejsce, gdy Kwiryniusz był namiestnikiem Syrii.

3 Wszyscy zatem szli do spisu, każdy do swojego miasta.

4 Udał się też Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawida, Betlejem, dlatego że pochodził z domu i z rodu Dawida.

5 Miał tam być spisany wraz z poślubioną sobie Marią, która spodziewała się dziecka.

6 Akurat gdy tam byli, nadszedł czas jej rozwiązania.

7 I urodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i ułożyła w żłobie, ponieważ w gospodzie nie było dla nich miejsca.

8 Na pobliskich polach przebywali natomiast pasterze. Na przemian trzymali oni nocną wartę przy swoim stadzie.

9 Wtem stanął przy nich anioł Pana. Chwała Pańska ogarnęła ich zewsząd swym blaskiem, a oni wpadli w przerażenie.

10 Przestańcie się bać — uspokoił ich anioł — właśnie ogłaszam wam wielką radość! Będzie ona udziałem całego ludu.

11 Dziś urodził się wam Zbawca. Jest Nim Chrystus, Pan. Stało się to w mieście Dawida.

12 Oto, co będzie dla was znakiem: Znajdziecie Niemowlę owinięte w pieluszki i ułożone w żłobie.

13 I natychmiast pojawiły się obok anioła zastępy wojsk niebieskich. Wielbiły one Boga słowami:

14 Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój ludziom Jemu miłym.*

15 A gdy aniołowie odeszli już od nich do nieba, pasterze zaczęli mówić jeden do drugiego: Udajmy się szybko do Betlejem i zobaczmy, jak spełniły się te słowa, które nam Pan oznajmił.

16 Poszli więc czym prędzej i znaleźli Marię, Józefa oraz leżące w żłobie Niemowlę.

17 Gdy je zobaczyli, przekazali, co im powiedziano o tym Dziecku.

18 Ich opowiadanie wprawiło w zdumienie wszystkich słuchających.

19 Maria natomiast zachowywała wszystkie te słowa w pamięci i w myślach łączyła je w całość.

20 Pasterze tymczasem wrócili do swych stad, chwaląc i wielbiąc Boga za wszystko, co usłyszeli i zobaczyli — potwierdziło się to, co powiedział anioł.

21 Po upływie ośmiu dni, gdy nadszedł czas, by obrzezać Dziecko, nadano Mu imię Jezus. Było to imię, którego użył anioł jeszcze przed Jego poczęciem.

Poświęcenie Jezusa w świątyni

22 A gdy zgodnie z Prawem Mojżesza upłynęły dni ich oczyszczenia, przynieśli Dziecko do Jerozolimy, aby je przedstawić Panu,

23 jak napisano w Prawie Pańskim: Każdy potomek płci męskiej otwierający łono matki będzie poświęcony Panu.

24 Przyszli też, aby złożyć przewidzianą Prawem ofiarę: parę synogarlic lub dwa młode gołębie.

25 W Jerozolimie natomiast przebywał niejaki Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i oddany Bogu. Oczekiwał on spełnienia się obietnic mających pocieszyć Izrael i żył pod wyraźnym wpływem Ducha Świętego.

26 Duch Święty zapowiedział mu wcześniej, że nie zazna on śmierci, dopóki nie ujrzy Chrystusa, Wybawcy posłanego przez Pana.

27 Natchniony przez Ducha Symeon przyszedł do świątyni i gdy rodzice wnosili Jezusa, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa,

28 wziął Dziecko w ramiona, oddał cześć Bogu i powiedział:

29 Teraz, Władco, zgodnie z Twoimi słowami pozwalasz swojemu słudze odejść w pokoju,

30 gdyż moje oczy zobaczyły Twoje zbawienie,

31 które przygotowałeś wobec wszystkich ludów:

32 światło objawienia dla pogan i chwałę Twego ludu — Izraela.

33 Słowa te zdziwiły ojca i matkę Jezusa.

34 Symeon zaś życzył im wszelkiego powodzenia, a do Marii, Jego matki, powiedział: Oto Ten został ustanowiony, aby być powodem zarówno upadku, jak i podźwignięcia się wielu ludzi w Izraelu, oraz jako znak, o który będą się spierać.

35 W ten sposób wyjdą na jaw zamysły wielu serc; przy tym też twoją własną duszę przeszyje miecz cierpienia.

36 Przebywała tam również prorokini Anna, córka Fanuela z plemienia Aszer. Była to kobieta w bardzo podeszłym wieku. Od czasu swojego panieństwa żyła z mężem tylko siedem lat,

37 a następnie była wdową do osiemdziesiątego czwartego roku życia. Dniami i nocami nie opuszczała ona świątyni, gdzie oddawała Bogu cześć w postach i modlitwach.

38 Właśnie w tym czasie podeszła, stanęła obok, zaczęła dziękować Bogu i mówić o Jezusie wszystkim oczekującym odkupienia Jerozolimy.

39 Następnie, po spełnieniu wszelkich wymagań Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta Nazaret.

40 Dziecko natomiast rosło, nabierało sił oraz mądrości, a Bóg otaczał je swoją łaskawą opieką.

Dwunastoletni Jezus w świątyni

41 Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy.

42 Poszli tam też, zgodnie ze zwyczajem, gdy Jezus ukończył dwanaście lat.

43 Po świętach natomiast, kiedy już wracali, Jezus, kilkunastoletni chłopiec, pozostał w Jerozolimie. Rodzice nie wiedzieli o tym.

44 Przekonani jednak, że jest gdzieś między podróżnymi, uszli dzień drogi, ale w końcu zaczęli Go szukać wśród krewnych i znajomych.

45 A gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy i tam nie ustawali w poszukiwaniach.

46 Po trzech dniach spotkali Go w świątyni. Siedział tam w kręgu nauczycieli, słuchał ich i zadawał pytania.

47 Wszyscy zaś, którzy Mu się przysłuchiwali, byli zdumieni Jego rozumem i trafnością odpowiedzi.

48 Rodzice także byli tym zdziwieni. A Jego matka powiedziała do Niego: Dziecko, dlaczego nam to zrobiłeś? Spójrz, Twój ojciec i ja zmartwieni szukaliśmy Cię.

49 Wtedy Jezus im odpowiedział: Dlaczego Mnie szukaliście? Czy nie wiedzieliście, że w tym, co jest mego Ojca, Ja być muszę?

50 Lecz oni nie rozumieli słów, które do nich kierował.

51 Poszedł zatem z nimi, wrócił do Nazaretu i okazywał im posłuszeństwo. Jego matka natomiast zachowywała w sercu wszystkie te wypowiedzi i zdarzenia.

52 Jezus tymczasem rozwijał się umysłowo i fizycznie, Bóg otaczał Go łaskawą opieką, a ludzie życzliwością.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Narodziny Jezusa

1 Właśnie* w tych dniach wyszedł dekret* od cesarza Augusta,* aby spisać* cały [zamieszkany] świat.*

2 Pierwszy ten spis* odbył się, gdy Kwiryniusz* był namiestnikiem Syrii.

3 Wszyscy zatem szli, by się spisać, każdy do swojego miasta.*

4 Poszedł* też Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem,* dlatego że był z domu i z rodu Dawida,*

5 by poddać się spisowi wraz* z poślubioną sobie* Marią, która była w ciąży.

6 Akurat gdy tam byli, wypełniły się dni jej rozwiązania.*

7 I urodziła swego pierworodnego Syna,* owinęła Go [w pieluszki] i położyła Go w żłobie,* ponieważ w izbie* nie było dla nich miejsca.*

8 A byli w tej okolicy pasterze,* którzy obozowali [w polu] i trzymali nocą straże przy swoim stadzie.*

9 I stanął nad nimi anioł Pana i oświeciła ich zewsząd chwała Pana, i ogarnął ich wielki strach.*

10 Lecz anioł przemówił do nich: Przestańcie się bać, bo oto ogłaszam wam wielką radość, która stanie się [udziałem] całego ludu,

11 gdyż dziś urodził się wam Zbawca, którym jest Chrystus Pan, w mieście Dawida.

12 A to będzie wam znakiem: Znajdziecie Niemowlę owinięte [w pieluszki] i położone w żłobie.

13 I nagle zjawił się z aniołem tłum wojska niebieskiego, który wielbił Boga i powtarzał:

14 Chwała na wysokościach Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli.*

15 A gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze zaczęli mówić jeden do drugiego: Dostańmy się aż do Betlejem i zobaczmy to spełnione słowo, które Pan nam oznajmił.

16 Poszli więc, śpiesząc się, i znaleźli Marię, Józefa oraz Niemowlę leżące w żłobie.

17 Kiedy zaś zobaczyli, oznajmili [im] o słowie, które im zostało powiedziane o tym Dziecku.

18 Wtedy wszyscy, którzy usłyszeli, zdziwili się* tym, o czym im opowiedzieli pasterze.

19 Maria zaś zachowywała* wszystkie te słowa i kojarzyła je w swoim sercu.

20 Potem pasterze wrócili, chwaląc i wielbiąc Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli – tak, jak to im zostało powiedziane.

21 A gdy się wypełniło osiem dni, aby je obrzezać, nadano Mu imię Jezus, jak zostało nazwane przez anioła, zanim poczęło się* ono w łonie.

Poświęcenie Jezusa w świątyni

22 A gdy, zgodnie z Prawem Mojżesza, wypełniły się dni ich oczyszczenia, przynieśli je do Jerozolimy, aby przedstawić je Panu –

23 jak napisano w Prawie Pana: Każdy mężczyzna otwierający łono zwany będzie świętym dla Pana –

24 i aby złożyć ofiarę według tego, co powiedziano w Prawie Pana: parę synogarlic lub dwa młode gołębie.

25 A oto był w Jerozolimie człowiek imieniem Symeon.* Człowiek ten był sprawiedliwy i oddany,* oczekujący pociechy Izraela, a Duch Święty był na nim;

26 i zostało mu powiedziane przez Ducha Świętego, że nie ujrzy śmierci, zanim nie zobaczy Chrystusa [posłanego] przez Pana.

27 Przyszedł [on] w Duchu* do świątyni* i gdy rodzice wnosili Dziecko Jezus, by postąpić z Nim według zwyczaju Prawa,

28 on wziął je w ramiona, błogosławił Boga i powiedział:

29 Teraz, Władco, zwalniasz swego sługę, według swojego słowa, w pokoju,

30 gdyż moje oczy zobaczyły Twoje zbawienie,

31 które przygotowałeś wobec wszystkich ludów:

32 światło dla objawienia narodom i chwałę Twojego ludu – Izraela.

33 A Jego ojciec i matka dziwili się z powodu wypowiadanych o Nim [słów].

34 Symeon zaś błogosławił ich i powiedział do Marii, Jego matki: Oto Ten został ustanowiony na upadek i powstanie wielu w Izraelu i jako znak, któremu sprzeciwiać się będą –

35 i twoją własną duszę przeszyje miecz* – po to, by zostały objawione zamysły wielu serc.

36 Była też prorokini Anna, córka Fanuela, z plemienia Aszer; ta była bardzo posunięta w swoich dniach, a od swego dziewictwa żyła z mężem siedem lat.

37 Była ona wdową do osiemdziesiątego czwartego roku życia, nie opuszczała świątyni, dniami i nocami posługując w postach i w modlitwach.

38 W tej godzinie stanęła obok,* zaczęła dziękować Bogu i mówić o Nim wszystkim, którzy oczekiwali odkupienia Jerozolimy.

39 A gdy wypełnili wszystko zgodnie z Prawem Pana, wrócili do Galilei, do swego miasta Nazaret.

40 Dziecko zaś rosło i nabierało sił napełniane mądrością, a łaska Boża była na Nim.

Dwunastoletni Jezus w świątyni

41 Jego rodzice zaś chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy.

42 A gdy ukończył dwanaście lat i, zgodnie ze zwyczajem, udali się na Święto,

43 to po zakończeniu dni [świątecznych], kiedy już wracali, chłopiec Jezus został w Jerozolimie; a Jego rodzice nie wiedzieli o tym.

44 Sądząc jednak, że jest gdzieś w gromadzie [idących], uszli dzień drogi, po czym zaczęli Go szukać wśród krewnych i znajomych,*

45 a gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy i tam Go szukali.

46 I dopiero po trzech dniach znaleźli Go w świątyni, siedzącego pośród nauczycieli, słuchającego ich i pytającego ich.

47 Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni Jego rozumem* i Jego odpowiedziami.

48 Na Jego widok zdziwili się, a Jego matka powiedziała do Niego: Dziecko,* dlaczego nam to zrobiłeś? Oto Twój ojciec i ja zmartwieni szukaliśmy Cię.

49 I odpowiedział im: Dlaczego Mnie szukaliście? Czy nie wiedzieliście, że w tym, co jest mego Ojca, Ja być muszę?*

50 Lecz oni nie zrozumieli tego słowa, które im powiedział.

51 I poszedł z nimi i przyszedł do Nazaretu, i był im uległy. A Jego matka uważnie zachowywała wszystkie te słowa* w swoim sercu.

52 Jezus zaś czynił postępy w mądrości i dojrzewaniu* oraz w łasce u Boga i u ludzi.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).