1.Mose 9 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Przymierze z Noem

1 Następnie Bóg pobłogosławił Noego oraz jego synów. Powiedział: Rozradzajcie się i rozmnażajcie, i napełniajcie ziemię.

2 Wielki strach przed wami spadnie na każde zwierzę ziemi i na całe ptactwo niebios, na wszystko, co się porusza po ziemi i na wszystkie ryby morskie — powierzam je wszystkie waszej władzy.

3 Wszystko, co się rusza i żyje, może być dla was pokarmem — daję wam to wszystko, podobnie jak warzywa i owoce.

4 Nie wolno wam jednak jeść mięsa z jego duszą, z jego krwią.

5 Na pewno też będę domagał się waszej krwi, waszych dusz, od wszelkiego zwierzęcia i od każdego człowieka. Od każdego człowieka będę żądał krwi jego brata.

6 Kto przelewa ludzką krew, tego krew też przeleje człowiek, Bóg bowiem stworzył człowieka na swój obraz.

7 Wy zaś rozradzajcie się i rozmnażajcie! Niech was na ziemi przybywa, bądźcie na niej liczni!

8 Następnie oświadczył Bóg Noemu oraz jego synom:

9 Oto Ja, Ja ustanawiam* moje przymierze z wami i z waszym potomstwem po was,

10 z wszystkimi zwierzętami, które są przy was, to jest z ptactwem, z bydłem, z każdym zwierzęciem ziemi, które jak wy wyszło z arki — z całą zwierzyną ziemi.

11 Ustanawiam z wami moje przymierze, że już nie zniszczę potopem żadnej żywej istoty i że już nie będzie potopu, który by zniszczył ziemię.

12 To będzie znakiem przymierza — mówił dalej Bóg — które Ja ustanawiam między Mną a wami i między każdym zwierzęciem, które jest z wami — po wszystkie pokolenia:

13 Otóż umieszczam na obłoku mój łuk.* On będzie znakiem przymierza między Mną a ziemią.

14 Gdy skłębię obłok nad ziemią, a na obłoku ukaże się łuk,

15 wówczas wspomnę na moje przymierze, zawarte między Mną a wami oraz między wszystkimi zwierzętami, i nie dopuszczę już do potopu, który zniszczyłby wszystko, co żyje.

16 Gdy więc na obłoku pojawi się łuk, spojrzę na niego, by wspomnieć wieczne przymierze między Bogiem a wszelkim zwierzęciem, wszelkim ciałem, które żyje na ziemi.

17 Oto znak przymierza — oświadczył Bóg Noemu — które ustanowiłem między Mną a wszelką istotą, która żyje na ziemi.

Noe i jego synowie

18 Synami Noego, którzy wraz z nim wyszli z arki, byli: Sem, Cham i Jafet. Cham natomiast był ojcem Kanaana.

19 Ci trzej byli synami Noego i od nich pochodzi cała ludzkość na ziemi.

20 Noe został rolnikiem i zasadził winnicę.

21 Pewnego razu upił się winem i zasnął odkryty w swoim namiocie.

22 Cham, ojciec Kanaana, zobaczył wówczas nagość swego ojca, wyszedł na zewnątrz i opowiedział o tym swoim braciom.

23 Wtedy Sem i Jafet wzięli szatę, narzucili ją sobie na ramiona, podeszli tyłem i przykryli swego nagiego ojca. Nie zobaczyli go jednak nagiego, ponieważ ich twarze były odwrócone.

24 A gdy Noe zbudził się po upiciu i dowiedział się, co mu uczynił jego młodszy syn,

25 powiedział: Kanaan będzie przeklęty,* niewolnikiem niewolników* będzie dla swoich braci!

26 Oświadczył też: Błogosławiony niech będzie PAN, Bóg Sema, a Kanaan będzie jego sługą!

27 Bóg poszerzy granice Jafeta* i zamieszka on w namiotach Sema, a Kanaan będzie jego sługą!

28 Noe żył po potopie jeszcze trzysta pięćdziesiąt lat.

29 W sumie zatem żył lat dziewięćset pięćdziesiąt — i umarł.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).