Markus 15 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)
Jezus przed Piłatem
1Zaraz o świcie arcykapłani wraz ze starszymi, znawcami Prawa i całą Wysoką Radą odbyli naradę, po czym związali Jezusa, odprowadzili i wydali Piłatowi.2Piłat zapytał Go: Czy Ty jesteś królem Żydów? Ty to mówisz — odparł Jezus.3Arcykapłani zaś pośpieszyli oskarżać Go o różne rzeczy.4Wtedy Piłat znów zapytał: Nic nie odpowiadasz? Zauważ, że stawiają Ci poważne zarzuty.5Ale Jezus nic już nie odpowiedział, tak że się Piłat dziwił.
Jezus i Barabasz
6Na każde święto Piłat uwalniał im jednak jednego więźnia, tego, o którego prosili.7W tym czasie więziono niejakiego Barabasza. Został on aresztowany wraz z buntownikami, którzy podczas rozruchów dopuścili się zabójstwa.8Tłum wystąpił więc z prośbami, aby Piłat uczynił im to, co zawsze.9Ten zapytał: Czy chcecie, abym wam wypuścił króla Żydów?10Coraz bardziej uświadamiał sobie bowiem, że arcykapłani wydali Go z zawiści.11Arcykapłani zaś tak wpłynęli na ludzi, że ci wybrali Barabasza.12Piłat zapytał: A co mam zrobić z tym, którego nazywacie królem Żydów?13Ukrzyżuj Go! — zawołali.14Na pytanie Piłata: Jakiego zła się dopuścił? oni tym głośniej krzyczeli: Ukrzyżuj Go!15Wtedy Piłat, chcąc uczynić zadość żądaniom tłumu, uwolnił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie.16Żołnierze odprowadzili Go więc na wewnętrzny dziedziniec pałacu, gdzie zwołali kilkuset żołnierzy.17Ubrali Jezusa w purpurowy płaszcz, a na Jego skronie wcisnęli cierniowy wieniec.18Następnie zaczęli wiwatować: Witaj, królu Żydów!19Bili Go przy tym trzciną po głowie, pluli na Niego i klękając udawali pokłony.20A gdy Go wydrwili, zdjęli z Niego purpurowy płaszcz i ubrali Go w Jego własne szaty. Potem zaś wyprowadzili na ukrzyżowanie.21Po drodze spotkali Szymona Cyrenejczyka, ojca Aleksandra i Rufusa, który właśnie tamtędy wracał z pola, i zmusili go, aby poniósł Jego krzyż.
Ukrzyżowanie Jezusa
22Tak przyprowadzili Go na miejsce zwane Golgota, co w tłumaczeniu znaczy Miejsce Czaszki.23Dawali Mu do picia wino zmieszane z mirrą,* ale On nie chciał pić.24Wtedy Go ukrzyżowali i rozdzielili Jego szaty, rzucając o nie losy, co kto ma sobie wziąć.25A gdy Go ukrzyżowali, była godzina dziewiąta.26Umieścili też napis podający powód Jego skazania. Głosił on: Król Żydów.27Ukrzyżowali też wraz z Nim dwóch przestępców, jednego po prawej, a drugiego po Jego lewej stronie.28W ten sposób wypełniły się słowa Pisma: I uznano Go za jednego z przestępców.*29A ci, którzy przechodzili obok, kręcili głowami i mówili: Hej, Ty, który burzysz świątynię i w trzy dni ją odbudowujesz,30zejdź z krzyża i ratuj siebie!31Podobnie drwili między sobą arcykapłani wraz ze znawcami Prawa: Innych uratował, a siebie samego uratować nie może.32Chrystus, król Izraela — niech teraz zejdzie z krzyża, abyśmy zobaczyli i uwierzyli. Ubliżali Mu również ci, którzy wraz z Nim byli ukrzyżowani.
Rozdarcie zasłony
33A około południa całą ziemię zaległa ciemność i trwała aż do godziny piętnastej.34O tej też godzinie Jezus zawołał: Eloi, Eloi, lema sabachtani? Co w tłumaczeniu znaczy: Boże mój, Boże mój, dlaczego Mnie opuściłeś?35A niektórzy ze stojących obok, gdy to usłyszeli, powtarzali między sobą: Spójrzcie, woła Eliasza.36Ktoś podbiegł, nasączył gąbkę kwaśnym winem, zatknął na trzcinę i próbował dać Mu pić, mówiąc do pozostałych: Zostańcie, zobaczmy, czy Eliasz przyjdzie Go zdjąć.37Jezus zaś zawołał donośnym głosem i wydał ostatnie tchnienie.38Wtedy zasłona przybytku rozdarła się na dwoje, z góry w dół.39A setnik, który stał naprzeciw Niego, gdy zobaczył, w jaki sposób Jezus umarł, stwierdził: Ten człowiek naprawdę był Synem Boga.40Były tam również kobiety. Przyglądały się one z daleka. Wśród nich stała Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba Młodszego i Jozesa, oraz Salome.41Właśnie one, gdy był w Galilei, chodziły z Nim i usługiwały Mu. Lecz było też wiele innych kobiet, które wraz z Nim przyszły do Jerozolimy.
Pogrzeb Jezusa
42Gdy nastał już wieczór, a był to jeszcze Dzień Przygotowania poprzedzający szabat,43przyszedł Józef z Arymatei, szanowany członek Wysokiej Rady, który sam też oczekiwał Królestwa Bożego. Odważnie udał się on do Piłata i prosił o ciało Jezusa.44Piłat zdziwił się, że Jezus już nie żyje, przywołał zatem setnika i zapytał go, czy skazaniec dawno umarł.45A upewniony przez setnika o śmierci Jezusa, darował Jego ciało Józefowi.46Ten zaś kupił płótno, zdjął Go, owinął w nie, złożył w grobowcu wykutym w skale, a na wejście do grobowca zatoczył kamień.47Maria Magdalena natomiast i Maria, matka Jozesa, przyglądały się, gdzie Go złożono.
Słowo Życia
Jezus przed Piłatem
1Następnego dnia, wczesnym rankiem, najwyżsi kapłani, starsi i przywódcy religijni zebrali się razem z całą Wysoką Radą i postanowili przekazać Jezusa pod zbrojną eskortą Piłatowi, rzymskiemu gubernatorowi.2A gdy przyprowadzono Jezusa do Piłata, ten zapytał Go: —Jesteś Królem Żydów? —Sam to potwierdzasz—odpowiedział mu Jezus.3A ponieważ, obecni tam, najwyżsi kapłani ciągle wysuwali przeciwko Niemu wiele zarzutów,4Piłat zapytał Go: —Czemu nic nie mówisz? Czy nie słyszysz tych wszystkich oskarżeń?5Lecz, ku jego wielkiemu zdziwieniu, Jezus nie odezwał się już ani słowem.6A był zwyczaj, że raz w roku, na święto Paschy, Piłat uwalniał na prośbę ludu jednego żydowskiego więźnia.7W tym czasie przebywał właśnie w więzieniu Barabasz, skazany wraz z innymi za morderstwo popełnione podczas rozruchów.8Gdy więc, jak co roku, przed rezydencją Piłata, zebrali się ludzie proszący o uwolnienie więźnia, gubernator zapytał ich:9—Czy chcecie, abym uwolnił Króla Żydów?10Zorientował się bowiem, że to najwyżsi kapłani z nienawiści uknuli ten spisek przeciwko Jezusowi.11Kapłani jednak podburzyli tłum i ten, zamiast o Jezusa, prosił o uwolnienie Barabasza.12—Co mam zatem zrobić z Królem Żydów?—kontynuował Piłat.13—Ukrzyżuj go!—zawołali w odpowiedzi.14—Ale dlaczego?—dopytywał Piłat. —Jakie przestępstwo popełnił? Oni jednak nie słuchali go i coraz głośniej wołali: —Ukrzyżuj go!!!15Chcąc więc zadowolić tłum, Piłat uwolnił Barabasza. Jezusa natomiast kazał ubiczować i skazał na śmierć przez ukrzyżowanie.
Żołnierze śmieją się z Jezusa
16Żołnierze wyprowadzili Go na dziedziniec i zwołali cały oddział.17Ubrali Go w purpurowy płaszcz i włożyli na Jego głowę koronę uplecioną z długich, ostrych cierni.18Potem, niby to oddając Mu honory, wykrzykiwali: —Niech żyje Król Żydów!19I bili Go po głowie trzcinowym kijem, pluli na Niego i drwiąc padali na kolana, aby oddać Mu pokłon.20Gdy im się to znudziło, ściągnęli z Niego purpurowy płaszcz, nałożyli Mu z powrotem Jego własne ubranie i poprowadzili na ukrzyżowanie.
Ukrzyżowanie
21Po drodze zmusili przechodzącego tamtędy Szymona z Cyreny, ojca Aleksandra i Rufusa, aby niósł Jego krzyż.22W ten sposób doprowadzili Jezusa na miejsce zwane Golgotą (to znaczy: „Czaszką”).23Tam podali Mu do picia wino zaprawione gorzkimi ziołami, ale nie chciał go pić.24Potem Go ukrzyżowali, a o Jego ubranie rzucili losy, aby ustalić, co kto ma wziąć.25Była godzina dziewiąta rano.26Do krzyża przybito tabliczkę z opisem Jego winy: „Król Żydów”.27Po obu stronach Jezusa ukrzyżowano dwóch przestępców.28I tak spełniły się słowa Pisma: „Zaliczono Go do przestępców”.29Przechodzący obok ludzie śmiali się z Niego. Patrzyli z pogardą i wołali: —Widzisz, jak skończyłeś? Mówiłeś, że potrafisz zburzyć i w trzy dni odbudować świątynię!30Skoro jesteś taki mocny, uratuj teraz siebie samego i zejdź z krzyża!31Stali tam również najwyżsi kapłani i inni przywódcy religijni. Oni także naśmiewali się z Jezusa: —Innych potrafił ratować, a siebie uratować nie może!32Taki z niego Mesjasz, Król Izraela? Niech zejdzie z krzyża. Jeśli to zrobi, uwierzymy mu! Również przestępcy, wiszący obok Jezusa, naśmiewali się z Niego.
Śmierć Jezusa
33Nagle, około południa, całą ziemię okrył mrok i aż do godziny trzeciej było ciemno.34Wtedy właśnie Jezus głośno zawołał: —Eloi, Eloi, lema sabachthani! (co znaczy: „Boże mój, Boże mój, czemu Mnie opuściłeś?”).35Stojący w pobliżu ludzie sądzili, że woła proroka Eliasza.36Jakiś człowiek pobiegł nawet po gąbkę, nasączył ją kwaśnym winem i podał Jezusowi, żeby się napił. —Zobaczmy, czy zjawi się Eliasz i pomoże mu zejść!—wytłumaczył zebranym.37Lecz Jezus wydał jeszcze jeden okrzyk i skonał.38W tej samej chwili zasłona w świątyni, oddzielająca miejsce najświętsze, rozdarła się na dwie części—od góry aż do dołu.39A rzymski dowódca, który stał obok krzyża i widział, jak Jezus umiera, zawołał: —To naprawdę był Syn Boży!40Kilka kobiet z daleka przyglądało się temu wszystkiemu—między innymi Maria z Magdali, Maria—matka Jakuba Mniejszego i Józefa, oraz Salome.41Wierzyły one w Jezusa i służyły Mu pomocą, gdy przebywał w Galilei. A teraz, wraz z wieloma innymi kobietami, przyszły za Nim do Jerozolimy.
Pogrzeb Jezusa
42Ponieważ wszystko to wydarzyło się w dniu poprzedzającym szabat,43pewien powszechnie szanowany członek Wysokiej Rady, Józef z Arymatei, oczekujący nadejścia królestwa Bożego, zdobył się na odwagę i pod wieczór przyszedł do Piłata z prośbą o wydanie mu ciała Jezusa.44Piłat nie wierzył, że Jezus już nie żyje. Aby sprawdzić tę wiadomość, wezwał dowódcę odpowiedzialnego za ukrzyżowanie.45Gdy uzyskał od niego potwierdzenie, zezwolił Józefowi zabrać ciało.46Wtedy Józef kupił długie lniane płótno, owinął nim zdjęte z krzyża ciało Jezusa i złożył je w grobie, który był wykuty w skale. Wejście do grobu zamknięto przy pomocy ogromnego kamienia.47Maria z Magdali oraz Maria—matka Józefa, dokładnie zobaczyły, gdzie położono Jezusa.
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Nutzererfahrung bieten zu können.