Hesekiel 2 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Powołanie

1 Ten, który przemówił do mnie, powiedział: Synu człowieczy! Stań na nogi, chcę do ciebie przemówić!

2 A gdy do mnie przemówił,* wstąpił we mnie Duch,* postawił mnie na nogi i usłyszałem, jak zwrócił się do mnie.

3 Synu człowieczy! — powiedział. — Posyłam cię do synów Izraela,* do zbuntowanego narodu! Zarówno oni, jak i ich ojcowie zbuntowali się przeciwko Mnie, odstąpili ode Mnie i trwają w swym uporze aż po dziś dzień!

4 Posyłam cię do potomków o hardej twarzy i upartym sercu — do takich właśnie Ja cię posyłam, a ty mów: Tak mówi Wszechmocny PAN!

5 A oni, czy zechcą słuchać, czy nie — ponieważ to zbuntowany ród — poznają, że prorok był pośród nich.

6 Co do ciebie, synu człowieczy, to nie bój się ich ani ich słów, chociaż otoczony jesteś cierniami* i ostami* i przebywasz wśród skorpionów. Nie bój się ich docinków i nie drżyj na ich widok,* ponieważ to zbuntowany dom!

7 Przekazuj im moje słowa — czy zechcą słuchać, czy nie — ponieważ są zbuntowani.

8 Ty więc, synu człowieczy, słuchaj, co Ja ci oznajmiam. Nie buntuj się jak dom buntu. Otwórz swoje usta i zjedz to, co ci podaję!

9 A gdy spojrzałem, zauważyłem wyciągniętą ku mnie rękę, a w niej zwój księgi.

10 Rozwinął go przede mną. Był on zapisany z obu stron. Były na nim wypisane skargi, słowa żalu i groźby.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).