Hesekiel 10 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Chwała Boża w świątyni

1 Gdy spojrzałem, zauważyłem na kopule* znajdującej się nad głowami cherubów coś, co przypominało kamień szafiru, a z wyglądu podobne było do tronu.

2 Usłyszałem też, jak Pan powiedział do człowieka w lnianej szacie: Wejdź między koła* pod cherubami.* Tam, spomiędzy cherubów, nabierz w dłonie rozżarzonych węgielków i rozrzuć je obficie po mieście! I na moich oczach uczynił to.

3 Gdy człowiek w białej szacie wszedł pomiędzy nie, cheruby stały po południowej stronie* przybytku, a wewnętrzny dziedziniec napełniony był obłokiem.

4 Chwała PANA podniosła się znad cherubów* i przesunęła nad próg przybytku. Wtedy przybytek wypełnił się obłokiem, a dziedziniec blaskiem chwały PANA.

5 A szum skrzydeł cherubów słychać było aż na zewnętrznym dziedzińcu. Brzmiał on jak głos Wszechmocnego* Boga w czasie, gdy przemawia.

6 A gdy Pan rozkazał człowiekowi w lnianej szacie, że ma nabrać ognia spomiędzy kół i spomiędzy cherubów, podszedł on i stanął przy kole.

7 Wtedy jeden z cherubów sięgnął ręką do ognia, który płonął między cherubami, nabrał żaru i włożył go w garście człowieka w lnianej szacie, który wziął go i wyszedł.

8 Pod skrzydłami cherubów widać bowiem było coś na kształt ludzkiej ręki.

9 Przy każdym z nich były też cztery koła, po jednym przy każdym cherubie. Koła te lśniły jak chryzolit.

10 Wyglądały tak, jakby jedno koło wbudowane było w drugie.

11 Mogły one przemieszczać się w czterech kierunkach, lecz w czasie ruchu nie obracały się. Nie wykonując obrotów, przemieszczały się tam, gdzie skierowana była głowa

12 i dokąd przemieszczało się całe ciało, czyli korpus, ręce i skrzydła cherubów. Wszystkie cztery koła były wokół pełne oczu.

13 Usłyszałem też, że nazywano je kołowrotami.*

14 Co do cherubów, to każdy z nich miał cztery twarze. Pierwsza była obliczem cheruba,* druga obliczem człowieka, trzecia obliczem lwa, a czwarta obliczem orła.

15 Cheruby uniosły się. Były to te same żywe istoty, które widziałem nad rzeką Kebar.

16 Gdy przemieszczały się, przemieszczały się przy nich i koła. Gdy podnosiły swe skrzydła, aby wznieść się nad ziemię, koła — nie obracając się — wznosiły się przy nich.

17 Na czas postoju stawały, a przy wznoszeniu się cherubów szły w górę, ponieważ był w nich duch* żywych istot.

18 Tymczasem chwała PANA przesunęła się znad progu przybytku i stanęła nad cherubami.

19 Wówczas cheruby podniosły swe skrzydła i — na moich oczach — uniosły się z ziemi, a koła tuż przy nich, i stanęły w przejściu wschodniej bramy świątyni PANA, a chwała Boga Izraela zatrzymała się w górze nad nimi.

20 Cheruby były tymi samymi żywymi istotami, które widziałem pod chwałą Boga Izraela nad rzeką Kebar. Właśnie po tym poznałem, że to były cheruby.

21 Każdy z nich miał cztery twarze i cztery skrzydła, a pod skrzydłami coś na kształt ludzkich rąk.

22 Również ich twarze przypominały z wyglądu twarze cherubów znad rzeki Kebar. One również przemieszczały się prosto przed siebie.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).