2.Könige 13 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Jehoachaz królem Izraela

1 W dwudziestym trzecim roku panowania Joasza, syna Achazjasza, króla Judy, nad Izraelem, w Samarii, zapanował Jehoachaz,* syn Jehu. Panował zaś siedemnaście lat.

2 Czynił on to, co złe w oczach PANA. Nie odstępował od grzechów, przez które Jeroboam, syn Nebata, uwikłał w grzech całego Izraela.

3 Dlatego PAN rozgniewał się na Izraela i przez całe lata poddawał ich władzy Chazaela, króla Aramu, oraz władzy jego syna Ben-Hadada.

4 Wreszcie Jehoachaz zaczął błagać PANA o zmiłowanie i PAN go wysłuchał, wejrzał na udrękę Izraelitów pod władzą króla Aramu.

5 PAN dał Izraelitom wybawcę, tak że wyzwolili się spod władzy Aramu i podobnie jak dawniej byli niezależni.*

6 Jednak nie odstąpili od grzechów rodu Jeroboama, przez które uwikłał on w grzech całego Izraela. Przeciwnie, popełniali je, a nawet ustawili* w Samarii Aszerę.

7 W końcu nie zostało Jehoachazowi więcej jak pięćdziesięciu jezdnych, dziesięć rydwanów i dziesięć tysięcy pieszych. Chazael niszczył ich bowiem i traktował jak proch, który się depcze.

8 Pozostałe sprawy Jehoachaza, wszystko, czego dokonał, wraz z całą jego dzielnością, zostały opisane w zwoju Dziejów królów Izraela.

9 Gdy Jehoachaz spoczął ze swoimi ojcami, pochowano go w Samarii, a władzę królewską po nim objął jego syn Jehoasz.

Jehoasz królem Izraela

10 W trzydziestym siódmym roku panowania króla Judy, Joasza, nad Izraelem, w Samarii, zapanował Jehoasz, syn Jehoachaza. Panował szesnaście lat.

11 Czynił on to, co złe w oczach PANA. Nie odstąpił od żadnych grzechów, przez które Jeroboam, syn Nebata, uwikłał w grzech całego Izraela — przeciwnie, ciągle je popełniał.

12 Pozostałe zaś sprawy Jehoasza, wszystko, czego dokonał, to, jak dzielnie walczył z Amazjaszem, królem Judy, zostało opisane w zwoju Dziejów królów Izraela.

13 Gdy Jehoasz spoczął ze swoimi ojcami, na jego tronie zasiadł Jeroboam. Jehoasz zaś został pochowany w Samarii przy królach Izraela.

Zapowiedź zwycięstwa Jehoasza nad Aramem

14 Gdy Elizeusz zapadł na chorobę, na którą miał umrzeć, Jehoasz, król Izraela, przybył do niego, rozpłakał się przy nim i powiedział: O, mój ojcze, mój ojcze! Rydwanie Izraela wraz z jego rumakami!

15 A Elizeusz tak mu odpowiedział: Przynieś mi łuk oraz strzały! Jehoasz je przyniósł.

16 Elizeusz polecił: Napnij swą ręką łuk! I król napiął łuk. Elizeusz położył wtedy swoje ręce na rękach króla

17 i powiedział: Otwórz okno na wschód. Gdy je otwarto, Elizeusz rozkazał: Strzelaj! Król wystrzelił. A Elizeusz oznajmił: To strzała zwycięstwa PANA, strzała zwycięstwa nad Aramem! Rozgromisz Aram pod Afek!

18 A teraz weź strzały! — rozkazał Elizeusz. Król ujął w rękę strzały. Uderz w ziemię! — polecił. Król uderzył trzy razy — i przestał.

19 Wówczas mąż Boży rozgniewał się na niego: Trzeba było uderzyć pięć albo sześć razy — zawołał — wtedy pobiłbyś Aram zupełnie, a tak pobijesz go tylko trzykrotnie.

Śmierć Elizeusza i cud przy grobie

20 Wkrótce Elizeusz umarł i został pochowany. Następnego roku kraj najechały łupieskie hordy Moabu.

21 Chowano akurat jakiegoś człowieka. Jedną z hord zauważono właśnie w trakcie pogrzebu. Wtedy żałobnicy rzucili martwego do grobu Elizeusza, a gdy ciało potoczyło się i dotknęło kości proroka, umarły ożył i stanął na nogi!

Złamanie dominacji Aramu

22 Chazael, król Aramu, dręczył Izraelitów przez cały okres panowania Jehoachaza.

23 Jednak PAN okazał im łaskę i zmiłował się nad nimi. Uczynił to ze względu na swoje przymierze z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem. Nie chciał zgładzić Izraela i nie odrzucił go od siebie aż do teraz.

24 Gdy Chazael, król Aramu, umarł, władzę królewską objął jego syn Ben-Hadad.

25 Wtedy Jehoasz, syn Jehoachaza, wyrwał spod władzy Ben-Hadada, syna Chazaela, miasta, które Chazael zdobył niegdyś w czasie wojny na jego ojcu Jehoachazie. Jehoasz zwyciężył Ben-Hadada trzykrotnie i odzyskał miasta Izraela.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).