1Stojąc przed obliczem Chrystusa, chcę zgodnie z prawdą i bez kłamstwa, z czystym sumieniem i w Duchu Świętym, powiedzieć,2że noszę w sercu głęboki smutek i ból.3Nawet sam chciałbym być odłączony od Chrystusa, gdyby to pomogło moim rodakom,4Izraelitom! To ich właśnie wybrał Bóg, otoczył ich chwałą, zawarł z nimi przymierze, przekazał im Prawo, pokazał, jak mają Mu służyć, i dał tak wiele obietnic.5Ich przodkowie kochali Boga i z tego narodu pochodzi Chrystus—Ten, który jest ponad wszystkim, Bóg uwielbiony na wieki. Amen!6Boże obietnice się spełniły. Nie wszyscy bowiem, którzy pochodzą z Izraela, są prawdziwymi Izraelitami.7I nie każdy potomek Abrahama jest rzeczywiście jego dzieckiem—Bóg uznał bowiem za jego potomków tylko tych, którzy pochodzą od jego syna Izaaka.8Oznacza to, że nie wszystkie dzieci Abrahama są dziećmi Boga, a jedynie te, które urodziły się zgodnie ze złożoną wcześniej Bożą obietnicą.9Brzmiała ona tak: „Za rok o tej porze Sara będzie miała syna”.10Również Rebeka, żona naszego przodka Izaaka, urodziła chłopców—bliźniaków.11Ale zanim się jeszcze urodzili i zanim cokolwiek zrobili—dobrego czy złego—Bóg okazał swoją wolę i wybór,12niezależny od ludzkich czynów. Powiedział Rebece: „Starszy brat będzie służył młodszemu”.13Czytamy w Piśmie: „Ukochałem Jakuba, a odrzuciłem Ezawa”.14Jaki z tego wniosek? Czy Bóg jest niesprawiedliwy? Absolutnie nie!15Powiedział przecież Mojżeszowi: „Komu chcę, okazuję miłość, a komu chcę, okazuję litość”.16Wybór zależy więc nie od tego, który go pragnie lub się o niego stara, ale od Boga, który okazuje łaskę.17Czytamy przecież w Piśmie, że Bóg powiedział faraonowi: „Powołałem cię po to, aby pokazać ci moją moc i aby poznał Mnie cały świat”.18Bóg okazuje więc miłość temu, komu chce, a tego, kogo zechce, czyni upartym.19Wiem, że zaraz powiesz: „Dlaczego więc Bóg ma do ludzi pretensje o to, że zachowują się tak, a nie inaczej? Czy ludzie mogą sprzeciwiać się Jego decyzjom?”.20Człowieku! Nawet nie pytaj w ten sposób! Kim jesteś, żeby krytykować Boga? Czy gliniany garnek może powiedzieć garncarzowi: „Dlaczego mnie takim ulepiłeś?”.21Czy garncarz nie ma prawa z tej samej gliny ulepić naczynia na specjalne okazje i naczynia do użytku codziennego?22Bóg, chcąc okazać swój gniew i ogromną moc, cierpliwie znosił ludzi przeznaczonych na gniew i zmierzających do zagłady.23Ma też prawo wyrazić swoją dobroć tym, z których uczynił naczynia do przechowywania bogactw swojej chwały.24Powołał nas nie tylko spośród Żydów, ale i spośród pogan.25Dawno temu, zapowiedział bowiem przez proroka Ozeasza: „Nazwę swoim ludem tych, którzy nie należeli do Mnie, i pokocham tych, którzy nie byli kochani”.26Pismo mówi także: „Kiedyś mówiono wam, że nie jesteście moim ludem. Teraz zaś zostaniecie nazwani, dziećmi żywego Boga”.27Również prorok Izajasz zapowiedział: „Choćby liczba potomków Izraela była tak wielka, jak ilość ziaren piasku nad morzem, to tylko garstka zostanie ocalona.28Pan szybko wykona na ziemi swój wyrok i sprawiedliwie zakończy swoje dzieło”.29W innym miejscu Izajasz powiedział: „Gdyby Pan nieba nie pozostawił z nas garstki, zostalibyśmy wytraceni jak mieszkańcy Sodomy, i spotkałaby nas ta sama kara, co mieszkańców Gomory”.
Niewiara Izraela
30Jaki więc płynie z tego wniosek? Taki, że chociaż poganie nie zabiegali o uniewinnienie przez Boga, otrzymali je—przez wiarę.31Izrael zaś, pragnąc uzyskać uniewinnienie dzięki Prawu Mojżesza, nie osiągnął go.32Dlaczego? Bo czynił to nie przez wiarę, ale przez uczynki. Potknęli się o „kamień obrazy”,33o którym Pismo mówi: „Kładę na górze Syjon kamień obrazy i skałę, o którą wielu się potknie. Ten jednak, kto mu uwierzy, nie zawiedzie się”.
English Standard Version
God’s Sovereign Choice
1I am speaking the truth in Christ—I am not lying; my conscience bears me witness in the Holy Spirit—2that I have great sorrow and unceasing anguish in my heart.3For I could wish that I myself were accursed and cut off from Christ for the sake of my brothers,* my kinsmen according to the flesh.4They are Israelites, and to them belong the adoption, the glory, the covenants, the giving of the law, the worship, and the promises.5To them belong the patriarchs, and from their race, according to the flesh, is the Christ, who is God over all, blessed forever. Amen.6But it is not as though the word of God has failed. For not all who are descended from Israel belong to Israel,7and not all are children of Abraham because they are his offspring, but “Through Isaac shall your offspring be named.”8This means that it is not the children of the flesh who are the children of God, but the children of the promise are counted as offspring.9For this is what the promise said: “About this time next year I will return, and Sarah shall have a son.”10And not only so, but also when Rebekah had conceived children by one man, our forefather Isaac,11though they were not yet born and had done nothing either good or bad—in order that God’s purpose of election might continue, not because of works but because of him who calls—12she was told, “The older will serve the younger.”13As it is written, “Jacob I loved, but Esau I hated.”14What shall we say then? Is there injustice on God’s part? By no means!15For he says to Moses, “I will have mercy on whom I have mercy, and I will have compassion on whom I have compassion.”16So then it depends not on human will or exertion,* but on God, who has mercy.17For the Scripture says to Pharaoh, “For this very purpose I have raised you up, that I might show my power in you, and that my name might be proclaimed in all the earth.”18So then he has mercy on whomever he wills, and he hardens whomever he wills.19You will say to me then, “Why does he still find fault? For who can resist his will?”20But who are you, O man, to answer back to God? Will what is molded say to its molder, “Why have you made me like this?”21Has the potter no right over the clay, to make out of the same lump one vessel for honorable use and another for dishonorable use?22What if God, desiring to show his wrath and to make known his power, has endured with much patience vessels of wrath prepared for destruction,23in order to make known the riches of his glory for vessels of mercy, which he has prepared beforehand for glory—24even us whom he has called, not from the Jews only but also from the Gentiles?25As indeed he says in Hosea, “Those who were not my people I will call ‘my people,’ and her who was not beloved I will call ‘beloved.’”26“And in the very place where it was said to them, ‘You are not my people,’ there they will be called ‘sons of the living God.’”27And Isaiah cries out concerning Israel: “Though the number of the sons of Israel* be as the sand of the sea, only a remnant of them will be saved,28for the Lord will carry out his sentence upon the earth fully and without delay.”29And as Isaiah predicted, “If the Lord of hosts had not left us offspring, we would have been like Sodom and become like Gomorrah.”
Israel’s Unbelief
30What shall we say, then? That Gentiles who did not pursue righteousness have attained it, that is, a righteousness that is by faith;31but that Israel who pursued a law that would lead to righteousness* did not succeed in reaching that law.32Why? Because they did not pursue it by faith, but as if it were based on works. They have stumbled over the stumbling stone,33as it is written, “Behold, I am laying in Zion a stone of stumbling, and a rock of offense; and whoever believes in him will not be put to shame.”
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Nutzererfahrung bieten zu können.