1ای خداوند، تو هميشه پناهگاه ما بودهای.2قبل از آنكه دنيا را بيافرينی و كوهها را بوجود آوری، تو بودهای. تو را ابتدا و انتهايی نيست.3انسان را به خاک برمیگردانی و میگويی: «ای خاكيان، به خاک تبديل شويد!»4هزار سال در نظر تو چون يک روز، بلكه چون يک ساعت است.5تو انسان را چون سيلاب از جای بر میكنی و میبری. زندگی او خوابی بيش نيست. او مانند گياهی است كه صبح میرويد و میشكفد ولی عصر پژمرده و خشک میشود.7بر اثر غضب تو ما رو به نابودی میرويم و خشم تو ما را پريشان و بیقرار ساخته است.8گناهان ما را در برابر چشمان خود گذاشتهای و هيچ خطای ما از ديد تو پنهان نيست.9روزهای زندگی ما بر اثر خشم تو كوتاه شده است و عمر خود را مثل يک خواب میگذرانيم.10عمر ما هفتاد سال است و اگر قوی باشيم، شايد به هشتاد سال برسد. ولی در طول اين مدت چيزی جز درد و رنج نصيب ما نمیشود. هر آن ممكن است عمرمان بسرايد و به عالم ديگر پرواز كنيم.11خداوندا، كيست كه بداند شدت خشم تو چقدر است؟ كدام يک از ما چنانكه بايد و شايد از تو میترسد؟12به ما ياد بده كه بدانيم عمر ما چه زودگذر است تا در اين عمر كوتاه با خردمندی زندگی كنيم.13ای خداوند، تا به كی بر ما خشمگين خواهی بود. از خشم خود برگرد و بر بندگان خود رحم كن.14صبحگاهان ما را از رحمت خود بهرهمند گردان تا در تمام عمر خود شادمان باشيم.15به اندازهٔ سالهايی كه ما را ذليل و خوار ساختهای، ما را شاد و سرافراز گردان.16بگذار ما بندگانت بار ديگر اعمال شگفتانگيز تو را مشاهده كنيم. عظمت خود را بر فرزندانمان نمايان ساز.17خداوندا، ما را مورد لطف خود قرار بده و در تمام كارهايمان ما را بركت عطا فرما، بلی، در تمام كارهايمان ما را بركت عطا فرما!
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Nutzererfahrung bieten zu können.