1آنگاه سليمان پادشاه اينطور دعا كرد: «خداوندا، تو فرمودهای كه در ابر غليظ و تاريک ساكن میشوی. ولی من برای تو خانهای ساختهام تا هميشه در آن منزل كنی!»3سپس پادشاه رو به جماعتی كه ايستاده بودند كرد و ايشان را بركت داده، گفت: «سپاس بر خداوند، خدای اسرائيل كه آنچه را شخصاً به پدرم داوود وعده داده بود، امروز با دست خود بجا آورده است.5او به پدرم فرمود: ”از زمانی كه قوم خود را از مصر بيرون آوردم تاكنون در هيچ جای سرزمين اسرائيل هرگز شهری را انتخاب نكردهام تا در آنجا خانهای برای حرمت نام من بنا شود و نيز كسی را برنگزيدهام تا رهبر قوم من اسرائيل شود.6اما اكنون اورشليم را برای حرمت نام خود انتخاب كردهام و داوود را برگزيدهام تا بر قوم من حكومت كند.“7«پدرم داوود میخواست اين خانه را برای خداوند، خدای اسرائيل بسازد. ولی خداوند به او فرمود: ”قصد و نيت تو خوب است،8اما كسی كه بايد خانهٔ خدا را بسازد تو نيستی. پسر تو خانهٔ مرا بنا خواهد كرد.“9حال، خداوند به وعدهٔ خود وفا كرده است. زيرا من به جای پدرم بر تخت سلطنت اسرائيل نشستهام و اين خانه را برای عبادت خداوند، خدای اسرائيل ساختهام.11صندوق عهد را در آنجا گذاشتهام، آن عهدی كه خداوند با قوم اسرائيل بست.»
دعای سليمان
12آنگاه سليمان در حضور جماعت اسرائيل، روبروی قربانگاه خداوند، روی سكوی وسط حياط بيرونی ايستاد. اين سكوی چهارگوش از مفرغ ساخته شده و طول هر ضلع آن پنج ذراع و بلنديش سه ذراع بود. سپس سليمان زانو زده، دستهای خود را به طرف آسمان بلند نمود و اينطور دعا كرد:14«ای خداوند، خدای بنیاسرائيل، در تمام زمين و آسمان خدايی همانند تو وجود ندارد. تو خدايی هستی كه عهد پر از رحمت خود را با كسانی كه با تمام جان و دل احكام تو را اطاعت میكنند، نگاه میداری.15تو به وعدهای كه به بندهٔ خود، پدرم داوود، دادی امروز وفا كردهای.16پس ای خداوند، خدای اسرائيل، اينک به اين وعده نيز كه به پدرم دادی وفا كن كه فرمودی: ”اگر فرزندان تو مثل خودت مطيع دستورات من باشند هميشه يک نفر از نسل تو بر اسرائيل پادشاهی خواهد كرد.“17الان ای خداوند، خدای اسرائيل، از تو خواستارم كه آنچه به پدرم وعده دادی انجام بشود.18«ولی آيا ممكن است كه خدا واقعاً روی زمين در ميان آدميان ساكن شود؟ ای خداوند، حتی آسمانها گنجايش تو را ندارند، چه رسد به اين خانهای كه من ساختهام!19با وجود اين، ای خداوند، خدای من، تو دعای مرا بشنو و آن را مستجاب فرما.20چشمان تو شبانه روز بر اين خانه باشد كه برای خود انتخاب كردهای. هر وقت در اين مكان دعا میكنم، دعای مرا بشنو و اجابت فرما.21نه تنها من، بلكه هر وقت قوم تو اسرائيل نيز در اينجا دعا كنند، تو دعای آنها را اجابت فرما و از آسمان كه محل سكونت توست، استغاثهٔ ايشان را بشنو و گناهانشان را ببخش.22«هرگاه كسی متهم به جرمی شده باشد و از او بخواهند پيش اين قربانگاه سوگند ياد كند كه بیگناه است،23آنگاه از آسمان بشنو و داوری كن. اگر به دروغ سوگند ياد نموده و مقصر باشد وی را به سزای عملش برسان، در غير اين صورت بیگناهی او را ثابت و اعلام كن.24«وقتی قوم تو اسرائيل گناه ورزند و در نتيجه مغلوب دشمن شوند ولی بعد به سوی تو روی آورند و اعتراف نمايند و در اين خانه به حضور تو دعا كنند،25آنگاه از آسمان ايشان را اجابت فرما و گناه قوم خود را بيامرز و بار ديگر آنان را به اين سرزمينی كه به ايشان و اجدادشان بخشيدهای، بازگردان.26«وقتی قوم تو گناه كنند و آسمان به خاطر گناهشان بسته شود و ديگر باران نبارد ولی بعد آنها از گناهشان بازگشت نموده، اعتراف نمايند و به سوی اين خانه دعا كنند،27آنگاه از آسمان ايشان را اجابت فرما و گناه بندگان خود را بيامرز، و راه راست را به ايشان نشان بده و بر زمينی كه به قوم خود به ملكيت دادهای باران بفرست.28«هرگاه اين سرزمين دچار قحطی يا طاعون شود، يا محصول آن در اثر بادهای سوزان و هجوم ملخ از بين برود، يا دشمن، قوم تو را در شهر محاصره كند و يا هر بلا و مرض ديگر پيش آيد،29و قوم تو، هر يک دستهای خود را به سوی اين خانه دراز كرده، دعا كنند، آنگاه تو نالههای ايشان را30از آسمان كه محل سكونت توست، بشنو و گناهانشان را ببخش. ای خدا، تو كه از دل مردم آگاهی، هر كس را برحسب كارهايشان جزا بده31تا قوم تو در اين سرزمين كه به اجدادشان بخشيدهای همواره از تو اطاعت كنند.32«وقتی بيگانگان از عظمت نام تو و معجزات شگفتانگيز تو باخبر شوند و از سرزمينهای دور به اينجا بيايند و رو به اين خانه دعا كنند،33آنگاه از آسمان كه محل سكونت توست، دعای آنها را بشنو و هر چه میخواهند به آنها ببخش تا تمام اقوام روی زمين تو را بشناسند و مانند قوم خودت اسرائيل تو را احترام كرده، بدانند كه حضور تو در اين خانهای است كه من ساختهام.34«اگر قوم تو به فرمان تو به جنگ دشمن بروند، و از ميدان جنگ به سوی اين شهر برگزيدهٔ تو و اين خانهای كه من به اسم تو ساختهام به درگاه تو دعا كنند،35آنگاه از آسمان دعای ايشان را اجابت فرما و آنها را در جنگ پيروز گردان.36«اگر قوم تو نسبت به تو گناه كنند و كيست كه گناه نكند؟ و تو بر آنها خشمگين شوی و اجازه دهی دشمن آنها را به سرزمين خود، خواه دور، خواه نزديک، به اسارت ببرد،37هرگاه در آن كشور بيگانه به خود آيند و توبه كرده، به تو پناه آورند و دعا نموده، بگويند: ”خداوندا ما به راه خطا رفتهايم و مرتكب گناه شدهايم.“38اگر آنان واقعاً از گناهان خود دست بكشند و به طرف اين سرزمين كه به اجداد ايشان بخشيدی و اين شهر برگزيدهٔ تو و اين خانهای كه به اسم تو ساختهام، دعا كنند؛39آنگاه از آسمان كه محل سكونت توست دعاها و نالههای ايشان را بشنو و به داد آنان برس و قوم خود را كه به تو گناه كردهاند ببخش.40بلی، ای خدای من، بر ما نظر كن و تمام دعاهايی را كه در اين مكان به حضور تو كرده میشود، بشنو!41حال ای خداوند، برخيز و با صندوق عهد خويش كه مظهر قوت توست به اين خانه وارد شو و در آن بمان. خداوندا، كاهنان تو به لباس نجات آراسته شوند و مقدسان تو به سبب اعمال نيكوی تو شادی كنند.42ای خداوند، روی خود را از من كه برگزيدهٔ تو هستم برنگردان. محبت و رحمت خود را در حق داوود به یاد آور.»
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Nutzererfahrung bieten zu können.