1در سال دوازدهم تبعيدمان، در روز اول ماه دوازدهم، اين پيغام از جانب خداوند به من رسيد:2«ای انسان خاكی، برای پادشاه مصر ماتم بگير و به او بگو: تو در ميان قومهای جهان خود را يک شير ژيان میدانی، در حالی كه شبيه تمساحی هستی كه در رود نيل میگردی و آبها را گلآلود میكنی.3«پس خداوند میفرمايد: لشکری بزرگ میفرستم تا تو را به دام من انداخته، به ساحل بكشند.4من تو را در آنجا روی خشكی رها میكنم تا بميری. تمام پرندگان و جانوران وحشی بر سر تو میريزند و تو را خورده، سير میشوند.5تمام تپهها را از گوشت تو میپوشانم و از استخوانهايت درهها را پر میسازم.6از خون تو زمين را سيراب میكنم و با آن کوهها را میپوشانم و درهها را لبريز میگردانم.7وقتی تو را خاموش كردم، پردهای بر آسمان میكشم و ستارهها را تاريک میگردانم، آفتاب را با ابرها میپوشانم و نور ماه بر تو نمیتابد.8بلی، سراسر مملكت تو تاريک میگردد. حتی ستارگان درخشان آسمان تو نيز تاريک میشوند.9«وقتی تو را از بين ببرم، دل بسياری از قومهای دور دست كه هرگز آنها را نديدهای، محزون میشود.10بلی، بسياری از ممالک هراسان میشوند و پادشاهان آنها به سبب آنچه كه بر سرت میآورم به شدت میترسند. وقتی شمشير خود را در برابر آنها تاب دهم، به وحشت میافتند. در روزی كه سقوط كنی همهٔ آنها از ترس جان خود خواهند لرزيد.»11خداوند به پادشاه مصر میفرمايد: «شمشير پادشاه بابل بر تو فرود میآيد.12با سپاه بزرگ بابل كه مايهٔ وحشت قومهاست، تو را از بين میبرم. غرور تو در هم میشكند و قومت هلاک میشوند.13تمام گلهها و رمههايت را كه در كنار آبها میچرند، از بين میبرم و ديگر انسان يا حيوانی نخواهد بود كه آن آبها را گلآلود سازد.14پس آبهای مصر شفاف و روان و مثل روغن زيتون صاف خواهند بود؛ اين را من كه خداوند هستم میگويم.15هنگامی كه مصر را ويران كنم و هر آنچه در آن است از بين ببرم، آنگاه او خواهد دانست كه من خداوند هستم.»16خداوند میفرمايد: «برای بدبختی و اندوه مصر گريه كنيد. بگذاريد همهٔ قومها برای آن و ساكنانش ماتم گيرند.»
دنيای مردگان
17دو هفته بعد پيغامی ديگر از جانب خداوند به من رسيد:18«ای انسان خاكی، برای مردم مصر و ساير قومهای بزرگ گريه كن و آنها را به دنيای مردگان بفرست.19ای مصر، تو به زيبايی خود افتخار میكنی، ولی بدان كه به دنيای مردگان خواهی رفت و در كنار آنانی كه حقير میشمردی قرار خواهی گرفت.20مصریها نيز مانند بقيهٔ كسانی كه با شمشير كشته شدهاند، خواهند مرد. همهٔ آنها از دم شمشير خواهند گذشت.21وقتی همراه همپيمانانش به دنيای مردگان وارد شود، جنگاوران بزرگ خواهند گفت كه مصر و همپيمانانش آمدهاند تا در كنار كسانی كه تحقير كرده و كشتهاند قرار گيرند.22«بزرگان آشور در آنجا خفتهاند و قبرهای مردم آشور كه همه با شمشير كشته شدهاند، گرداگرد ايشان است.23قبرهای آنها در قعر دنيای مردگان است و همپيمانانشان در اطراف ايشان قرار دارند. اين مردانی كه زمانی در دل بسياری ترس و وحشت ايجاد میكردند، حال مردهاند.24«بزرگان عيلام در آنجا خفتهاند و قبرهای مردم عيلام كه با شمشير كشته شدهاند، گرداگرد ايشان است. اين مردانی كه در زمان حيات خود باعث ترس قومها میشدند، حال، با خجالت و رسوايی به قعر دنيای مردگان رفته، در کنار كشتهشدگان قرار گرفتهاند.26«بزرگان ماشک و توبال در آنجا خفتهاند و قبرهای مردمانشان گرداگرد ايشان است. اين مردانی كه زمانی در دل همه رعب و وحشت ايجاد میكردند، حال با رسوايی مردهاند.27آنها مانند سرداران نامور كه با سلاحها، شمشيرها و سپرهای خود، باشكوه فراوان به خاک سپرده میشوند، دفن نشدهاند بلكه مثل اشخاص عادی دفن شده و به دنيای مردگان رفتهاند، زيرا در زمان حيات خود باعث رعب و وحشت بودند.28«تو نيز ای پادشاه مصر، از پای درآمده، به كسانی كه با رسوايی كشته شدهاند، ملحق خواهی شد.29«ادوم نيز با پادشاهان و بزرگانش در آنجا است. آنها نيز با وجود عظمت و قدرتشان به قعر دنيای مردگان رفته و در كنار كسانی كه با رسوايی كشته شدهاند قرار گرفتهاند.30«تمام بزرگان شمال و همهٔ صيدونیها در آنجا هستند؛ مردانی كه زمانی با قدرت خود مايهٔ وحشت و هراس مردم بودند، حال، با خجالت و رسوايی به قعر دنيای مردگان رفته و در كنار كشتهشدگان قرار گرفتهاند.»31خداوند میفرمايد: «وقتی پادشاه مصر با سپاه خود به دنيای مردگان برسد به اين دلخوش خواهد شد كه تنها او نبوده كه با تمام سپاهش كشته شده است.32هر چند من پادشاه مصر را مايهٔ رعب و وحشت ساختهام، ولی او و تمام سپاهش از پای درآمده، به كسانی كه با رسوايی كشته شدهاند ملحق خواهند شد.»
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Nutzererfahrung bieten zu können.