Psalm 109 | Nueva Versión Internacional

1 Oh Dios, alabanza mía, no guardes silencio. 2 Pues gente impía y mentirosa ha declarado en mi contra, y con lengua engañosa me difaman; 3 con expresiones de odio me acosan, y sin razón alguna me atacan. 4 Mi amor me lo pagan con calumnias, mientras yo me encomiendo a Dios. 5 Mi bondad la pagan con maldad; en vez de amarme, me aborrecen. 6 Pon en su contra a un malvado; que a su derecha esté su acusador.* 7 Que resulte culpable al ser juzgado, y que sus propias oraciones lo condenen. 8 Que se acorten sus días, y que otro se haga cargo de su oficio. 9 Que se queden huérfanos sus hijos; que se quede viuda su esposa. 10 Que anden sus hijos vagando y mendigando; que anden rebuscando entre las ruinas. 11 Que sus acreedores se apoderen de sus bienes; que gente extraña saquee sus posesiones. 12 Que nadie le extienda su bondad; que nadie se compadezca de sus huérfanos. 13 Que sea exterminada su descendencia; que desaparezca su nombre en la próxima generación. 14 Que recuerde el Señor la iniquidad de su padre, y no se olvide del pecado de su madre. 15 Que no les quite el Señor la vista de encima, y que borre de la tierra su memoria. 16 Por cuanto se olvidó de hacer el bien, y persiguió hasta la muerte a pobres, afligidos y menesterosos, 17 y porque le encantaba maldecir, ¡que caiga sobre él la maldición! Por cuanto no se complacía en bendecir, ¡que se aleje de él la bendición! 18 Por cuanto se cubrió de maldición como quien se pone un vestido, ¡que ésta se filtre en su cuerpo como el agua!, ¡que penetre en sus huesos como el aceite! 19 ¡Que lo envuelva como un manto! ¡Que lo apriete en todo tiempo como un cinto! 20 ¡Que así les pague el Señor a mis acusadores, a los que me calumnian! 21 Pero tú, Señor Soberano, trátame bien por causa de tu nombre; líbrame por tu bondad y gran amor. 22 Ciertamente soy pobre y estoy necesitado; profundamente herido está mi corazón. 23 Me voy desvaneciendo como sombra vespertina; se desprenden de mí como de una langosta. 24 De tanto ayunar me tiemblan las rodillas; la piel se me pega a los huesos. 25 Soy para ellos motivo de burla; me ven, y menean la cabeza. 26 Señor, mi Dios, ¡ayúdame!; por tu gran amor, ¡sálvame! 27 Que sepan que ésta es tu mano; que tú mismo, Señor, lo has hecho. 28 ¿Qué importa que ellos me maldigan? ¡Bendíceme tú! Pueden atacarme, pero quedarán avergonzados; en cambio, este siervo tuyo se alegrará. 29 ¡Queden mis acusadores cubiertos de deshonra, envueltos en un manto de vergüenza! 30 Por mi parte, daré muchas gracias al Señor; lo alabaré entre una gran muchedumbre. 31 Porque él defiende al* necesitado, para salvarlo de quienes lo condenan.

Het Boek

1 Een psalm van David voor de koordirigent. Mijn God, die ik loof, blijf niet langer zwijgen. 2 Mijn tegenstanders hebben bedrieglijke taal tegen mij gesproken, dingen die tegen uw wil in gaan. Zij liegen. 3 De haat druipt van hun woorden af en zij zijn opstandig tegen mij, zonder enige reden. 4 Ik heb hen liefgehad, maar als dank keren zij zich tegen mij. Ik wend mij echter tot U, alleen door gebed wil ik dit oplossen. 5 In plaats van goed spreken zij kwaad over mij en geven mij haat als beloning voor al mijn liefde. 6 Stel een ongelovige rechter over mijn tegenstander aan en laat de aanklager naast hem staan. 7 Laat het hof hem maar schuldig verklaren. Zijn gebed wordt hem tot zonde. 8 Laat hem jong sterven en laat een ander zijn taak overnemen. 9 Zijn kinderen zullen wezen worden en zijn vrouw gaat het leven verder als weduwe door. 10 Laten zijn kinderen maar overal ronddwalen en bedelen voor de kost, zij zullen overal weggejaagd worden. 11 De man bij wie hij schulden heeft, zal zijn bezit opeisen, laten vreemdelingen maar plunderen wat hij met veel moeite bij elkaar verzamelde. 12 Ik hoop dat er niemand is die hem nog enige liefde bewijst, dat niemand zorgt voor zijn tot wees geworden kinderen. 13 Zijn nageslacht moet worden uitgeroeid, zijn naam mag in de volgende generatie al niet meer bestaan. 14 De zonden van zijn ouders en voorouders moeten de HERE voor ogen blijven staan. 15 Laat de HERE Zich deze voortdurend herinneren, want dan zal Hij elke herinnering aan hen vernietigen. 16 Want mijn tegenstander piekerde er niet over om wie dan ook maar liefde te bewijzen. Integendeel, hij vervolgde de armen, de ellendigen en de zwakken om hen te doden. 17 Laten de vloeken die hij zo graag uitsprak maar over hemzelf komen. Hij wilde niet over de zegen praten: laat die nu dan ook maar ver van hem blijven. 18 De vloek was als een mantel om hem heen: laat die hem nu helemaal vervullen, tot hij er ziek van wordt. 19 Laat die vloek nu maar helemaal om hem heen zijn, als een riem die hij dag en nacht draagt. 20 Ik hoop dat de HERE mijn tegenstanders op deze manier zal belonen, dat dit zal gebeuren met ieder die kwaad van mij spreekt. 21 HERE, mijn God, wilt U met mij omgaan tot eer van uw naam? Red mij toch, want ik weet hoe groot uw goedheid en liefde zijn. 22 Zelf ben ik er ellendig aan toe en ik ben arm. Mijn hart ligt als een gewond dier in mijn lichaam. 23 Als een langer wordende schaduw zal ik straks verdwijnen, ik word weggeschud alsof ik een lastige sprinkhaan ben. 24 Doordat ik niet eet, trillen mijn knieën en ik ben mager geworden. 25 Ik ben een bespotting voor anderen. Wie mij ziet, bekijkt mij hoofdschuddend. 26 HERE, mijn God, help mij toch en bevrijd mij. Dat past immers bij uw goedheid en uw liefde? 27 Dan zullen anderen erkennen dat U dit hebt gedaan. HERE, zij zullen dan zeggen dat uw hand mij behulpzaam was. 28 Ook al vervloeken zij mij, wilt U mij zegenen? En als zij zich boven mij willen stellen, wilt U hen dan te schande zetten? Laat ik mij in U verheugen. 29 Overdek mijn tegenstanders met schaamte en laat hun schande hen omhullen. 30 Zelf zal ik hardop de HERE loven en prijzen, velen zullen het horen. 31 Want God helpt de armen en verlost hen van hun onderdrukkers.

Psalm 109 | Nueva Versión Internacional Het Boek