1El territorio asignado a los clanes de la tribu de Judá abarcaba las tierras comprendidas hasta la frontera de Edom, incluyendo el desierto de Zin en el sur.2La frontera sur, que partía de la bahía ubicada al extremo sur del Mar Muerto,3salía hacia el sur de la cuesta de Acrabín, cruzaba hacia el desierto de Zin y continuaba hacia Cades Barnea, al sur. De allí seguía por Jezrón, subía hacia Adar, daba la vuelta hacia Carcá,4continuaba por Asmón y salía hacia el arroyo de Egipto, para terminar en el Mediterráneo. Ésta es la frontera sur de Judá.*5La frontera oriental la formaba el Mar Muerto hasta la desembocadura del río Jordán. La frontera norte se iniciaba en la bahía de la desembocadura del Jordán6y subía por Bet Joglá, continuando al norte de Bet Arabá, hasta la peña de Bohán hijo de Rubén.7Subía luego hacia Debir desde el valle de Acor, y giraba hacia el norte en dirección a Guilgal, al frente de la pendiente de Adumín, al sur del valle. Seguía bordeando las aguas de Ensemes y llegaba a Enroguel.8Continuaba hacia el valle de Ben Hinón al sur de la cuesta de la ciudad jebusea, es decir, Jerusalén. Ascendía a la cumbre de la loma al oeste del valle de Hinón, al norte del valle de Refayin.9De aquella cumbre la frontera se dirigía hacia el manantial de Neftóaj, seguía por las ciudades del monte Efrón y descendía hacia Balá, también llamada Quiriat Yearín.10De allí giraba al oeste de Balá y se dirigía hacia el monte Seír, bordeaba por el norte las laderas del monte Yearín, llamado también Quesalón, y descendía hacia Bet Semes, pasando por Timná.11Después seguía por la parte norte las cuestas de Ecrón, giraba hacia Sicrón, rodeaba el monte Balá y llegaba hasta Jabnel. La línea fronteriza terminaba en el mar Mediterráneo.12La frontera occidental la formaba la costa del mar Mediterráneo. Éstas son las fronteras de los territorios asignados a la tribu de Judá y sus clanes.
Caleb conquista Hebrón y Debir
13De acuerdo con lo ordenado por el Señor, Josué le dio a Caleb hijo de Jefone una porción del territorio asignado a Judá. Esa porción es Quiriat Arbá, es decir, Hebrón (Arbá fue un ancestro de los anaquitas).14Caleb expulsó de Hebrón a tres descendientes de Anac: Sesay, Ajimán y Talmay.15De allí subió para atacar a los habitantes de Debir, ciudad que antes se llamaba Quiriat Séfer.16Y dijo: «Le daré mi hija Acsa como esposa al hombre que ataque y conquiste la ciudad de Quiriat Séfer.»17Entonces Otoniel hijo de Quenaz y sobrino de Caleb capturó Quiriat Séfer y se casó con Acsa.18Cuando ella llegó, Otoniel la convenció* de que le pidiera un terreno a su padre. Al bajar Acsa del asno, Caleb le preguntó: —¿Qué te pasa?19—Concédeme un gran favor —respondió ella—. Ya que me has dado tierras en el Néguev, dame también manantiales. Fue así como Caleb le dio a su hija manantiales en las zonas altas y en las bajas.
Ciudades de Judá
20Ésta es la lista de los territorios que recibieron como herencia los clanes de la tribu de Judá:21Las ciudades sureñas de la tribu, ubicadas en el Néguev, cerca de la frontera con Edom: Cabsel, Edar, Jagur,22Quiná, Dimoná, Adadá,23Cedes, Jazor, Itnán,24Zif, Telén, Bealot,25Jazor Jadatá, Queriot, Jezrón (conocida también como Jazor),26Amán, Semá, Moladá,27Jazar Gadá, Hesmón, Bet Pelet,28Jazar Súal, Berseba, con sus poblados,*29Balá, Iyín, Esen,30Eltolad, Quesil, Jormá,31Siclag, Madmana, Sansaná,32Lebaot, Siljín, Ayin y Rimón, es decir, un total de veintinueve ciudades con sus pueblos.33En la llanura: Estaol, Zora, Asena,34Zanoa, Enganín, Tapúaj, Enam,35Jarmut, Adulán, Soco, Azeca,36Sajarayin, Aditayin, Guederá y Guederotayin, es decir, catorce ciudades con sus pueblos.37Zenán, Jadasá, Migdal Gad,38Dileán, Mizpa, Joctel,39Laquis, Boscat, Eglón,40Cabón, Lajmás, Quitlís,41Guederot, Bet Dagón, Noamá y Maquedá, es decir, dieciséis ciudades con sus pueblos.42Libná, Éter, Asán,43Jifta, Asena, Nezib,44Queilá, Aczib y Maresá, es decir, nueve ciudades con sus pueblos.45Ecrón, con sus pueblos y aldeas;46de allí al mar, todo el territorio colindante con Asdod, junto con sus poblaciones;47Asdod, con sus pueblos y aldeas, y Gaza, con sus pueblos y aldeas, hasta el arroyo de Egipto y la costa del mar Mediterráneo.48En la región montañosa: Samir, Jatir, Soco,49Daná, Quiriat Saná (conocida como Debir),50Anab, Estemoa, Anín,51Gosén, Holón y Guiló, es decir, once ciudades con sus pueblos.52Arab, Dumá, Esán,53Yanún, Bet Tapúaj, Afecá,54Humtá, Quiriat Arbá (llamada también Hebrón) y Sior, es decir, nueve ciudades con sus pueblos.55Maón, Carmel, Zif, Yutá,56Jezrel, Jocdeán, Zanoa,57Caín, Guibeá y Timná, es decir, diez ciudades con sus pueblos.58Jaljul, Betsur, Guedor,59Marat, Bet Anot y Eltecón, es decir, seis ciudades con sus pueblos.60Quiriat Baal (o Quiriat Yearín) y Rabá, con sus pueblos.61En el desierto: Bet Arabá, Midín, Secacá,62Nibsán, la Ciudad de la sal y Engadi, es decir, seis ciudades con sus pueblos.63Los descendientes de Judá no pudieron expulsar de la ciudad de Jerusalén a los jebuseos, así que hasta el día de hoy éstos viven allí junto con los descendientes de Judá.
Het Boek
Het land van de stam van Juda
1Het land dat door de heilige loting aan de stam Juda werd toegewezen, liep van het gebied van Edom tot de woestijn Sin helemaal in het zuiden.2De zuidgrens begon bij de zuidkust van de Zoutzee,3liep ten zuiden van de Schorpioenenpas in de richting van Sin en ging verder voorbij Chesron ten zuiden van Kades-Barnea, waarna hij via Karka en4Asmon weer naar boven liep om uit te komen bij de Beek van Egypte en die te volgen tot de Middellandse Zee.5De oostgrens liep van de Zoutzee tot de monding van de Jordaan. De noordgrens begon bij het punt waar de Jordaan in de Zoutzee uitmondt,6liep verder naar Bet-Chogla en strekte zich noordelijk van Bet-Araba uit tot de steen van Bohan, de zoon van Ruben.7Vanaf dat punt liep hij door het dal van Achor naar Debir, waar hij naar het noordwesten boog, richting Gilgal, tegenover de hellingen van de Adummim aan de zuidzijde van de vallei. Vandaar uit liep de grenslijn naar de bronnen van En-Semes en kwam uit bij En-Rogel.8De grenslijn volgde daarna het dal Hinnom, langs de zuidelijke helling van Jeruzalem, liep in westelijke richting naar de bergtop boven het dal Hinnom en verder omhoog naar het noordelijke einde van het dal van de Refaïeten, de reuzen.9Van deze bergtop strekte de grens zich uit naar de bron van Me-Neftoach, verder naar de steden in het gebergte van Efron om daarna noordwaarts af te buigen en Baäla (een andere naam voor Kirjat-Jearim) te omcirkelen.10De grenslijn boog ten westen van Baäla naar de berg Seïr, liep langs de stad Kesalon op de noordhelling van de berg Jearim om bij Bet-Semes uit te komen. Daar liep hij weer in noordwestelijke richting, passeerde Timna in het zuiden en vervolgde zijn weg naar de heuvel ten noorden van Ekron, waar hij naar links draaide en Sikkaron en de berg Baäla noordelijk liet liggen. Opnieuw naar het noorden draaiend, passeerde hij Jabneël om ten slotte bij de Middellandse Zee te eindigen.12De westgrens werd gevormd door de kust van de Middellandse Zee.13De HERE droeg Jozua op een gedeelte van het land van Juda aan Kaleb, de zoon van Jefunne, toe te wijzen. Deze kreeg de stad Kirjat-Arba, die ook wel Hebron werd genoemd. De stad ontleende haar naam aan Arba, de vader van Enak.14Kaleb verdreef de drie zonen van Enak en hun volken: Sesai, Achiman en Talmai.15Daarna bond hij de strijd aan met de inwoners van de stad Debir, die vroeger Kirjat-Sefer werd genoemd.16Kaleb ging zelfs zover dat hij zijn dochter Achsa als vrouw wilde geven aan degene die Kirjat-Sefer veroverde.17Otniël, de zoon van Kalebs broer Kenaz, was degene die de stad innam en zo werd Achsa Otniëls vrouw.18Toen zij na het huwelijk met hem wegging, drong zij er bij hem op aan dat hij haar vader een stuk grond moest vragen, bij wijze van huwelijksgeschenk. Zij stapte van haar ezel om dit met Kaleb te bespreken. ‘Wat is er?’ vroeg hij. En zij antwoordde: ‘Geef mij nog een geschenk! Het land dat u mij nu hebt gegeven, is ontzettend droog. Geef mij op zʼn minst enkele bronnen!’ Toen gaf hij haar de laaggelegen en hooggelegen bronnen.20Dit was dus het land dat aan de stam van Juda werd toegewezen.21De steden van Juda, die langs de grens van Edom in de Negev lagen, waren de volgende: Kabseël, Eder, Jagur, Kina, Dimona, Adada, Kedes, Hasor, Jitnan, Zif, Telem, Bealot, Hasor-Chadatta, Keriot-Chesron (of Hasor), Amam, Sema, Molada, Chasar-Gadda, Chesmon, Bet-Pelet, Hazar-Sual, Berseba en Baäla, Ijim, Esem, Eltolad, Chesil, Chorma, Siklag, Madmanna, Sansanna, Lebaot, Silchim, Ain en Rimmon. In totaal waren dit negenentwintig steden met de daarbijbehorende dorpen.33Ook de volgende steden die in het laagland lagen, werden aan Juda gegeven: Estaol, Sora, Asna, Zanoach, En-Gannim, Tappuach, Enam, Jarmut, Adullam, Socho, Azeka, Saäraïm, Aditaïm, Gedera en Gederotaïm. In totaal waren dit veertien steden met de bijbehorende dorpen.37De stam van Juda kreeg nog vijfentwintig andere steden met de dorpen eromheen. Dat waren: Senan, Chadasa, Migdal-Gad, Dilan, Mispe, Jokteël, Lachis, Boskat, Eglon, Kabbon, Lachmas, Kitlis, Gederot, Bet-Dagon, Naäma, Makkeda, Libna, Eter, Asan, Jiftach, Asna, Nesib, Keïla, Achzib en Maresa.45Het gebied van Juda omvatte tevens alle steden en dorpen van Ekron.46Vanaf Ekron liep de grens naar de Middellandse Zee, omvatte de steden langs de grenzen van Asdod met de nabijgelegen dorpen,47de stad Asdod met zijn dorpen en Gaza met de dorpen eromheen tot aan de Beek van Egypte. Tevens behoorde de hele kust van de Middellandse Zee ertoe, vanaf de monding van de Beek van Egypte in het zuiden tot Tyrus in het noorden.48Juda kreeg ook de volgende vierenveertig steden met de omringende dorpen, die alle in het bergland lagen: Samir, Jattir, Socho, Danna, Kirjat-Sanna (of Debir), Anab, Estemoa, Anim, Gosen, Cholon, Gilo, Arab, Ruma, Esan, Janum, Bet-Tappuach, Afeka, Chumta, Kirjat-Arba (of Hebron), Sior, Maon, Karmel, Zif, Jutta, Jizreël, Jokdeam, Zanoach, Kaïn, Gibea, Timna, Chalchul, Bet-Sur, Gedor, Maärat, Bet-Anot, Eltekon, Kirjat-Baäl (ook bekend als Kirjat-Jearim), Rabba, Bet-Araba, Middin, Sechacha, Nibsan, Ir-Hammelach en Engedi.63Maar de stam van Juda slaagde er niet in de Jebusieten die in Jeruzalem woonden, te verdrijven. Daarom wonen de Jebusieten tot op de dag van vandaag te midden van de Judeeërs.
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Nutzererfahrung bieten zu können.