Jeremia 4 | New International Reader’s Version

1 ‘If you, Israel, will return,’ announces the LORD, ‘then return to me. Put the statues of your gods out of my sight. I hate them. Stop going astray. 2 Make all your promises in my name. When you promise say, “You can be sure that the LORD is alive.” Be truthful, fair and honest when you make these promises. Then the nations will ask for blessings from me. And they will boast about me.’ 3 Here is what the LORD is telling the people of Judah and Jerusalem. He says, ‘Your hearts are as hard as a field that has not been ploughed. So change your ways and produce good crops. Do not plant seeds among thorns. 4 People of Judah and you who live in Jerusalem, obey me. Do not let your hearts be stubborn. If you do, my anger will blaze out against you. It will burn like fire because of the evil things you have done. No one will be able to put it out.

Trouble will come from the North

5 ‘Announce my message in Judah. Tell it in Jerusalem. Say, “Blow trumpets all through the land!” Give a loud shout and say, “Gather together! Let’s run to cities that have high walls around them!” 6 Warn everyone to go to Zion! Run for safety! Do not wait! I am bringing trouble from the north. Everything will be totally destroyed.’ 7 Lions have come out of their dens. Those who destroy nations have begun to march out. They have left their place to destroy your land completely. Your towns will be broken to pieces. No one will live in them. 8 So put on the clothes of sadness. Mourn and weep over what has happened. The LORD hasn’t turned his great anger away from us. 9 ‘A dark day is coming,’ announces the LORD. ‘The king and his officials will lose hope. The priests will be shocked. And the prophets will be terrified.’ 10 Then I said, ‘You are my LORD and King. You have completely tricked the people of Judah and Jerusalem! You have told them, “You will have peace and rest.” But swords are pointed at our throats!’ 11 At that time the people of Judah and Jerusalem will be warned. They will be told, ‘A hot and dry wind is coming, my people. It is blowing towards you from the bare hilltops in the desert. But it does not separate straw from corn. 12 It is much too strong for that. The wind is coming from me. I am making my decision against you.’ 13 Look! Our enemies are approaching like the clouds. Their chariots are coming like a strong wind. Their horses are faster than eagles. How terrible it will be for us! We’ll be destroyed! 14 People of Jerusalem, wash your sins from your hearts and be saved. How long will you hold on to your evil thoughts? 15 A voice is speaking all the way from the city of Dan. From the hills of Ephraim it announces that trouble is coming. 16 ‘Tell the nations. Make an announcement concerning Jerusalem. Say, “An army will attack Judah. It is coming from a land far away. It will shout a war cry against the cities of Judah. 17 It will surround them like people who guard a field. Judah has refused to obey me,” ’ announces the LORD. 18 ‘The army will attack you because of your conduct and actions. This is how you will be punished. It will be so bitter! It will cut deep down into your hearts!’ 19 I’m suffering! I’m really suffering! I’m hurting badly. My heart is suffering so much! It’s pounding inside me. I can’t keep silent. I’ve heard the sound of trumpets. I’ve heard the battle cry. 20 One trouble follows another. The whole land is destroyed. In an instant my tents are gone. My home disappears in a moment. 21 How long must I look at our enemy’s battle flag? How long must I hear the sound of the trumpets? 22 The LORD says, ‘My people are foolish. They do not know me. They are children who do not have any sense. They have no understanding at all. They are skilled in doing what is evil. They do not know how to do what is good.’ 23 I looked at the earth. It didn’t have any shape. And it was empty. I looked at the sky. Its light was gone. 24 I looked at the mountains. They were shaking. All the hills were swaying. 25 I looked. And there weren’t any people. Every bird in the sky had flown away. 26 I looked. And the fruitful land had become a desert. All its towns were destroyed. The LORD had done all this because of his great anger. 27 The LORD says, ‘The whole land will be destroyed. But I will not destroy it completely. 28 So the earth will be filled with sadness. The sky above will grow dark. I have spoken, and I will not take pity on them. I have made my decision, and I will not change my mind.’ 29 People can hear the sound of horsemen. Men armed with bows are coming. The people in every town run away. Some of them go into the bushes. Others climb up among the rocks. All the towns are deserted. No one is living in them. 30 What are you doing, you who are destroyed? Why do you dress yourself in bright red clothes? Why do you put on jewels of gold? Why do you put makeup on your eyes? You make yourself beautiful for no reason at all. Your lovers hate you. They want to kill you. 31 I hear a cry like the cry of a woman having a baby. I hear a groan like someone having her first child. It’s the cry of the people of Zion struggling to breathe. They reach out their hands and say, ‘Help us! We’re fainting! Murderers are about to kill us!’

Kutsal Kitap Yeni Çeviri

1 ‹‹Eğer geri dönersen, ey İsrail, Eğer bana geri dönersen›› diyor RAB, ‹‹İğrenç putlarını gözümün önünden uzaklaştırır, Bir daha yoldan sapmazsan; 2 ‹RAB'bin varlığı hakkı için› diyerek Sadakatle, adaletle, doğrulukla ant içersen, Uluslar O'nun aracılığıyla kutsanacak, O'nunla övünecekler.›› 3 RAB Yahuda ve Yeruşalim halkına şöyle diyor: ‹‹İşletilmemiş toprağınızı sürün, Dikenler arasına ekmeyin. 4 Ey sizler, Yahuda halkı ve Yeruşalim'de yaşayanlar, Kendinizi RAB'be adayın, Bunu engelleyen her şeyi yüreğinizden uzaklaştırın*. Yoksa yaptığınız kötülüklerden ötürü Öfkem ateş gibi yağacak, Her şeyi yiyip bitirecek Ve söndüren olmayacak.››

Kuzeyden Gelecek Yıkım

5 ‹‹Yahuda'da duyurun, Yeruşalim'de ilan edin, ‹Ülkede boru çalın!› deyin, ‹Toplanın› diye haykırın, ‹Surlu kentlere kaçalım!› 6 Siyon'a giden yolu gösteren Bir işaret koyun! Güvenliğiniz için kaçın! Durmayın! Üzerinize kuzeyden felaket, Büyük yıkım getirmek üzereyim.›› 7 Aslan ininden çıktı, Ulusları yok eden yola koyuldu. Ülkenizi viran etmek için Yerinden ayrıldı. Kentleriniz yerle bir edilecek, İçlerinde yaşayan kalmayacak. 8 Onun için çula sarının, Dövünüp haykırın, Çünkü RAB'bin kızgın öfkesi üzerimizden kalkmadı. 9 ‹‹O gün›› diyor RAB, ‹‹Kral da önderler de yılacak, Kâhinler şaşkına dönecek, Peygamberler donakalacak.›› 10 O zaman, ‹‹Ah, Egemen RAB›› dedim, ‹‹ ‹Esenlikte olacaksınız› diyerek bu halkı da Yeruşalim'i de tam anlamıyla aldattın. Çünkü kılıç boğazımıza dayandı.›› 11 O zaman bu halka ve Yeruşalim'e, ‹‹Çöldeki çıplak tepelerden halkıma doğru sıcak bir rüzgar esiyor, ama harman savurmak ya da ayırmak için değil›› denecek, 12 ‹‹Benden gelen bu rüzgar çok daha güçlü olacak. Şimdi bu halka yargılarımı bildiriyorum.›› 13 İşte düşman bulut gibi ilerliyor; Savaş arabaları kasırga sanki, Atları kartallardan daha çevik. Vay başımıza! Mahvolduk! 14 Ey Yeruşalim, yüreğini kötülükten arındır ki, Kurtulasın. Ne zamana dek yüreğinde kötü düşünceler barındıracaksın? 15 Dan'dan bir ses bildiriyor, Efrayim dağlarından kötü haber duyuruyor! 16 ‹‹Uluslara duyurun, Yeruşalim'e bildirin: ‹Uzak bir ülkeden gelen ordu çevresini kuşatacak, Yahuda kentlerine karşı Savaş naraları atacaklar. 17 Bir tarlayı koruyanlar gibi Kuşatacaklar Yeruşalim'i. Çünkü Yeruşalim bana başkaldırdı› ›› diyor RAB. 18 ‹‹Kendi davranışların, kendi yaptıkların Başına gelmesine neden oldu bunların. Cezan bu. Ne acı! Nasıl da yüreğine işliyor!›› 19 Ah, içim, içim! Acıdan kıvranıyorum. Ah, yüreğim, yüreğim çarpıyor. Sessiz duramıyorum! Çünkü boru sesini, savaş naralarını işittim! 20 Felaket felaketi izliyor, Bütün ülke viran oldu. Bir anda çadırlarım, Perdelerim yok oldu. 21 Ne zamana dek düşman sancağını görmek, Boru sesini duymak zorunda kalacağım? 22 ‹‹Halkım akılsızdır, Beni tanımıyor. Aptal çocuklardır, Akılları yok. Kötülük etmeyi iyi bilir, İyilik etmeyi bilmezler›› diyor RAB. 23 Ben Yeremya yere baktım, şekilsizdi, boştu, Göğe baktım, ışık yoktu. 24 Dağlara baktım, titriyorlardı, Bütün tepeler sarsılıyordu. 25 Baktım, insan yoktu, Gökte uçan bütün kuşlar kaçmıştı. 26 Baktım, verimli toprak çöle dönmüş, Bütün kentler yıkılmıştı. Bütün bunlar RAB'bin yüzünden, O'nun kızgın öfkesi yüzünden olmuştu. 27 RAB diyor ki, ‹‹Bütün ülke viran olacak, Ama onu büsbütün yok etmeyeceğim. 28 Bu yüzden yeryüzü yasa gömülecek, Gök kararacak; Çünkü ben söyledim, ben tasarladım. Fikrimi değiştirmeyecek, Verdiğim karardan dönmeyeceğim.›› 29 Her kentin halkı, Atlılarla okçuların gürültüsünden kaçıyor. Kimi çalılıklara giriyor, Kimi kayalıklara tırmanıyor. Bütün kentler terk edildi, Oralarda kimse yaşamıyor. 30 Ey sen, viran olmuş kent, Kırmızı giysiler giymekle, Altın süsler bezenmekle, Gözüne sürme çekmekle ne elde edeceksin? Kendini böyle güzelleştirmen boşuna. Oynaşların seni küçümsüyor, Canını almak istiyorlar. 31 Sancı çeken kadının haykırışını, İlk çocuğunu doğuran kadının çektiği acıyı, Ellerini uzatmış, soluğu kesilmiş Siyon kızının, ‹‹Eyvah! Katillerin karşısında bayılıyorum›› Diye haykırdığını işitir gibi oldum.

Jeremia 4 | New International Reader’s Version Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Trouble will come from the North

Kuzeyden Gelecek Yıkım