Psalm 42 | Het Boek

1 Een leerzaam gezang van de Korachieten voor de koordirigent. 2 Zoals een hert naar water snakt, zo verlang ik naar U, God. 3 Mijn hele innerlijk verlangt naar de levende God, wanneer zou ik voor Hem mogen verschijnen? 4 Dag en nacht huil ik, ik proef alleen maar tranen, omdat men voortdurend aan mij vraagt waar mijn God is. 5 Eens ging ik aan het hoofd van een grote menigte op weg naar het Huis van God. Het was een feestvierende menigte. Overal klonk gejuich en lofprijzing. Daar zal ik aan terugdenken en mijzelf mee opbeuren. 6 Waarom ben ik toch zo onrustig en terneergeslagen? Ik moet alles alleen van God verwachten. Ik zal Hem zeker weer lofprijzen, mijn Bevrijder en mijn God! 7 Steeds opnieuw ben ik terneergeslagen. Daarom dwing ik mijzelf aan U te denken en aan het land bij de Jordaan en het Hermongebergte. 8 Zoals het water klinkt en het bruisen van de rivieren, zo treffen mij uw beproevingen. 9 Overdag zal de goedheid en liefde van de HERE bij mij zijn en ʼs nachts zal ik tot Hem zingen, bidden tot de God van mijn leven. 10 Ik zal God, mijn rots, vragen: ‘Waarom vergeet U mij? Waarom moet ik terneergeslagen rondlopen, onderdrukt door mijn tegenstanders?’ 11 Mijn vijanden bespotten mij en brengen mij de doodsteek toe door de hele dag maar te zeggen: ‘Waar is uw God nu?’ 12 Waarom ben ik toch zo onrustig en terneergeslagen? Ik wil op God vertrouwen, eens zal ik Hem zeker weer loven, want Hij is mijn bevrijder en mijn God!

English Standard Version

Why Are You Cast Down, O My Soul?

1 To the choirmaster. A Maskil* of the Sons of Korah. As a deer pants for flowing streams, so pants my soul for you, O God. 2 My soul thirsts for God, for the living God. When shall I come and appear before God?* 3 My tears have been my food day and night, while they say to me all the day long, “Where is your God?” 4 These things I remember, as I pour out my soul: how I would go with the throng and lead them in procession to the house of God with glad shouts and songs of praise, a multitude keeping festival. 5 Why are you cast down, O my soul, and why are you in turmoil within me? Hope in God; for I shall again praise him, my salvation* 6 and my God. My soul is cast down within me; therefore I remember you from the land of Jordan and of Hermon, from Mount Mizar. 7 Deep calls to deep at the roar of your waterfalls; all your breakers and your waves have gone over me. 8 By day the Lord commands his steadfast love, and at night his song is with me, a prayer to the God of my life. 9 I say to God, my rock: “Why have you forgotten me? Why do I go mourning because of the oppression of the enemy?” 10 As with a deadly wound in my bones, my adversaries taunt me, while they say to me all the day long, “Where is your God?” 11 Why are you cast down, O my soul, and why are you in turmoil within me? Hope in God; for I shall again praise him, my salvation and my God.

Psalm 42 | Het Boek English Standard Version

Why Are You Cast Down, O My Soul?