Psalm 137 | Het Boek
1Wij zaten aan de rivier in de stad Babel en huilden toen wij aan Jeruzalem dachten.2Onze citers hadden wij daar aan de takken van een wilg gehangen,3omdat onze bewakers wilden dat wij zouden zingen. Ondanks dat zij ons sloegen, wilden zij een vrolijk lied horen. ‘Vooruit,’ zeiden zij, ‘zing eens een lied over Jeruzalem!’4Maar hoe kunnen wij nu in een vreemd land een lied voor de HERE zingen?5Mijn rechterhand mag verlamd raken, als ik Jeruzalem zou vergeten!6Als ik Jeruzalem niet zou bezingen als de mooiste en hoogste stad, zou mijn tong krachteloos in mijn mond mogen liggen.7Neem wraak, HERE, op de Edomieten die Jeruzalem hebben verwoest. Zij zeiden tegen elkaar: ‘Wij breken die stad tot op de bodem af!’8Volk van Babel, binnenkort zal uw eigen land worden verwoest. Wij prijzen hen die vergelding zullen uitoefenen over wat u ons hebt aangedaan.9Wij prijzen degene die nu úw kinderen tegen de rotsen te pletter zal gooien.
English Standard Version
How Shall We Sing the Lord’s Song?
1By the waters of Babylon, there we sat down and wept, when we remembered Zion.2On the willows* there we hung up our lyres.3For there our captors required of us songs, and our tormentors, mirth, saying, “Sing us one of the songs of Zion!”4How shall we sing the Lord’s song in a foreign land?5If I forget you, O Jerusalem, let my right hand forget its skill!6Let my tongue stick to the roof of my mouth, if I do not remember you, if I do not set Jerusalem above my highest joy!7Remember, O Lord, against the Edomites the day of Jerusalem, how they said, “Lay it bare, lay it bare, down to its foundations!”8O daughter of Babylon, doomed to be destroyed, blessed shall he be who repays you with what you have done to us!9Blessed shall he be who takes your little ones and dashes them against the rock!
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Nutzererfahrung bieten zu können.