2.Mose 15 | Het Boek

Het lied van Mozes

1 Mozes en de andere Israëlieten zongen toen dit lied voor de HERE: ‘Ik wil een lied voor de HERE zingen, want Hij heeft een machtige overwinning behaald. De ruiters en de paarden wierp Hij in de zee. 2 De HERE geeft mij kracht en een reden om te zingen. Hij heeft mij laten overwinnen. Hij is mijn God en ik zal Hem prijzen, Hij is mijn vaders God en ik zal Hem verheerlijken. 3 De HERE is een oorlogsheld, zijn naam is HERE. 4 De wagens en het leger van de farao liet Hij in de zee vergaan, de beroemde strijders verdronken. 5 Golven bedekten hen, terwijl zij als een steen naar de bodem zonken. 6 Uw rechterhand, HERE, heeft een enorme kracht, uw rechterhand vernietigde onze vijand. 7 In uw majesteit vaagde U allen weg die tegen U durfden op te staan, uw toorn was als een vuur dat stro verbrandt. 8 De adem van uw neus stuwde wateren op en zij rezen op als muren langs ons pad. Het woelige water kwam midden in zee tot stilstand. 9 De vijand zei: “Ik achtervolg hen, versla hen en grijp de buit. Ik sla hen uiteen en dood hen met mijn zwaard.” 10 U blies met uw adem en de zee bedekte hen, zij zonken als lood in de machtige wateren. 11 Wie onder de goden is gelijk aan de HERE, wie is zo heerlijk en heilig als U, bewonderenswaardig in roemrijke daden, niet te volgen in wonderlijk doen en laten? 12 U stak uw hand uit en de aarde slokte hen op. 13 In uw liefdevolle goedheid leidde U het verloste volk met uw kracht naar het heilige land. 14 Andere volken hoorden het en zij beefden van schrik, de angst sloeg de bewoners van Filistea om het hart. 15 Edoms stamhoofden schrokken, de machtigen van Moab huiverden van schrik, de bewoners van Kanaän sidderden. 16 Ontzetting en schrik overviel hen, zij versteenden, terwijl wij ongehinderd door hun land trokken. Wij—het volk dat U Zich hebt verworven—trokken veilig verder. 17 U brengt hen binnen en plant hen op de berg die U hebt beloofd, de plaats waar U thuis bent, HERE, het heiligdom dat U hebt gesticht. 18 De HERE zal voor altijd en eeuwig regeren.’ 19 De paarden, ruiters en wagens van de farao achtervolgden hen door de zee, maar de HERE liet de muren van water op hen vallen, terwijl het volk Israël over het droge pad ging. 20 Toen pakte de profetes Mirjam, de zuster van Aäron, haar tamboerijn en ging de andere vrouwen voor in een vrolijke reidans. 21 Mirjam zong dit lied: ‘Ik zing een lied voor de HERE, want Hij heeft een machtige overwinning behaald, de ruiters en de paarden stortte Hij in zee.’ 22 Toen liet Mozes de Israëlieten bij de Rietzee opbreken en zij trokken verder naar de woestijn Sur. Drie dagen lang trokken zij door die woestijn zonder water te vinden. 23 Zij kwamen aan in Mara, maar konden het water daar niet drinken omdat het bitter was. Daarom noemden zij die plaats ook Mara (Bitter). 24 Het volk keerde zich als één man tegen Mozes en zei: ‘Waar halen wij nu water vandaan?’ 25 Mozes vroeg hulp aan de HERE en de HERE wees hem een stuk hout aan, Mozes wierp het in het water en het werd zoet. Daar bij Mara legde de HERE een aantal regels aan het volk op om te zien hoever hun toewijding ging. Hij zei: 26 ‘Als u naar de stem van de HERE, uw God, luistert, Hem gehoorzaamt en doet wat recht is in zijn ogen, zal Ik u niet laten lijden onder de straffen die Ik de Egyptenaren heb gegeven. Want Ik, de HERE, ben uw Heelmeester.’ 27 Daarna kwamen zij in Elim, een plaats met twaalf waterbronnen en zeventig palmbomen. Daar sloegen zij hun kamp op bij het water.

English Standard Version

The Song of Moses

1 Then Moses and the people of Israel sang this song to the Lord, saying, “I will sing to the Lord, for he has triumphed gloriously; the horse and his rider* he has thrown into the sea. 2 The Lord is my strength and my song, and he has become my salvation; this is my God, and I will praise him, my father’s God, and I will exalt him. 3 The Lord is a man of war; the Lord is his name. 4 “Pharaoh’s chariots and his host he cast into the sea, and his chosen officers were sunk in the Red Sea. 5 The floods covered them; they went down into the depths like a stone. 6 Your right hand, O Lord, glorious in power, your right hand, O Lord, shatters the enemy. 7 In the greatness of your majesty you overthrow your adversaries; you send out your fury; it consumes them like stubble. 8 At the blast of your nostrils the waters piled up; the floods stood up in a heap; the deeps congealed in the heart of the sea. 9 The enemy said, ‘I will pursue, I will overtake, I will divide the spoil, my desire shall have its fill of them. I will draw my sword; my hand shall destroy them.’ 10 You blew with your wind; the sea covered them; they sank like lead in the mighty waters. 11 “Who is like you, O Lord, among the gods? Who is like you, majestic in holiness, awesome in glorious deeds, doing wonders? 12 You stretched out your right hand; the earth swallowed them. 13 “You have led in your steadfast love the people whom you have redeemed; you have guided them by your strength to your holy abode. 14 The peoples have heard; they tremble; pangs have seized the inhabitants of Philistia. 15 Now are the chiefs of Edom dismayed; trembling seizes the leaders of Moab; all the inhabitants of Canaan have melted away. 16 Terror and dread fall upon them; because of the greatness of your arm, they are still as a stone, till your people, O Lord, pass by, till the people pass by whom you have purchased. 17 You will bring them in and plant them on your own mountain, the place, O Lord, which you have made for your abode, the sanctuary, O Lord, which your hands have established. 18 The Lord will reign forever and ever.” 19 For when the horses of Pharaoh with his chariots and his horsemen went into the sea, the Lord brought back the waters of the sea upon them, but the people of Israel walked on dry ground in the midst of the sea. 20 Then Miriam the prophetess, the sister of Aaron, took a tambourine in her hand, and all the women went out after her with tambourines and dancing. 21 And Miriam sang to them: “Sing to the Lord, for he has triumphed gloriously; the horse and his rider he has thrown into the sea.”

Bitter Water Made Sweet

22 Then Moses made Israel set out from the Red Sea, and they went into the wilderness of Shur. They went three days in the wilderness and found no water. 23 When they came to Marah, they could not drink the water of Marah because it was bitter; therefore it was named Marah.* 24 And the people grumbled against Moses, saying, “What shall we drink?” 25 And he cried to the Lord, and the Lord showed him a log,* and he threw it into the water, and the water became sweet. There the Lord* made for them a statute and a rule, and there he tested them, 26 saying, “If you will diligently listen to the voice of the Lord your God, and do that which is right in his eyes, and give ear to his commandments and keep all his statutes, I will put none of the diseases on you that I put on the Egyptians, for I am the Lord, your healer.” 27 Then they came to Elim, where there were twelve springs of water and seventy palm trees, and they encamped there by the water.

2.Mose 15 | Het Boek English Standard Version

Het lied van Mozes

The Song of Moses

Bitter Water Made Sweet