1The righteous man perishes, and no one lays it to heart; devout men are taken away, while no one understands. For the righteous man is taken away from calamity;2he enters into peace; they rest in their beds who walk in their uprightness.3But you, draw near, sons of the sorceress, offspring of the adulterer and the loose woman.4Whom are you mocking? Against whom do you open your mouth wide and stick out your tongue? Are you not children of transgression, the offspring of deceit,5you who burn with lust among the oaks,* under every green tree, who slaughter your children in the valleys, under the clefts of the rocks?6Among the smooth stones of the valley is your portion; they, they, are your lot; to them you have poured out a drink offering, you have brought a grain offering. Shall I relent for these things?7On a high and lofty mountain you have set your bed, and there you went up to offer sacrifice.8Behind the door and the doorpost you have set up your memorial; for, deserting me, you have uncovered your bed, you have gone up to it, you have made it wide; and you have made a covenant for yourself with them, you have loved their bed, you have looked on nakedness.*9You journeyed to the king with oil and multiplied your perfumes; you sent your envoys far off, and sent down even to Sheol.10You were wearied with the length of your way, but you did not say, “It is hopeless”; you found new life for your strength, and so you were not faint.*11Whom did you dread and fear, so that you lied, and did not remember me, did not lay it to heart? Have I not held my peace, even for a long time, and you do not fear me?12I will declare your righteousness and your deeds, but they will not profit you.13When you cry out, let your collection of idols deliver you! The wind will carry them all off, a breath will take them away. But he who takes refuge in me shall possess the land and shall inherit my holy mountain.
Comfort for the Contrite
14And it shall be said, “Build up, build up, prepare the way, remove every obstruction from my people’s way.”15For thus says the One who is high and lifted up, who inhabits eternity, whose name is Holy: “I dwell in the high and holy place, and also with him who is of a contrite and lowly spirit, to revive the spirit of the lowly, and to revive the heart of the contrite.16For I will not contend forever, nor will I always be angry; for the spirit would grow faint before me, and the breath of life that I made.17Because of the iniquity of his unjust gain I was angry, I struck him; I hid my face and was angry, but he went on backsliding in the way of his own heart.18I have seen his ways, but I will heal him; I will lead him and restore comfort to him and his mourners,19creating the fruit of the lips. Peace, peace, to the far and to the near,” says the Lord, “and I will heal him.20But the wicked are like the tossing sea; for it cannot be quiet, and its waters toss up mire and dirt.21There is no peace,” says my God, “for the wicked.”
کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر
محكوميت بدكاران اسرائيل
1انسانهای خوب، ديده از جهان فرو میبندند و اشخاص خداشناس پيش از وقت میميرند و كسی نيست كه در اين باره فكر كند و دليل اين امر را بفهمد. ايشان میميرند تا از مصيبتی كه در راه است نجات يابند.2هنگامی كه خداشناسان میميرند، از آرامش برخوردار میشوند و استراحت میيابند.3و اما شما ای بدكاران، جلو بياييد! ای اولاد جادوگران و زناكاران، نزديک بياييد!4شما چه كسی را مسخره میكنيد؟ به چه كسی دهن كجی میكنيد؟ ای آدمهای گناهكار و دروغگو، شما همان اشخاصی هستيد كه زير سايهٔ درختان زنا میكنيد و در درهها و زير شكاف صخرههای بلند فرزندان خود را برای بتها قربانی میكنيد.6سنگهای صاف را از ميان درهها برمیداريد و آنها را چون خدا میپرستيد و هدايای گوناگون به آنها تقديم میكنيد. آيا فكر میكنيد اين رفتارتان خدا را خشنود میكند؟7به کوههای بلند میرويد تا در آنجا زنا كنيد و برای بتهايتان قربانی كنيد.8شما بتهايتان را پشت درهای بسته قرار میدهيد و آنها را میپرستيد. اين عمل شما زناكاری است، زيرا به جای اينكه خدا را دوست داشته باشيد و عبادت كنيد، به بتها عشق میورزيد و آنها را میپرستيد.9با عطر و روغن به حضور بت«مولک» میرويد تا آنها را تقديمش كنيد. به سفرهای دور و دراز میرويد، حتی به جهنم هم پا میگذاريد، تا شايد خدايان تازهای بيابيد و به آنها دل ببنديد.10آنقدر میگرديد تا خسته و درمانده میشويد، ولی دست از جستجو برنمیداريد. به خود قوت قلب میدهيد و پيش میرويد.11خداوند میفرمايد: «اين بتها چه هستند كه از آنها میترسيد و به من خيانت میكنيد؟ چرا مرا ديگر به ياد نمیآوريد؟ آيا علت اينكه از من نمیترسيد اين نيست كه سكوت كردهام و چيزی نگفتهام؟12شما فكر میكنيد كار درستی انجام میدهيد، ولی وقتی من كارهای زشت شما را برملا سازم، آنگاه بتهای شما نيز قادر نخواهند بود شما را ياری دهند.13از دست اين بتهايی كه برای خود جمع كردهايد كاری ساخته نيست و آنها به فرياد شما نخواهند رسيد؛ آنها به قدری ضعيفند كه يک وزش باد میتواند آنها را از جا بركند و با خود ببرد. اما بدانيد كسانی كه به من توكل دارند مالک زمين و وارث كوه مقدس من خواهند شد.»
وعدهٔ آرامش
14خداوند میگويد: «قوم من به سوی من باز میگردند! پس راه را آماده سازيد و سنگها و موانع را از سر راه برداريد.»15خدای متعال و مقدس كه تا ابد زنده است، چنين میگويد: «من در مكانهای بلند و مقدس ساكنم و نيز در وجود كسی كه روحی متواضع و توبهكار دارد، تا دل او را زنده سازم و نيروی تازه به او بخشم.16من تا ابد شما را محكوم نخواهم كرد و بر شما خشمگين نخواهم ماند، زيرا اگر چنين كنم تمام جانهايی كه آفريدهام از بين خواهند رفت.17من به علت طمعكاری شما غضبناک شدم و تنبيهتان كردم و شما را ترک گفتم. اما شما راه خود را ادامه داديد و از آن دست نكشيديد.18كارهای شما را میبينم، اما با وجود اين شما را شفا خواهم داد. شما را هدايت خواهم كرد و تسلی خواهم داد. به شما كمک خواهم كرد تا برای گناهانتان ماتم بگيريد و به آنها اعتراف كنيد.19همهٔ مردم از سلامتی برخوردار خواهند شد چه آنانی كه دورند و چه آنانی كه نزديكند؛ زيرا من ايشان را شفا خواهم بخشيد.20اما بدكاران مانند دريای متلاطمی هستند كه هرگز آرام نمیگيرد، بلكه هميشه گل و لجن بالا میآورد.21برای بدكاران سلامتی و آرامش وجود ندارد.» اين است آنچه خداوند میفرمايد.
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Nutzererfahrung bieten zu können.