1Now the Lord said* to Abram, “Go from your country* and your kindred and your father’s house to the land that I will show you.2And I will make of you a great nation, and I will bless you and make your name great, so that you will be a blessing.3I will bless those who bless you, and him who dishonors you I will curse, and in you all the families of the earth shall be blessed.”*4So Abram went, as the Lord had told him, and Lot went with him. Abram was seventy-five years old when he departed from Haran.5And Abram took Sarai his wife, and Lot his brother’s son, and all their possessions that they had gathered, and the people that they had acquired in Haran, and they set out to go to the land of Canaan. When they came to the land of Canaan,6Abram passed through the land to the place at Shechem, to the oak* of Moreh. At that time the Canaanites were in the land.7Then the Lord appeared to Abram and said, “To your offspring I will give this land.” So he built there an altar to the Lord, who had appeared to him.8From there he moved to the hill country on the east of Bethel and pitched his tent, with Bethel on the west and Ai on the east. And there he built an altar to the Lord and called upon the name of the Lord.9And Abram journeyed on, still going toward the Negeb.
Abram and Sarai in Egypt
10Now there was a famine in the land. So Abram went down to Egypt to sojourn there, for the famine was severe in the land.11When he was about to enter Egypt, he said to Sarai his wife, “I know that you are a woman beautiful in appearance,12and when the Egyptians see you, they will say, ‘This is his wife.’ Then they will kill me, but they will let you live.13Say you are my sister, that it may go well with me because of you, and that my life may be spared for your sake.”14When Abram entered Egypt, the Egyptians saw that the woman was very beautiful.15And when the princes of Pharaoh saw her, they praised her to Pharaoh. And the woman was taken into Pharaoh’s house.16And for her sake he dealt well with Abram; and he had sheep, oxen, male donkeys, male servants, female servants, female donkeys, and camels.17But the Lord afflicted Pharaoh and his house with great plagues because of Sarai, Abram’s wife.18So Pharaoh called Abram and said, “What is this you have done to me? Why did you not tell me that she was your wife?19Why did you say, ‘She is my sister,’ so that I took her for my wife? Now then, here is your wife; take her, and go.”20And Pharaoh gave men orders concerning him, and they sent him away with his wife and all that he had.
کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر
دعوت خدا از ابرام
1خداوند به ابرام فرمود: «ولايت، خانه پدری و خويشاوندان خود را رها كن و به سرزمينی كه من تو را بدانجا هدايت خواهم نمود برو.2من تو را پدر امت بزرگی میگردانم. تو را بركت میدهم و نامت را بزرگ میسازم و تو مايه بركت خواهی بود.3آنانی را كه به تو خوبی كنند بركت میدهم، و آنانی را كه به تو بدی نمايند لعنت میكنم. همه مردم دنيا از تو بركت خواهند يافت.»4پس ابرام طبق دستور خداوند، روانه شد و لوط نيز همراه او رفت. ابرام هفتاد و پنج ساله بود كه حران را ترک گفت.5او همسرش سارای و برادرزادهاش لوط، غلامان و تمامی دارايی خود را كه در حران به دست آورده بود، برداشت و به كنعان كوچ كرد.6وقتی به كنعان رسيدند، در كنار بلوطِ موره واقع در شكيم خيمه زدند. در آن زمان كنعانیها در آن سرزمين ساكن بودند،7اما خداوند بر ابرام ظاهر شده، فرمود: «من اين سرزمين را به نسل تو خواهم بخشيد.» پس ابرام در آنجا قربانگاهی برای خداوند كه بر او ظاهر شده بود، بنا كرد.8سپس از آنجا كوچ كرده، به سرزمين كوهستانی كه از طرف غرب به بيتئيل و از طرف شرق به عای ختم میشد، رفت. ابرام در آن محل خيمه زد و قربانگاهی برای خداوند بنا كرده، او را پرستش نمود.9بدين طريق ابرام با توقفهای پیدرپی به سمت جنوبِ كنعان كوچ كرد.
ابرام در مصر
10ولی در آن سرزمين قحطی شد، پس ابرام به مصر رفت تا در آنجا زندگی كند.11وقتی به مرز سرزمين مصر رسيد به سارای گفت: «تو زن زيبايی هستی و اگر مردم مصر بفهمند كه من شوهر تو هستم، برای تصاحب تو، مرا خواهند كُشت؛ اما اگر بگويی خواهر من هستی، به خاطر تو با من به مهربانی رفتار خواهند كرد و جانم در امان خواهد بود.»14وقتی وارد مصر شدند، مردم آنجا ديدند كه سارای زن زيبايی است.15عدهای از درباريانِ فرعون، سارای را ديدند و در حضور فرعون از زيبايی او بسيار تعريف كردند. فرعون دستور داد تا او را به قصرش ببرند.16آنگاه فرعون به خاطر سارای، هدايای فراوانی از قبيل گوسفند و گاو و شتر و الاغ و غلامان و كنيزان به ابرام بخشيد.17اما خداوند، فرعون و تمام افراد قصر او را به بلای سختی مبتلا كرد، زيرا سارای، زن ابرام را به قصر خود برده بود.18فرعونْ ابرام را به نزد خود فرا خواند و به او گفت: «اين چه كاری بود كه با من كردی؟ چرا به من نگفتی كه سارای زن توست؟19چرا او را خواهر خود معرفی كردی تا او را به زنی بگيرم؟ حال او را بردار و از اينجا برو.»20آنگاه فرعون به مأموران خود دستور داد تا ابرام و همسرش را با نوكران و كنيزان و هر آنچه داشتند روانه كنند.
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Nutzererfahrung bieten zu können.