Psalm 142 | La Biblia Textual

Maskil de David. Oración cuando estaba en la cueva.

1 Con mi voz clamo a YHVH, Con mi voz ruego a YHVH misericordia. 2 Ante su presencia derramo mis afanes, Ante su presencia expongo mi angustia, 3 Mientras mi espíritu desmaya dentro de mí. Pero Tú conoces mi sendero, Que en el camino por donde avanzo me han escondido una trampa. 4 Mira a mi diestra y observa, que no hay quien me reconozca. No tengo refugio ni hay quien pregunte por mí. 5 ¡A ti clamo, oh YHVH! Te digo: Tú eres mi refugio, Mi porción en la tierra de los vivientes. 6 ¡Oye mi clamor, porque estoy abatido en gran manera! Líbrame de los que me persiguen, porque son más fuertes que yo. 7 Saca mi alma de la prisión, para que dé gracias a tu Nombre, Me rodearán los justos, porque Tú me serás propicio.

Het Boek

1 Een leerzaam gedicht van David. Hij schreef dit gebed toen hij zich in de grot verborg. 2 Hardop roep ik naar de HERE en ik smeek Hem naar mij te luisteren. 3 Ik stort mijn hele hart voor Hem uit, al mijn ellende vertel ik Hem. 4 Als alles mij te veel wordt, weet U hoe ik verder moet. Men zet vallen voor mij op het pad dat ik moet gaan. 5 Ik kijk naar rechts en zie uit naar hulp, maar geen mens kijkt naar mij om. Ik heb geen plek om te schuilen en niemand vraagt hoe het met mij gaat. 6 HERE, ik roep naar U: ‘U bent de beste plaats om te schuilen. U houdt mij in leven. 7 Luister naar mijn smeekgebed, ik ben zo verzwakt. Bevrijd mij van de vijanden die mij achtervolgen, zij zijn veel sterker dan ik. 8 Leid mij uit deze diepe ellende, dan zal ik uw naam prijzen. Als U mij redt, zullen oprechte mensen om mij heen komen staan.’

Psalm 142 | La Biblia Textual Het Boek

Maskil de David. Oración cuando estaba en la cueva.