1За първия певец. Давидов псалом. Блажен онзи, който се грижи за немощния; в зъл ден ще го избави ГОСПОД.2ГОСПОД ще го пази и ще продължи живота му; блажен ще бъде той на земята; и Ти няма да го предадеш на волята на неприятелите му.3ГОСПОД ще го подкрепя на болното легло; в болестта му Ти ще преобърнеш цялото му легло.4Аз казах: ГОСПОДИ, смили се над мен; изцели душата ми, защото съгреших пред Тебе.5Неприятелите ми говорят зло за мене, като казват: Кога ще умре той и ще загине името му?6И ако дойде един от тях да ме види, говори престорено, събира в сърцето си всичкото зло, което забелязва, и като излезе навън, го разказва.7За мене шепнат заедно всички, които ме мразят, против мен измислят зло, като казват:8Някаква лоша болест го е сполетяла и като е легнал, няма вече да стане.9Да! Самият ми близък приятел, на когото имах доверие, който ядеше хляба ми, вдигна своята пета против мене.10Но Ти, ГОСПОДИ, смили се над мен; изправи ме и ще им отвърна.11От това зная, че Твоето благоволение е към мене, понеже неприятелят ми не тържествува над мен.12А мене Ти ме поддържаш в непорочността ми и ме утвърждаваш пред лицето Си до века.13Благословен да е ГОСПОД, Израилевият Бог, от века и до века. Амин и амин.
Schlachter 2000
1Dem Vorsänger. Ein Psalm Davids.2Wohl dem, der sich des Armen annimmt; der HERR wird ihn erretten zur bösen Zeit.3Der HERR wird ihn bewahren und am Leben erhalten, er wird glücklich gepriesen im Land; ja, du wirst ihn nicht der Gier seiner Feinde ausliefern!4Der HERR wird ihn erquicken auf seinem Krankenlager; du machst, dass es ihm besser geht, wenn er krank ist.5Ich sprach: HERR, sei mir gnädig! Heile meine Seele, denn ich habe gegen dich gesündigt!6Meine Feinde wünschen mir Unglück: »Wann wird er sterben, dass sein Name untergeht?«7Und wenn einer kommt, um mich zu besuchen, so redet er Lügen; sein Herz sammelt sich Bosheit, er geht hinaus und spricht davon.8Alle, die mich hassen, flüstern miteinander über mich; sie haben mir Böses zugedacht:9»Ein Belialsspruch haftet ihm an; wenn er daliegt, steht er nicht wieder auf!«10Auch mein Freund, dem ich vertraute, der mein Brot aß,* hat die Ferse gegen mich erhoben.11Du aber, HERR, sei mir gnädig und richte mich auf, so will ich es ihnen vergelten.12Daran erkenne ich, dass du Gefallen an mir hast, dass mein Feind nicht über mich triumphieren darf.13Mich aber hast du in meiner Lauterkeit erhalten und lässt mich vor deinem Angesicht stehen auf ewig.14Gelobt sei der HERR, der Gott Israels, von Ewigkeit zu Ewigkeit! Amen, ja, Amen!
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Nutzererfahrung bieten zu können.