Sprüche 26 | Einheitsübersetzung 2016 Библия, синодално издание

Sprüche 26 | Einheitsübersetzung 2016
1 Wie Schnee im Sommer und Regen zur Erntezeit, / so unpassend ist Ehre für einen Toren. 2 Wie der Spatz wegflattert und die Schwalbe davonfliegt, / so ist ein unverdienter Fluch; er trifft nicht ein. 3 Dem Pferd die Peitsche, dem Esel den Zaum, / dem Rücken der Toren den Stock. 4 Antworte dem Toren nicht, wie es seine Dummheit verdient, / damit nicht auch du ihm gleich wirst! 5 Antworte dem Toren, wie es seine Dummheit verdient, / damit er sich nicht einbildet, ein Weiser zu sein! 6 Die Füße haut sich ab, Schaden muss leiden, / wer Botschaft sendet durch einen Toren. 7 Schlaff wie die Schenkel des Lahmen / ist ein Weisheitsspruch im Mund der Toren. 8 Den Stein bindet in der Schleuder fest, / wer einem Toren Ehre erweist. 9 Ein Dornzweig geriet in die Hand eines Betrunkenen: / ein Weisheitsspruch in den Mund der Toren. 10 Ein Schütze, der alle verwundet - / wer einen Toren anstellt oder einen, der zufällig des Weges kommt. 11 Wie ein Hund, der zurückkehrt zu dem, was er erbrochen hat, / so ist ein Tor, der seine Dummheit wiederholt. 12 Siehst du jemand, der sich selbst für weise hält - / mehr Hoffnung gibt es für den Toren als für ihn. 13 Der Faule sagt: Ein Löwe ist auf dem Weg, / ein Raubtier ist auf den Straßen. 14 Die Tür dreht sich in ihrer Angel / und der Faule in seinem Bett. 15 Greift der Faule mit der Hand in die Schüssel, / ist er zu träg, sie zum Mund zurückzubringen. 16 Der Faule hält sich selbst für weiser / als sieben, die angemessen antworten können. 17 Einen vorbeilaufenden Hund packt bei den Ohren, / wer sich in einen Streit mischt, der ihn nichts angeht. 18 Wie ein Verrückter, der Brandpfeile schleudert, / Pfeile und Tod, 19 so ist einer, der seinen Nächsten täuscht / und dazu sagt: Ich mach doch nur Spaß. 20 Ist kein Holz mehr da, erlischt das Feuer; / wo kein Verleumder ist, legt sich der Streit. 21 Wie Kohlen die Glut und Holz das Feuer, / so schürt ein zänkischer Mensch den Streit. 22 Die Worte des Verleumders sind wie Leckerbissen, / sie gleiten hinab in die Kammern des Leibes. 23 Silberglasur auf Tongeschirr - / feurige Lippen und ein böses Herz. 24 Mit seinen Reden verstellt sich der Gehässige, / doch in seinem Herzen ist er voll Tücke. 25 Klingt seine Stimme auch freundlich, trau ihm nicht, / denn sieben Gräuel sind in seinem Herzen. 26 Hüllt sich sein Hass auch in Heuchelei, / seine Schlechtigkeit wird bloßgestellt in der Volksversammlung. 27 Wer eine Grube gräbt, fällt selbst hinein, / wer einen Stein hochwälzt, auf den rollt er zurück. 28 Eine verlogene Zunge hasst, wen sie zermalmt, / ein heuchlerischer Mund verursacht den Sturz.

Einheitsübersetzung der Heiligen Schrift © 2016 Katholische Bibelanstalt GmbH, Stuttgart Alle Rechte vorbehalten. Die Herausgeber sind: (Erz-)Bischöfe Deutschlands, Österreichs, der Schweiz u.a. Herausgebender Verlag: Katholische Bibelanstalt GmbH www.bibelwerk.de

Библия, синодално издание
1 Както сняг лятно време и дъжд по жътва, тъй и чест не прилича на глупец. 2 Както врабче ще хвръкне, както лястовица ще отлети, – тъй незаслужено проклятие няма да се сбъдне. 3 Бич – за кон, юзда – за осел, а тояга – за глупци. 4 Не отговаряй на глупеца според глупостта му, за да не станеш и ти подобен нему; 5 не отговаряй на глупеца според глупостта му*, за да се не помисли за мъдър. 6 Който дава устна поръка на глупец, подрязва нозете си, търпи неприятност. 7 Както кривят нозете у хромия, тъй и притчата куца в устата на глупци. 8 Каквото е оня, който туря в прашка безценен камък, такова е и оня, който дава чест на глупец. 9 Каквото е бодил в ръката на пияница, такова е притча в устата на глупци. 10 Силният върши всичко произволно: и глупеца надарява, и всеки минувач награждава. 11 Както псе се връща на бълвоча си, тъй глупец повтаря своята глупост. 12 Видял ли си човек, който се мисли за мъдър? Повече се надявай на глупеца, нежели нему. 13 Ленивецът казва: „лъв на пътя! лъв по стъгдите!“ 14 Врата се върти на куките си, а ленивец – на леглото си. 15 Ленивец потапя ръка в блюдото, и тежко му е да я подигне до устата си. 16 Ленивец се мисли за по-мъдър от седмина, които смислено отговарят. 17 Който минувайки се намесва в чужда свада, хваща куче за уши. 18 Както престорилият се на луд хвърля огън, стрели и смърт, 19 тъй е и човек, който коварно уврежда приятеля си и после казва: „аз се само пошегувах“. 20 Дето няма вече дърва, огънят угасва, и дето няма шепотник, раздорът утихва. 21 Въглищата – за жар, и дървата – за огън, а свадлив човек – крамоли да разпалва. 22 Думите на шепотника са като сладкиши и влизат вътре в утробата. 23 Каквото е глинен съд, гледжосан с нечисто сребро, такова са огнени уста и злобно сърце. 24 С уста си врагът се преструва, а в сърце си коварство крои. 25 Кога говори дори с нежен глас, не му вярвай, защото в сърцето му има седем гнусотии. 26 Ако омразата му се прикрива насаме, злобата му ще се открие в събранието народно. 27 Който копае яма, той ще падне в нея, и който търкаля камък нагоре, върху него ще се върне. 28 Лъжлив език мрази ония, които е наранил, и уста ласкателни готвят падение.