1‹‹O zaman›› diyor RAB, ‹‹Bütün İsrail boylarının Tanrısı olacağım, onlar da benim halkım olacaklar.››2RAB diyor ki, ‹‹Kılıçtan kaçıp kurtulan halk çölde lütuf buldu. Ben İsrail'i rahata kavuşturmaya gelirken,3Ona uzaktan görünüp şöyle dedim: Seni sonsuz bir sevgiyle sevdim, Bu nedenle sevecenlikle seni kendime çektim.4Seni yeniden bina edeceğim, Yeniden bina edileceksin, ey erden kız İsrail! Yine teflerini alacak, Sevinçle coşup oynayanlara katılacaksın.5Samiriye dağlarında yine bağ dikeceksin; Bağ dikenler üzümünü yiyecekler.6Efrayim'in dağlık bölgesindeki bekçilerin, ‹Haydi, Siyon'a, Tanrımız RAB'be çıkalım' Diye bağıracakları bir gün var.››7RAB diyor ki, ‹‹Yakup için sevinçle haykırın! Ulusların başı olan için bağırın! Övgülerinizi duyurun! ‹Ya RAB, halkını, İsrail'den sağ kalanları kurtar› deyin.8İşte, onları kuzey ülkesinden Geri getirmek üzereyim; Onları dünyanın dört bucağından toplayacağım. Aralarında kör, topal, Gebe kadın da, doğuran kadın da olacak. Büyük bir topluluk olarak buraya dönecekler.9Ağlaya ağlaya gelecekler, Benden yardım dileyenleri geri getireceğim. Akarsular boyunca tökezlemeyecekleri Düz bir yolda yürüteceğim onları. Çünkü ben İsrail'in babasıyım, Efrayim de ilk oğlumdur.10‹‹RAB'bin sözünü dinleyin, ey uluslar! Uzaktaki kıyılara duyurun: ‹İsrail'i dağıtan onu toplayacak, Sürüsünü kollayan çoban gibi kollayacak onu› deyin.11Çünkü RAB Yakup'u kurtaracak, Onu kendisinden güçlü olanın elinden özgür kılacak.12Siyon'un yüksek tepelerine gelip Sevinçle haykıracaklar. RAB'bin verdiği iyilikler karşısında -Tahıl, yeni şarap, zeytinyağı, Davar ve sığır yavruları karşısında- Yüzleri sevinçle parlayacak. Sulanmış bahçe gibi olacak, Bir daha solmayacaklar.13O zaman erden kızlar, genç yaşlı erkekler Hep birlikte oynayıp sevinecek. Yaslarını coşkuya çevirecek, Üzüntülerini avutup onları sevindireceğim.14Kâhinleri bol yiyecekle doyuracağım, Halkım iyiliklerimle doyacak›› diyor RAB.15RAB diyor ki, ‹‹Rama'da bir ses duyuldu, Ağlayış ve acı feryat sesleri! Çocukları için ağlayan Rahel avutulmak istemiyor. Çünkü onlar yok artık!››16RAB diyor ki, ‹‹Sesini ağlamaktan, Gözlerini yaş dökmekten alıkoy. Çünkü verdiğin emek ödüllendirilecek›› diyor RAB. ‹‹Halkım düşman ülkesinden geri dönecek.17Geleceğin için umut var›› diyor RAB. ‹‹Çocukların yurtlarına dönecekler.18‹‹Efrayim'in inlemelerini kuşkusuz duydum: ‹Beni eğitilmemiş dana gibi yola getirdin Ve yola geldim. Beni geri getir, döneyim. Çünkü RAB Tanrım sensin.19Yanlış yola saptıktan sonra pişman oldum. Aklım başıma gelince bağrımı dövdüm. Gençliğimdeki ayıplarımdan utandım, Rezil oldum.›20‹‹Efrayim değerli oğlum değil mi? Hoşnut olduğum çocuk değil mi? Kendisi için ne dersem diyeyim, Onu hiç unutmuyorum. Bu yüzden yüreğim sızlıyor, Çok acıyorum ona›› diyor RAB.21‹‹Kendin için yol işaretleri koy, Direkler dik. Yolunu, gittiğin yolu iyi düşün. Geri dön, ey erden kız İsrail, kentlerine dön!22Ne zamana dek bocalayıp duracaksın, ey dönek kız? RAB dünyada yeni bir şey yarattı: Kadın erkeği koruyacak.››23İsrail'in Tanrısı, Her Şeye Egemen RAB şöyle diyor: ‹‹Yahuda ve kentlerindeki halkı eski gönençlerine kavuşturduğum zaman yine şu sözleri söyleyecekler: ‹RAB sizi kutsasın, Ey doğruluk yurdu, ey kutsal dağ!›24Halk, ırgatlar, sürüleriyle dolaşan çobanlar Yahuda'da ve kentlerinde birlikte yaşayacak.25Yorgun cana kana kana içirecek, bitkin canı doyuracağım.››26Bunun üzerine uyanıp baktım. Uykum bana tatlı geldi.27‹‹İsrail ve Yahuda'da insan ve hayvan tohumu ekeceğim günler yaklaşıyor›› diyor RAB,28‹‹Kökünden söküp yok etmek, yerle bir edip yıkmak, yıkıma uğratmak için onları nasıl gözledimse, kurup dikmek için de gözleyeceğim›› diyor RAB.29‹‹O günler insanlar artık, ‹Babalar koruk yedi, Çocukların dişleri kamaştı' demeyecekler.30Herkes kendi suçu yüzünden ölecek. Koruk yiyenin dişleri kamaşacak.31‹‹İsrail halkıyla ve Yahuda halkıyla Yeni bir antlaşma yapacağım günler geliyor›› diyor RAB,32‹‹Atalarını Mısır'dan çıkarmak için Ellerinden tuttuğum gün Onlarla yaptığım antlaşmaya benzemeyecek. Onların kocası* olmama karşın, Bozdular o antlaşmamı›› diyor RAB.33‹‹Ama o günlerden sonra İsrail halkıyla Yapacağım antlaşma şudur›› diyor RAB, ‹‹Yasamı içlerine yerleştirecek, Yüreklerine yazacağım. Ben onların Tanrısı olacağım, Onlar da benim halkım olacak.34Bundan böyle kimse komşusunu ya da kardeşini, ‹RAB'bi tanıyın› diye eğitmeyecek. Çünkü küçük büyük hepsi Tanıyacak beni›› diyor RAB. ‹‹Çünkü suçlarını bağışlayacağım, Günahlarını artık anmayacağım.››35Gündüz ışık olsun diye güneşi sağlayan, Gece ışık olsun diye ayı, yıldızları düzene koyan, Dalgaları kükresin diye denizi kabartan RAB -O'nun adı Her Şeye Egemen RAB'dir- diyor ki,36‹‹Eğer kurulan bu düzen önümden kalkarsa, İsrail soyu sonsuza dek Önümde ulus olmaktan çıkar›› diyor RAB.37RAB şöyle diyor: ‹‹Gökler ölçülebilse, Dünyanın temelleri incelenip anlaşılabilse, İsrail soyunu bütün yaptıkları yüzünden Reddederim›› diyor RAB.38‹‹Yeruşalim Kenti'nin Hananel Kulesi'nden Köşe Kapısı'na dek benim için yeniden kurulacağı günler geliyor›› diyor RAB,39‹‹Ölçü ipi oradan Garev Tepesi'ne doğru uzayıp Goa'ya dönecek.40Ölülerle küllerin atıldığı bütün vadi, Kidron Vadisi'ne dek uzanan tarlalar, doğuda At Kapısı'nın köşesine dek RAB için kutsal olacak. Kent bir daha kökünden sökülmeyecek, sonsuza dek yıkılmayacak.››
English Standard Version
The Lord Will Turn Mourning to Joy
1“At that time, declares the Lord, I will be the God of all the clans of Israel, and they shall be my people.”2Thus says the Lord: “The people who survived the sword found grace in the wilderness; when Israel sought for rest,3the Lord appeared to him* from far away. I have loved you with an everlasting love; therefore I have continued my faithfulness to you.4Again I will build you, and you shall be built, O virgin Israel! Again you shall adorn yourself with tambourines and shall go forth in the dance of the merrymakers.5Again you shall plant vineyards on the mountains of Samaria; the planters shall plant and shall enjoy the fruit.6For there shall be a day when watchmen will call in the hill country of Ephraim: ‘Arise, and let us go up to Zion, to the Lord our God.’”7For thus says the Lord: “Sing aloud with gladness for Jacob, and raise shouts for the chief of the nations; proclaim, give praise, and say, ‘O Lord, save your people, the remnant of Israel.’8Behold, I will bring them from the north country and gather them from the farthest parts of the earth, among them the blind and the lame, the pregnant woman and she who is in labor, together; a great company, they shall return here.9With weeping they shall come, and with pleas for mercy I will lead them back, I will make them walk by brooks of water, in a straight path in which they shall not stumble, for I am a father to Israel, and Ephraim is my firstborn.10“Hear the word of the Lord, O nations, and declare it in the coastlands far away; say, ‘He who scattered Israel will gather him, and will keep him as a shepherd keeps his flock.’11For the Lord has ransomed Jacob and has redeemed him from hands too strong for him.12They shall come and sing aloud on the height of Zion, and they shall be radiant over the goodness of the Lord, over the grain, the wine, and the oil, and over the young of the flock and the herd; their life shall be like a watered garden, and they shall languish no more.13Then shall the young women rejoice in the dance, and the young men and the old shall be merry. I will turn their mourning into joy; I will comfort them, and give them gladness for sorrow.14I will feast the soul of the priests with abundance, and my people shall be satisfied with my goodness, declares the Lord.”15Thus says the Lord: “A voice is heard in Ramah, lamentation and bitter weeping. Rachel is weeping for her children; she refuses to be comforted for her children, because they are no more.”16Thus says the Lord: “Keep your voice from weeping, and your eyes from tears, for there is a reward for your work, declares the Lord, and they shall come back from the land of the enemy.17There is hope for your future, declares the Lord, and your children shall come back to their own country.18I have heard Ephraim grieving, ‘You have disciplined me, and I was disciplined, like an untrained calf; bring me back that I may be restored, for you are the Lord my God.19For after I had turned away, I relented, and after I was instructed, I struck my thigh; I was ashamed, and I was confounded, because I bore the disgrace of my youth.’20Is Ephraim my dear son? Is he my darling child? For as often as I speak against him, I do remember him still. Therefore my heart* yearns for him; I will surely have mercy on him, declares the Lord.21“Set up road markers for yourself; make yourself guideposts; consider well the highway, the road by which you went. Return, O virgin Israel, return to these your cities.22How long will you waver, O faithless daughter? For the Lord has created a new thing on the earth: a woman encircles a man.”23Thus says the Lord of hosts, the God of Israel: “Once more they shall use these words in the land of Judah and in its cities, when I restore their fortunes: “‘The Lord bless you, O habitation of righteousness, O holy hill!’24And Judah and all its cities shall dwell there together, and the farmers and those who wander with their flocks.25For I will satisfy the weary soul, and every languishing soul I will replenish.”26At this I awoke and looked, and my sleep was pleasant to me.27“Behold, the days are coming, declares the Lord, when I will sow the house of Israel and the house of Judah with the seed of man and the seed of beast.28And it shall come to pass that as I have watched over them to pluck up and break down, to overthrow, destroy, and bring harm, so I will watch over them to build and to plant, declares the Lord.29In those days they shall no longer say: “‘The fathers have eaten sour grapes, and the children’s teeth are set on edge.’30But everyone shall die for his own iniquity. Each man who eats sour grapes, his teeth shall be set on edge.
The New Covenant
31“Behold, the days are coming, declares the Lord, when I will make a new covenant with the house of Israel and the house of Judah,32not like the covenant that I made with their fathers on the day when I took them by the hand to bring them out of the land of Egypt, my covenant that they broke, though I was their husband, declares the Lord.33For this is the covenant that I will make with the house of Israel after those days, declares the Lord: I will put my law within them, and I will write it on their hearts. And I will be their God, and they shall be my people.34And no longer shall each one teach his neighbor and each his brother, saying, ‘Know the Lord,’ for they shall all know me, from the least of them to the greatest, declares the Lord. For I will forgive their iniquity, and I will remember their sin no more.”35Thus says the Lord, who gives the sun for light by day and the fixed order of the moon and the stars for light by night, who stirs up the sea so that its waves roar— the Lord of hosts is his name:36“If this fixed order departs from before me, declares the Lord, then shall the offspring of Israel cease from being a nation before me forever.”37Thus says the Lord: “If the heavens above can be measured, and the foundations of the earth below can be explored, then I will cast off all the offspring of Israel for all that they have done, declares the Lord.”38“Behold, the days are coming, declares the Lord, when the city shall be rebuilt for the Lord from the Tower of Hananel to the Corner Gate.39And the measuring line shall go out farther, straight to the hill Gareb, and shall then turn to Goah.40The whole valley of the dead bodies and the ashes, and all the fields as far as the brook Kidron, to the corner of the Horse Gate toward the east, shall be sacred to the Lord. It shall not be plucked up or overthrown anymore forever.”
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Nutzererfahrung bieten zu können.