Sprüche 14 | Neue evangelistische Übersetzung Библия, синодално издание

Sprüche 14 | Neue evangelistische Übersetzung
1 Durch Weisheit von Frauen gedeihen Familie und Haus, / doch eine Närrin zerbricht das mit eigener Hand. 2 Wer seinen Weg geradeaus geht, hat Ehrfurcht vor Jahwe, / doch wer krumme Wege einschlägt, verachtet ihn. 3 Das Gerede eines Narren ist eine Rute für seinen Stolz, / doch der Weise überlegt, was er sagt. 4 Wo keine Rinder sind, da bleibt die Krippe leer, / doch die Kraft des Stiers bringt reichen Ertrag. 5 Ein zuverlässiger Zeuge wird nicht lügen, / doch ein falscher lügt, was er nur kann. 6 Ein Spötter sucht die Weisheit und findet sie nicht, / doch der Vernünftige entdeckt sie schnell. 7 Wenn du einem Dummen gegenübertrittst, / hörst du kein vernünftiges Wort. 8 Die Weisheit lässt den Klugen wissen, was er tut, / doch Narren betrügen sich durch ihre Dummheit selbst. 9 Narren treiben Spott mit der Schuld, / Aufrichtige bleiben versöhnt. 10 Das Herz allein kennt seinen tiefen Schmerz, / und auch seine Freude teilt es Fremden nicht mit. 11 Gesetzlosen wird das Haus zerstört, / doch das Zelt der Gerechten gedeiht. 12 Mancher wähnt sich auf dem richtigen Weg, / doch am Ende führt er ihn in den Tod. 13 Selbst beim Lachen kann man traurig sein, / und wenn es vorbei ist, bleibt der Schmerz. 14 Wer krumme Wege geht, bekommt, was er verdient, / der gute Mann wird mit Gutem belohnt. 15 Der Gedankenlose glaubt allem Geschwätz, / der Kluge achtet auf seinen Schritt. 16 Der Weise scheut sich und weicht dem Bösen aus, / doch der Narr braust auf und fühlt sich im Recht. 17 Ein hitziger Mann macht manche Dummheit, / doch der Hinterlistige wird immer gehasst. 18 Die Einfältigen eignen sich Dummheit an, / doch Kluge werden mit Erkenntnis gekrönt. 19 Die Bösen müssen sich vor den Guten hinknien, / die Gottlosen vor der Tür des Gerechten. 20 Ein Armer ist selbst seinem Nächsten verhasst, / doch viele wollen Freunde des Reichen sein. 21 Wer seinen Nächsten verachtet, versündigt sich; / gesegnet ist, wer dem Hilflosen hilft. 22 Wer Böses plant, wird in die Irre gehen, / doch dem, der gute Absichten hat, wird Liebe und Vertrauen geschenkt. 23 Harte Arbeit führt zum Gewinn, / bloßes Gerede nur zum Verlust. 24 Reichtum ist die Krone der Verständigen, / der Kranz der Narren ist ihr Unverstand. 25 Ein ehrlicher Zeuge rettet ein Leben, / wer Lügen vorbringt, verbreitet Betrug. 26 Wer Jahwe ehrt, lebt in Sicherheit, / auch seine Kinder werden darin bewahrt. 27 Wer Jahwe ehrt, ist an der Quelle des Lebens / und wird vor tödlichen Fehlern bewahrt. 28 In der Größe seines Volkes liegt die Ehre des Königs, / doch ein Rückgang der Bevölkerung ist sein Untergang. 29 Wer ruhig bleibt, hat viel Verstand, / doch wer aufbraust, zeigt nur seine Unvernunft. 30 Gelassenheit hält auch den Körper gesund, / doch Leidenschaft ist Knochenfraß. 31 Wer Schwache bedrückt, verhöhnt deren Schöpfer, / doch wer Hilflosen hilft, ehrt den, der sie geschaffen hat. 32 In seinem Unglück kommt der Gottlose um, / doch wer mit Gott lebt, ist auch im Tod noch geborgen. 33 Im Herzen des Verständigen lässt die Weisheit sich nieder, / doch beim Dummkopf ist sie nicht zu Haus. 34 Gerechtigkeit macht ein Volk groß, / doch Sünde ist die Schande der Völker. 35 Ein kluger Diener wird vom Herrscher geschätzt, / doch einen Schändlichen trifft sein Zorn.
Библия, синодално издание
1 Мъдра жена урежда къщата си, а глупавата я съсипва с ръцете си. 2 Който ходи по прав път, бои се от Господа; но комуто пътищата са криви, той нехае за Него. 3 В устата на глупеца е бичът на гордостта, а устата на мъдрите ги запазват. 4 Дето няма волове, яслите са празни; а от силата на воловете има голяма печалба. 5 Верен свидетел не лъже, а лъжлив свидетел ще наговори много лъжи. 6 Разпътник търси мъдрост, и не намира; а за разумен знанието е леко. 7 Бягай от глупав човек, у когото не забелязваш разумни уста. 8 Мъдростта на разумния е да знае пътя си, а глупостта на безразсъдните е заблуда. 9 Глупците се смеят над греха, а посред праведните има благоволение. 10 Сърцето знае тъгата на душата си, и чужд се не меси в радостта му. 11 Къщата на беззаконните ще се съсипе, а жилището на праведните ще процъфти. 12 Има пътища, които се струват човеку прави, но краят им е път към смъртта. 13 И при смях някога сърцето боли, и краят на радостта бива тъга. 14 Човек с развратено сърце ще се насити от своите пътища, и добрият – от своите. 15 Глупавият вярва на всяка дума, а благоразумният е внимателен към своите пътища. 16 Мъдрият се бои и бяга от злото, а глупавият е лют и самонадеян. 17 Сприхавият може да стори глупост, но човек, който с умисъл прави зло, е омразен. 18 Невежите получават за свой дял глупост, а благоразумните се увенчават със знание. 19 Злите ще се преклонят пред добрите, и нечестивите – при вратата на праведника. 20 Сиромаха го мразят дори и неговите близки, а богатият има много приятели. 21 Който презира ближния си, греши, а който е милосърден към сиромаси, блажен е. 22 Не заблуждават ли се, които кроят зло? (не знаят милост и вярност, които вършат зло;) но милост и вярност има у добромислещите. 23 От всеки труд има печалба, а от празнословие – само вреда. 24 Венец на мъдрите е тяхното богатство, а глупостта на невежите си е глупост. 25 Верен свидетел души спасява, а лъжливият ще наговори много лъжи. 26 В страха пред Господа има твърда надежда, и на Своите синове Той е прибежище. 27 Страхът Господен е животен извор, който отдалечава от мрежите на смъртта. 28 В многолюден народ е величието на царя, а при малоброен народ тежко на господаря. 29 У търпелив човек разум много, а лютият изказва глупости. 30 Кроткото сърце е живот за тялото, а завистта е гнилеж за костите. 31 Който притеснява сиромаха, хули неговия Творец, а който почита Твореца, прави добро на нуждаещия се. 32 За своето зло нечестивият ще бъде отхвърлен, а праведният и при смъртта си има надежда. 33 Мъдростта почива в сърцето на разумния, а изсред глупавите се обажда. 34 Правда народ въздига, а беззаконие народи безчести. 35 Царят благоволи към разумния раб, а се гневи против оногова, който го позори.