1.Mose 47 | New International Reader’s Version

1 Joseph went to Pharaoh. He told him, ‘My father and brothers have come from the land of Canaan. They’ve brought along their flocks and herds and everything they own. They are now in Goshen.’ 2 Joseph had chosen five of his brothers to meet with Pharaoh. 3 Pharaoh asked the brothers, ‘What do you do for a living?’ ‘We’re shepherds,’ they replied to Pharaoh. ‘And that’s what our fathers were.’ 4 They also said to him, ‘We’ve come to live in Egypt for a while. There isn’t enough food anywhere in Canaan. There isn’t any grass for our flocks. So please let us live in Goshen.’ 5 Pharaoh said to Joseph, ‘Your father and your brothers have come to you. 6 The land of Egypt is open to you. Let your father and brothers live in the best part of the land. Let them live in Goshen. Do any of them have special skills? If they do, put them in charge of my own livestock.’ 7 Then Joseph brought his father Jacob in to meet Pharaoh. Jacob gave Pharaoh his blessing. 8 Then Pharaoh asked him, ‘How old are you?’ 9 Jacob said to Pharaoh, ‘The years of my journey through life are 130. My years have been few and hard. They aren’t as many as the years of my father and grandfather before me.’ 10 Jacob gave Pharaoh his blessing. Then he left him. 11 So Joseph helped his father and his brothers make their homes in Egypt. He gave them property in the best part of the land, just as Pharaoh had instructed him to do. That part was known as the territory of Rameses. 12 Joseph also provided food for his father and brothers. He provided for them and the rest of his father’s family. He gave them enough for all their children.

Joseph saves many lives

13 But there wasn’t any food in the whole area. In fact, there wasn’t enough food anywhere. The people of Egypt and Canaan lost their strength because there wasn’t enough food to go around. 14 Joseph collected all the money in Egypt and Canaan. People paid it to him for the corn they were buying. And Joseph brought it to Pharaoh’s palace. 15 When the money of the people of Egypt and Canaan was gone, all the Egyptians came to Joseph. They said, ‘Give us food. What good would it do you to watch us all die? Our money is all gone.’ 16 ‘Then bring your livestock,’ said Joseph. ‘You say your money is gone. So I’ll trade you food for your livestock.’ 17 They brought their livestock to Joseph. He traded them food for their animals. They gave him their horses, sheep, goats, cattle and donkeys. He helped the people live through that year by trading them food for all their livestock. 18 When that year was over, they came to him the next year. They said, ‘We can’t hide the truth from you. Our money is gone. Our livestock belongs to you. We don’t have anything left to give you except our bodies and our land. 19 What good would it do you to watch us die? Why should our land be destroyed? Trade us food for ourselves and our land. Then we and our land will belong to Pharaoh. Give us some seeds so we can live and not die. We don’t want the land to become a desert.’ 20 So Joseph bought all the land in Egypt for Pharaoh. All the people of Egypt sold their fields. They did that because there wasn’t enough food anywhere. So the land became Pharaoh’s. 21 Joseph made the people slaves from one end of Egypt to the other. 22 But Joseph didn’t buy the land that belonged to the priests. They received a regular share of food from Pharaoh. They had enough food from what Pharaoh gave them. That’s why they didn’t have to sell their land. 23 Joseph said to the people, ‘I’ve bought you and your land today for Pharaoh. So here are some seeds for you to plant in the ground. 24 But when the crop comes in, give a fifth of it to Pharaoh. Keep the other four-fifths for yourselves. They will be seeds for the fields. And they will be food for yourselves, your children, and the other people who live with you.’ 25 ‘You have saved our lives,’ they said. ‘If you are pleased with us, we will be Pharaoh’s slaves.’ 26 So Joseph made a law about land in Egypt. It’s still the law today. A fifth of the produce belongs to Pharaoh. Only the land belonging to the priests didn’t become Pharaoh’s. 27 The people of Israel lived in Egypt in the area of Goshen. They received property there. They had children and so became many. 28 Jacob lived 17 years in Egypt. He lived a total of 147 years. 29 The time came near for Israel to die. So he sent for his son Joseph. He said to him, ‘If you are pleased with me, put your hand under my thigh. Promise me that you will be kind and faithful to me. Don’t bury me in Egypt. 30 When I join the members of my family who have already died, carry me out of Egypt. Bury me where they are buried.’ ‘I’ll do exactly as you say,’ Joseph said. 31 ‘Give me your word that you will do it,’ Jacob said. So Joseph gave him his word. And Israel worshipped God as he leaned on the top of his walking stick.

Kutsal Kitap Yeni Çeviri

1 Yusuf gidip firavuna, ‹‹Babamla kardeşlerim davarları, sığırları ve bütün eşyalarıyla Kenan ülkesinden geldiler›› diye haber verdi, ‹‹Şu anda Goşen bölgesindeler.›› 2 Sonra kardeşlerinden beşini seçerek firavunun huzuruna çıkardı. 3 Firavun Yusuf'un kardeşlerine, ‹‹Ne iş yapıyorsunuz?›› diye sordu. ‹‹Biz kulların atalarımız gibi çobanız›› diye yanıtladılar, 4 ‹‹Bu ülkeye geçici bir süre için geldik. Çünkü Kenan ülkesinde şiddetli kıtlık var. Davarlarımız için otlak bulamıyoruz. İzin ver, Goşen bölgesine yerleşelim.›› 5 Firavun Yusuf'a, ‹‹Babanla kardeşlerin yanına geldiler›› dedi, 6 ‹‹Mısır ülkesi senin sayılır. Onları ülkenin en iyi yerine yerleştir. Goşen bölgesine yerleşsinler. Sence aralarında becerikli olanlar varsa, davarlarıma bakmakla görevlendir.›› 7 Yusuf babası Yakup'u getirip firavunun huzuruna çıkardı. Yakup firavunu kutsadı. 8 Firavun, Yakup'a, ‹‹Kaç yaşındasın?›› diye sordu. 9 Yakup, ‹‹Gurbet yıllarım yüz otuz yılı buldu›› diye yanıtladı, ‹‹Ama yıllar çabuk ve zorlu geçti. Atalarımın gurbet yılları kadar uzun sürmedi.›› 10 Sonra firavunu kutsayıp huzurundan ayrıldı. 11 Yusuf babasıyla kardeşlerini Mısır'a yerleştirdi; firavunun buyruğu uyarınca onlara ülkenin en iyi yerinde, Ramses bölgesinde mülk verdi. 12 Ayrıca babasıyla kardeşlerine ve babasının ev halkına, sahip oldukları çocukların sayısına göre yiyecek sağladı.

Kıtlık Şiddetleniyor

13 Kıtlık öyle şiddetlendi ki, hiçbir ülkede yiyecek bulunmaz oldu. Mısır ve Kenan ülkeleri kıtlıktan kırılıyordu. 14 Yusuf sattığı buğdaya karşılık Mısır ve Kenan'daki bütün paraları toplayıp firavunun sarayına götürdü. 15 Mısır ve Kenan'da para tükenince Mısırlılar Yusuf'a giderek, ‹‹Bize yiyecek ver›› dediler, ‹‹Gözünün önünde ölelim mi? Paramız bitti.›› 16 Yusuf, ‹‹Paranız bittiyse, davarlarınızı getirin›› dedi, ‹‹Onlara karşılık size yiyecek vereyim.›› 17 Böylece davarlarını Yusuf'a getirdiler. Yusuf atlara, davar ve sığır sürülerine, eşeklere karşılık onlara yiyecek verdi. Bir yıl boyunca hayvanlarına karşılık onlara yiyecek sağladı. 18 O yıl geçince, ikinci yıl yine geldiler. Yusuf'a, ‹‹Efendim, gerçeği senden saklayacak değiliz›› dediler, ‹‹Paramız tükendi, davarlarımızı da sana verdik. Canımızdan ve toprağımızdan başka verecek bir şeyimiz kalmadı. 19 Gözünün önünde ölelim mi? Toprağımız çöle mi dönsün? Canımıza ve toprağımıza karşılık bize yiyecek sat. Toprağımızla birlikte firavunun kölesi olalım. Bize tohum ver ki ölmeyelim, yaşayalım; toprak da çöle dönmesin.›› 20 Böylece Yusuf Mısır'daki bütün toprakları firavun için satın aldı. Mısırlılar'ın hepsi tarlalarını sattılar, çünkü kıtlık onları buna zorluyordu. Toprakların tümü firavunun oldu. 21 Yusuf Mısır'ın bir ucundan öbür ucuna kadar bütün halkı köleleştirdi*. 22 Yalnız kâhinlerin toprağını satın almadı. Çünkü onlar firavundan aylık alıyor, firavunun bağladığı aylıkla geçiniyorlardı. Bu yüzden topraklarını satmadılar. 23 Yusuf halka, ‹‹Sizi de toprağınızı da firavun için satın aldım›› dedi, ‹‹İşte size tohum, toprağı ekin. 24 Ürün devşirdiğinizde, beşte birini firavuna vereceksiniz. Beşte dördünü ise tohumluk olarak kullanacak ve ailelerinizle, çocuklarınızla yiyeceksiniz.›› 25 ‹‹Canımızı kurtardın›› diye karşılık verdiler, ‹‹Efendimizin gözünde lütuf bulalım. Firavunun kölesi oluruz.›› 26 Yusuf ürünün beşte birinin firavuna verilmesini Mısır'da toprak yasası yaptı. Bu yasa bugün de yürürlüktedir. Yalnız kâhinlerin toprağı firavuna verilmedi. 27 İsrail Mısır'da Goşen bölgesine yerleşti. Orada mülk sahibi oldular, çoğalıp arttılar. 28 Yakup Mısır'da on yedi yıl yaşadı. Ömrü toplam yüz kırk yedi yıl sürdü. 29 Ölümü yaklaşınca, oğlu Yusuf'u çağırıp, ‹‹Eğer benden hoşnut kaldınsa, lütfen elini uyluğumun altına koy›› dedi, ‹‹Bana sevgi ve sadakat göstereceğine söz ver. Lütfen beni Mısır'da gömme. 30 Atalarıma kavuştuğum zaman beni Mısır'dan çıkarıp onların yanına göm.›› Yusuf, ‹‹Dediğin gibi yapacağım›› diye karşılık verdi. 31 İsrail, ‹‹Ant iç›› dedi. Yusuf ant içti. İsrail yatağının başı ucunda eğilip* RAB'be tapındı.

1.Mose 47 | New International Reader’s Version Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Joseph saves many lives

Kıtlık Şiddetleniyor