2.Mose 32 | New International Reader’s Version

Israel worships a golden calf

1 The people saw that Moses took a long time to come down from the mountain. So they gathered around Aaron. They said to him, ‘Come. Make us a god that will lead us. This fellow Moses brought us up out of Egypt. But we don’t know what has happened to him.’ 2 Aaron answered them, ‘Take the gold earrings off your wives, your sons and your daughters. Bring the earrings to me.’ 3 So all the people took off their earrings. They brought them to Aaron. 4 He took what they gave him and made it into a metal statue of a god. It looked like a calf. Aaron shaped it with a tool. Then the people said, ‘Israel, here is your god who brought you up out of Egypt.’ 5 When Aaron saw what they were doing, he built an altar in front of the calf. He said, ‘Tomorrow will be a feast day to honour the LORD.’ 6 So the next day the people got up early. They sacrificed burnt offerings and brought friendship offerings. They sat down to eat and drink. Then they got up to dance wildly in front of their god. 7 The LORD spoke to Moses. He said, ‘Go down. Your people you brought up out of Egypt have become very sinful. 8 They have quickly turned away from what I commanded them. They have made themselves a metal statue of a god in the shape of a calf. They have bowed down and sacrificed to it. And they have said, “Israel, here is your god who brought you up out of Egypt.” 9 ‘I have seen these people,’ the LORD said to Moses. ‘They are stubborn. 10 Now leave me alone. I will destroy them because of my great anger. Then I will make you into a great nation.’ 11 But Moses asked the LORD his God to have mercy on the people. ‘LORD,’ he said, ‘why should you destroy your people in anger? You used your great power and mighty hand to bring them out of Egypt. 12 Why should the Egyptians say, “He brought them out to hurt them. He wanted to kill them in the mountains. He wanted to wipe them off the face of the earth”? Turn away from your great anger. Please take pity on your people. Don’t destroy them! 13 Remember your servants Abraham, Isaac and Israel. You made a promise to them in your own name. You said, “I will make your children after you as many as the stars in the sky. I will give them all this land I promised them. It will belong to them for ever.” ’ 14 Then the LORD took pity on his people. He didn’t destroy them as he had said he would. 15 Moses turned and went down the mountain. He had the two tablets of the covenant law in his hands. Words were written on both sides of the tablets, front and back. 16 The tablets were the work of God. The words had been written by God. They had been carved on the tablets. 17 Joshua heard the noise of the people shouting. So he said to Moses, ‘It sounds like war in the camp.’ 18 Moses replied, ‘It’s not the sound of winning. It’s not the sound of losing. It’s the sound of singing that I hear.’ 19 As Moses approached the camp, he saw the calf. He also saw the people dancing. So he was very angry. He threw the tablets out of his hands. They broke into pieces at the foot of the mountain. 20 He took the calf the people had made. He burned it in the fire. Then he ground it into powder. He scattered it on the water. And he made the Israelites drink it. 21 He said to Aaron, ‘What did these people do to you? How did they make you lead them into such terrible sin?’ 22 ‘Please don’t be angry,’ Aaron answered. ‘You know how these people like to do what is evil. 23 They said to me, “Make us a god that will lead us. This fellow Moses brought us up out of Egypt. But we don’t know what has happened to him.” 24 So I told them, “Anyone who has any gold jewellery, take it off.” They gave me the gold. I threw it into the fire. And out came this calf!’ 25 Moses saw that the people were running wild. Aaron had let them get out of control. The people had become a joke to their enemies. 26 Moses stood at the entrance to the camp. He said, ‘Anyone on the LORD’s side, come to me.’ All the Levites joined him. 27 Then he spoke to them. He said, ‘The LORD, the God of Israel, says, “Each man must put on his sword. Then he must go to and fro through the camp from one end to the other. Each man must kill his brother and friend and neighbour.” ’ 28 The Levites did as Moses commanded. About 3,000 of the people died that day. 29 Then Moses said to the Levites, ‘You have been set apart for the LORD today. You fought against your own sons and brothers. And he has blessed you this day.’ 30 The next day Moses said to the people, ‘You have committed a terrible sin. But now I will go up to the LORD. Maybe if I pray to him, he will forgive your sin.’ 31 So Moses went back to the LORD. He said, ‘These people have committed a terrible sin. They have made a god out of gold for themselves. 32 Now please forgive their sin. But if you won’t, then erase my name from the book you have written.’ 33 The LORD replied to Moses. The LORD said, ‘I will erase from my book only the names of those who have sinned against me. 34 Now go. Lead the people to the place I spoke about. My angel will go ahead of you. But when the time comes for me to punish, I will punish them for their sin.’ 35 The LORD struck the people with a plague. That’s because of what they did with the calf Aaron had made.

Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Altın Buzağı

1 Halk Musa'nın dağdan inmediğini, geciktiğini görünce, Harun'un çevresine toplandı. Ona, ‹‹Kalk, bize öncülük edecek bir ilah yap›› dediler, ‹‹Bizi Mısır'dan çıkaran adama, Musa'ya ne oldu bilmiyoruz!›› 2 Harun, ‹‹Karılarınızın, oğullarınızın, kızlarınızın kulağındaki altın küpeleri çıkarıp bana getirin›› dedi. 3 Herkes kulağındaki küpeyi çıkarıp Harun'a getirdi. 4 Harun altınları topladı, oymacı aletiyle buzağı biçiminde dökme bir put yaptı. Halk, ‹‹Ey İsrailliler, sizi Mısır'dan çıkaran Tanrınız budur!›› dedi. 5 Harun bunu görünce, buzağının önünde bir sunak yaptı ve, ‹‹Yarın RAB'bin onuruna bayram olacak›› diye ilan etti. 6 Ertesi gün halk erkenden kalkıp yakmalık sunular sundu, esenlik sunuları getirdi. Yiyip içmeye oturdu, sonra kalkıp çılgınca eğlendi. 7 RAB Musa'ya, ‹‹Aşağı in›› dedi, ‹‹Mısır'dan çıkardığın halkın baştan çıktı. 8 Buyurduğum yoldan hemen saptılar. Kendilerine dökme bir buzağı yaparak önünde tapındılar, kurban kestiler. ‹Ey İsrailliler, sizi Mısır'dan çıkaran ilahınız budur!› dediler.›› 9 RAB Musa'ya, ‹‹Bu halkın ne inatçı olduğunu biliyorum›› dedi, 10 ‹‹Şimdi bana engel olma, bırak öfkem alevlensin, onları yok edeyim. Sonra seni büyük bir ulus yapacağım.›› 11 Musa Tanrısı RAB'be yalvardı: ‹‹Ya RAB, niçin kendi halkına karşı öfken alevlensin? Onları Mısır'dan büyük kudretinle, güçlü elinle çıkardın. 12 Neden Mısırlılar, ‹Tanrı kötü amaçla, dağlarda öldürmek, yeryüzünden silmek için onları Mısır'dan çıkardı› desinler? Öfkelenme, vazgeç halkına yapacağın kötülükten. 13 Kulların İbrahim'i, İshak'ı, İsrail'i anımsa. Onlara kendi üzerine ant içtin, ‹Soyunuzu gökteki yıldızlar kadar çoğaltacağım. Söz verdiğim bu ülkenin tümünü soyunuza vereceğim. Sonsuza dek onlara miras olacak› dedin.›› 14 Böylece RAB halkına yapacağını söylediği kötülükten vazgeçti. 15 Musa döndü, elinde antlaşma koşulları yazılı iki taş levhayla dağdan indi. Levhaların ön ve arka iki yüzü de yazılıydı. 16 Onları Tanrı yapmıştı, üzerlerindeki oyma yazılar O'nun yazısıydı. 17 Yeşu, bağrışan halkın sesini duyunca, Musa'ya, ‹‹Ordugahtan savaş sesi geliyor!›› dedi. 18 Musa şöyle yanıtladı: ‹‹Ne yenenlerin, Ne de yenilenlerin sesidir bu; Ezgiler duyuyorum ben.›› 19 Musa ordugaha yaklaşınca, buzağıyı ve oynayan insanları gördü; çok öfkelendi. Elindeki taş levhaları fırlatıp dağın eteğinde parçaladı. 20 Yaptıkları buzağıyı alıp yaktı, toz haline gelinceye dek ezdi, sonra suya serperek İsrailliler'e içirdi. 21 Harun'a, ‹‹Bu halk sana ne yaptı ki, onları bu korkunç günaha sürükledin?›› dedi. 22 Harun, ‹‹Öfkelenme, efendim!›› diye karşılık verdi, ‹‹Bilirsin, halk kötülüğe eğilimlidir. 23 Bana, ‹Bize öncülük edecek bir ilah yap. Bizi Mısır'dan çıkaran adama, Musa'ya ne oldu bilmiyoruz› dediler. 24 Ben de, ‹Kimde altın varsa çıkarsın› dedim. Altınlarını bana verdiler. Ateşe atınca, bu buzağı ortaya çıktı!›› 25 Musa halkın başıboş hale geldiğini gördü. Çünkü Harun onları dizginlememiş, düşmanlarına alay konusu olmalarına neden olmuştu. 26 Musa ordugahın girişinde durdu, ‹‹RAB'den yana olanlar yanıma gelsin!›› dedi. Bütün Levililer çevresine toplandı. 27 Musa şöyle dedi: ‹‹İsrail'in Tanrısı RAB diyor ki, ‹Herkes kılıcını kuşansın. Ordugahta kapı kapı dolaşarak kardeşini, komşusunu, yakınını öldürsün.› ›› 28 Levililer Musa'nın buyruğunu yerine getirdiler. O gün halktan üç bine yakın adam öldürüldü. 29 Musa, ‹‹Bugün kendinizi RAB'be adamış oldunuz›› dedi, ‹‹Herkes öz oğluna, öz kardeşine düşman kesildiği için bugün RAB sizi kutsadı.›› 30 Ertesi gün halka, ‹‹Korkunç bir günah işlediniz›› dedi, ‹‹Şimdi RAB'bin huzuruna çıkacağım. Belki günahınızı bağışlatabilirim.›› 31 Sonra RAB'be dönerek, ‹‹Çok yazık, bu halk korkunç bir günah işledi›› dedi, ‹‹Kendilerine altın put yaptılar. 32 Lütfen günahlarını bağışla, yoksa yazdığın kitaptan adımı sil.›› 33 RAB, ‹‹Kim bana karşı günah işlediyse onun adını sileceğim›› diye karşılık verdi, 34 ‹‹Şimdi git, halkı sana söylediğim yere götür. Meleğim sana öncülük edecek. Ama zamanı gelince günahlarından ötürü onları cezalandıracağım.›› 35 RAB halkı cezalandırdı. Çünkü Harun'a buzağı yaptırmışlardı.

2.Mose 32 | New International Reader’s Version Kutsal Kitap Yeni Çeviri

Israel worships a golden calf

Altın Buzağı