Psalm 89 | Menge Bibel Верен

Psalm 89 | Menge Bibel
1 Ein Lehrgedicht von Ethan, dem Esrahiten. 2 Die Gnadenerweise des HERRN will ich allzeit besingen, bis zum fernsten Geschlecht deine Treue laut verkünden. 3 Denn du, Herr, hast verheißen: »Auf ewig soll der Gnadenbund aufgebaut sein« - fest wie den Himmel hast du deine Treue gegründet –: 4 »Ich habe einen Bund geschlossen mit meinem Erwählten, habe David, meinem Knecht, geschworen: 5 ›Deinem Geschlecht will ich ewige Dauer verleihen und aufbaun deinen Thron für alle Zeiten.‹« SELA. 6 Da priesen die Himmel deine Wundertat, o HERR, dazu deine Treue in der Versammlung der Heiligen*. 7 Denn wer in der Wolkenhöhe kommt dem HERRN gleich, ist dem HERRN vergleichbar unter den Gottessöhnen*, 8 dem Gott, der gefürchtet ist im Kreise der Heiligen und furchtbar über alle um ihn her? 9 HERR, du Gott der Heerscharen, wer ist dir gleich? Stark bist du, HERR, und deine Treue ist rings um dich her. 10 Du herrschest über das Ungestüm des Meeres: erheben sich seine Wogen – du besänftigst sie. 11 Du hast Rahab zermalmt wie einen Durchbohrten, deine Feinde mit deinem starken Arm zerstreut. 12 Dein ist der Himmel, dein auch die Erde, der Erdkreis und seine Fülle – du hast sie gegründet; 13 Norden und Süden – du hast sie geschaffen, der Thabor und Hermon bejubeln deinen Namen. 14 Du hast einen Arm voll Heldenkraft: stark ist deine Hand, deine Rechte hoch erhoben. 15 Gerechtigkeit und Recht sind deines Thrones Stützen, Gnade und Treue gehen vor dir her. 16 Wohl dem Volk, das zu jubeln versteht, das, o HERR, im Licht deines Angesichts wandelt: 17 ob deinem Namen frohlocken sie allezeit, ob deiner Gerechtigkeit sind sie hochgemut. 18 Denn du bist ihr Ruhm und ihre Stärke, und durch deine Gnade ragt hoch unser Horn; 19 denn dem HERRN gehört unser Schild und dem Heiligen Israels unser König. 20 Damals (V.3-4) hast du in einem Gesicht zu deinem Frommen gesprochen: »Ich habe die Hilfe einem Helden übertragen, einen Auserwählten über das Volk erhöht: 21 ich habe David als meinen Knecht gefunden, mit meinem heiligen Öl ihn gesalbt, 22 damit meine Hand beständig mit ihm sei und mein Arm ihm Stärke verleihe. 23 Kein Feind soll ihn überlisten und kein Ruchloser ihn überwältigen; 24 nein, seine Gegner will ich vor ihm zerschmettern, und die ihn hassen, will ich niederschlagen. 25 Doch mit ihm soll meine Treue und Gnade sein, durch meinen Namen soll sein Horn hoch ragen; 26 ich will das Meer unter seine Hand tun und seine Rechte auf die Ströme legen. 27 Er soll zu mir rufen: ›Mein Vater bist du, mein Gott und der Fels meines Heils!‹ 28 So will auch ich ihn zum Erstgeborenen* machen, zum höchsten unter den Königen der Erde. 29 Für immer will ich ihm meine Gnade bewahren, und mein Bund soll fest ihm bleiben; 30 für immer will ich sein Geschlecht erhalten und seinen Thron, solange der Himmel steht. 31 Wenn seine Söhne mein Gesetz verlassen und nicht in meinen Rechten wandeln, 32 wenn sie meine Satzungen entweihen und meine Gebote nicht beachten: 33 so werde ich zwar mit der Rute ihren Abfall strafen und ihre Übertretung mit Schlägen, 34 doch meine Gnade will ich ihm nicht entziehen und meine Treue nimmer verleugnen; 35 ich werde meinen Bund nicht entweihen* und den Ausspruch meiner Lippen nicht ändern. 36 Ein für allemal hab’ ich bei meiner Heiligkeit geschworen - niemals werde ich David belügen –: 37 ›Sein Geschlecht soll ewig bestehn, sein Thron wie die Sonne vor mir, 38 wie der Mond soll für immer er bleiben‹: der Zeuge in Wolkenhöhen ist treu!« SELA. 39 Und dennoch hast du verworfen und verstoßen, hast Zorn gegen deinen Gesalbten betätigt; 40 du hast den Bund mit deinem Knecht gebrochen, seine Krone entweiht und zu Boden geschleudert; 41 all seine Mauern hast du eingerissen, seine festen Plätze in Trümmer gelegt. 42 Es plündern ihn alle, die des Weges ziehen, seinen Nachbarn ist er zum Spott geworden. 43 Du hast den Arm seiner Dränger hoch erhoben und all seine Feinde mit Freude erfüllt; 44 auch hast du rückwärts gewandt sein scharfes Schwert und im Krieg ihn nicht aufrecht gehalten (siegreich erhalten); 45 du hast seinem Glanz ein Ende gemacht und seinen Thron zu Boden gestürzt; 46 du hast die Tage seiner Jugend verkürzt, hast ihn mit Schande bedeckt. SELA. 47 Bis wann, HERR, willst du dich ganz verbergen? Bis wann soll lodern wie Feuer dein Zorn? 48 Bedenke, wie kurz meine Lebenszeit ist, wie vergänglich du alle Menschenkinder geschaffen! 49 Wo ist ein Mensch, der leben bleibt und den Tod nicht sieht, seine Seele errettet vor des Totenreichs Macht? 50 Wo sind deine früheren Gnadenverheißungen, Allherr, die du David zugeschworen in deiner Treue? 51 Gedenke, Allherr, der Schmach deiner Knechte, daß ich tragen muß in meinem Busen den Hohn von all den vielen Völkern, 52 womit deine Feinde, o HERR, geschmäht uns haben, womit geschmäht sie haben die Fußstapfen* deines Gesalbten! 53 Gepriesen sei der HERR in Ewigkeit! Amen, ja Amen!

Public Domain

Верен
1 Маскил на езраеца Етан. Ще възпявам милостите на ГОСПОДА до века, ще известявам с устата си Твоята вярност на всички поколения. 2 Защото казах: Милостта ще се съгради до века, Ти ще утвърдиш истината Си в самите небеса. 3 Направих завет с избрания Си, заклех се на слугата Си Давид*: 4 Ще утвърдя потомството ти до века и ще съградя престола ти за всички поколения*. (Села.) 5 И небесата ще хвалят Твоите чудеса, ГОСПОДИ, и истината Ти – в събранието на светиите. 6 Защото кой на небето може да се сравни с ГОСПОДА? Кой сред синовете на могъщите може да се оприличи на ГОСПОДА? 7 Бог е много страхопочитаем в събранието на светиите и страшен между всички, които са около Него. 8 ГОСПОДИ, Боже на Войнствата, кой е могъщ като Теб, ГОСПОДИ? Истината Ти Те обкръжава. 9 Ти владееш гордостта на морето; когато вълните му се надигат, Ти ги укротяваш. 10 Ти си смачкал Рахав* като някой убит, разпръснал си враговете Си с мощната Си ръка. 11 Твои са небесата, Твоя е и земята; светът и всичко, което го изпълва – Ти си ги основал. 12 Северът и югът – Ти си ги създал, Тавор и Ермон ликуват в Твоето Име. 13 Ти имаш мощна ръка, ръката Ти е силна, десницата Ти – възвисена. 14 Правда и съд са основата на престола Ти, милост и истина* ходят пред лицето Ти. 15 Блажен народът, който познава радостното възклицание! Те ходят в светлината на Твоето лице, ГОСПОДИ. 16 В Твоето Име ликуват цял ден и чрез Твоята правда се извисяват. 17 Защото Ти си славата на тяхната сила и с Твоето благоволение се възвишава нашият рог, 18 понеже на ГОСПОДА е нашият щит и на Светия Израилев – нашият цар. 19 Тогава Ти говори на светиите Си във видение и каза: Положих помощ върху един силен, възвисих един избран между народа. 20 Намерих слугата Си Давид, със святото Си масло го помазах, 21 него ще поддържа ръката Ми и мишцата Ми ще го укрепва. 22 Врагът няма да го притесни, нито синът на неправдата ще го потиска. 23 Аз ще смажа противниците му пред него и ще поразя онези, които го мразят. 24 Верността Ми и милостта Ми ще бъдат с него и в Моето Име ще се възвиси рогът му. 25 И ще поставя ръката му над морето и десницата му – над реките. 26 Той ще извика към Мен: Отец си ми, Бог мой и канарата на спасението ми! 27 Затова и Аз ще го направя първороден, най-горен от земните царе. 28 Ще запазя вечно милостта Си за него и заветът Ми с него ще остане твърд. 29 И потомството му ще направя да пребъдва навеки* и престола му – като небесните дни. 30 Ако синовете му оставят закона Ми и не ходят в правилата Ми, 31 ако нарушат наредбите Ми и не пазят заповедите Ми, 32 тогава ще накажа с тояга престъпленията им и с бич – беззаконията им, 33 но няма да отнема от него милостта Си и няма да се отрека от верността Си. 34 Няма да оскверня завета Си и няма да променя това, което е излязло от устните Ми. 35 Веднъж се заклех* в светостта Си: няма да излъжа Давид! 36 Потомството му ще пребъде вечно и престолът му – като слънцето пред Менст. 4;; 37 ще бъде утвърден до века като луната. Верен е свидетелят в небето. (Села.) 38 Но Ти си отхвърлил и презрял, разгневил си се против Своя помазаник. 39 Изоставил си завета със слугата Си, опозорил си короната му до земята. 40 Повалил си всичките му заграждения, превърнал си крепостите му в развалина. 41 Разграбват го всички, които минават по пътя, стана за присмех на съседите си. 42 Възвисил си десницата на враговете му, зарадвал си всичките му неприятели. 43 И острието на меча му си обърнал обратно и в битката не си го подкрепил. 44 Направил си да изчезне блясъкът му и си свалил на земята престола му. 45 Съкратил си дните на младостта му, покрил си го със срам. (Села.) 46 Докога, ГОСПОДИ? Ще се криеш ли навеки? Ще гори ли яростта Ти като огън? 47 Помни колко е кратко времето ми, за каква суета си създал всичките човешки синове! 48 Кой човек ще живее и няма да види смърт? Може ли да избави душата си от властта на Шеол? (Села.) 49 Къде са предишните Ти милости, Господи? Ти се закле на Давид в истината Сист. 3;! 50 Помни, Господи, унижението на слугите Си – как нося в пазвата си присмеха на многото народи, 51 с който враговете Ти, ГОСПОДИ, хулеха, с който хулеха стъпките на Твоя помазаник! 52 Благословен да е ГОСПОД до века! Амин и амин!