Psalm 74 | Menge Bibel Верен

Psalm 74 | Menge Bibel
1 Ein Lehrgedicht von Asaph. Warum hast du uns, o Gott, für immer verworfen, warum raucht dein Zorn gegen die Herde, die du weidest? 2 Gedenke deiner Gemeinde, die vor alters du erworben, die zum Eigentumsvolk du dir erlöst hast! (Gedenke) des Berges Zion, auf dem du Wohnung genommen! 3 Lenk deine Schritte hinauf zu den ewigen Trümmern: ach, alles hat der Feind im Heiligtum zerstört! 4 Wild brüllen deine Feinde im Innern deiner Versammlungsstätte; haben dort ihre Fahnen als Siegeszeichen aufgestellt. 5 Es sieht sich an, als ob man die Äxte hoch geschwungen hätte im Dickicht des Waldes. 6 Und jetzt zerschlagen sie auch sein Schnitzwerk allzumal mit Beilen und Hämmern. 7 Sie haben dein Heiligtum in Brand gesteckt, bis zum Boden entweiht die Wohnung deines Namens. 8 Sie haben sich vorgenommen: »Wir rotten sie allesamt aus!« und haben alle Gottesstätten* im Lande verbrannt. 9 Unsre (heiligen) Zeichen sehn wir nicht mehr, kein Prophet ist mehr da, und niemand weiß bei uns, wie lange das dauern soll. 10 Wie lange, o Gott, soll der Widersacher noch schmähen, der Feind deinen Namen immerfort lästern? 11 Warum doch ziehst du deine Hand zurück? O zieh deine Rechte hervor aus dem Busen, mach ein Ende! 12 Gott ist ja doch mein König von alters her, Rettungstaten vollführt er inmitten des Landes*. 13 Du hast das Meer durch deine Kraft gespalten, die Häupter der Drachen auf den Fluten zerschellt. 14 Du hast Leviathans Köpfe zermalmt, zum Fraß ihn hingegeben dem Volke der Wüstentiere. 15 Du hast Quellen und Bäche hervorbrechen lassen, du hast nieversiegende Ströme trocken gelegt. 16 Dein ist der Tag, dein auch die Nacht, du hast den Mond und die Sonne hingestellt. 17 Du hast der Erde rings die Grenzen festgesetzt, Sommer und Winter, du hast sie gebildet. 18 Denke daran: der Feind hat dich, o HERR, gehöhnt, und ein gottloses Volk deinen Namen gelästert! 19 Gib nicht den Raubtieren preis die Seele deiner Taube, vergiß nicht für immer das Leben deiner Dulder! 20 Blick hin auf den Bund! Denn angefüllt sind die Verstecke des Landes mit Stätten der Gewalttat. 21 Laß den Bedrängten nicht enttäuscht davongehn, der Arme und Bedrückte müsse deinen Namen rühmen! 22 Steh auf, Gott, verficht deine Sache! Gedenke der Schmach, die dich trifft von den Ruchlosen Tag für Tag! 23 Vergiß nicht das Geschrei* deiner Feinde, das Toben deiner Gegner, das allzeit aufsteigt!

Public Domain

Верен
1 Маскил на Асаф. Боже, защо си ни отхвърлил навеки и гневът Ти дими против овцете на пасбището Ти? 2 Спомни си събранието Си, което си придобил още отначало, което си изкупил за племе на наследството Си, и хълма Сион, където си обитавал. 3 Издигни стъпките Си към постоянните развалини – врагът е развалил всичко в светилището. 4 Противниците Ти реват сред мястото на събранието Ти, поставиха знаците си за знаци на победа. 5 Показват се като един, който вдига брадва сред гъста гора. 6 И сега те трошат всичките ѝ изваяни произведения с брадви и чукове. 7 Запалиха светилището Ти, оскверниха обиталището на Твоето Име и го сравниха със земята. 8 Казаха в сърцето си: Нека ги унищожим напълно! Изгориха всичките места на Божии събрания в земята. 9 Не виждаме своите знамения, няма вече пророк, нито има между нас някой, който да знае докога ще е това. 10 Докога, Боже, противникът ще хули? Навеки ли врагът ще презира Името Ти? 11 Защо оттегляш ръката Си и десницата Си? Извади я от пазвата Си и сложи край! 12 А Бог е мой Цар от древността, който извършва спасителни дела на земята. 13 Ти си разделил морето със силата Си, Ти си смазал главите на морските чудовища във водите, 14 Ти си строшил главите на левиатана, дал си го за храна на акулите в моретоили: на народа, на обитателите на пустинята. 15 Ти си разпукнал извори и потоци, Ти си пресушил непресъхващи реки. 16 Твой е денят, Твоя е и нощта, Ти си приготвил светлината и слънцето. 17 Ти си поставил всичките граници на земята, Ти си направил лято и зима. 18 Помни това, че врагът е похулил ГОСПОДА и че безумен народ е презрял Твоето Име. 19 Не предавай душата на гургулицата Си на дивия звяр; не забравяй навеки събранието на Своите страдащи! 20 Погледни на завета Си, защото мрачните места на земята са пълни с обиталищата на насилието. 21 Нека потиснатият да не се върне посрамен, нека сиромахът и бедният да хвалят Твоето Име! 22 Стани, Боже, защити делото Си, помни как безумният Те хули всеки ден. 23 Не забравяй гласа на враговете Си! Врявата на онези, които се надигат против Теб, постоянно се увеличава.