Psalm 144 | Menge Bibel Bible, překlad 21. století

Psalm 144 | Menge Bibel
1 Von David. Gepriesen sei der HERR, mein Fels, der meine Hände* tüchtig gemacht zum Kampf, meine Finger geschickt zum Kriege, 2 mein Wohltäter und meine Burg, meine Feste und mein Retter, mein Schild und der, auf den ich vertraue; Völker hat er mir unterworfen! 3 HERR, was ist der Mensch, daß du ihn beachtest, des Menschen Sohn, daß du seiner gedenkst? 4 Der Mensch gleicht einem Hauch, seine Tage sind wie ein Schatten, der vorüberfliegt. 5 HERR, neige deinen Himmel und fahre herab, rühre die Berge an, daß sie rauchen! 6 Schleudre Blitze und zerstreue sie*, schieß deine Pfeile ab und laß sie zerstieben! 7 Strecke deine Hände aus der Höhe herab, reiß mich heraus und rette mich aus gewaltigen Fluten, aus der Hand der Söhne der Fremde, 8 deren Lippen Lügen reden und deren Rechte mit Täuschung umgeht. 9 Gott, ein neues Lied will (alsdann) ich dir singen, auf zehnsaitiger Harfe dir spielen: 10 dir, der den Königen Sieg verleiht, der David, seinen Knecht, entrissen dem mörderischen Schwert. 11 Reiß mich heraus und rette mich aus der Hand der Söhne der Fremde, deren Lippen Lügen reden und deren Rechte mit Täuschung umgeht! – 12 O gib, daß unsere Söhne in ihrer Jugendkraft hochgewachsenen Setzlingen gleichen! Daß unsre Töchter seien wie schöngemeißelte Ecksäulen an prächtig gebauten Palästen! 13 Daß unsre Speicher, wohlgefüllt, spenden einen Vorrat nach dem andern! Daß unser Kleinvieh sich tausendfach mehre, zehntausendfach auf unsern Triften! 14 Daß unsre Rinder trächtig seien ohne Mißgeschick und ohne Fehlgeburt, keine Spaltung im Volk und kein Wehgeschrei auf unsern Straßen! 15 Glückselig das Volk, dem es so ergeht! Glückselig das Volk, dessen Gott der HERR ist!

Public Domain

Bible, překlad 21. století
1 Žalm Davidův. Požehnán buď Hospodin, skála má! On učí mé ruce bojovat, mé prsty chystá na zápas. 2 On je má láska, můj pevný hrad, mé útočiště, má záchrana. On je můj štít, na něj spoléhám, i národy* mi poddává. 3 Co je, Hospodine, člověk, že o něm víš, co je lidský tvor, že o něm přemýšlíš?* 4 Člověk je páře podobný, jeho dny míjejí jako stín. 5 Sestup, Hospodine, své nebe rozetni, dotkni se hor, ať dýmají! 6 Zasáhni bleskem, nepřátele rozptyl, vyšli své šípy, abys je rozdrtil! 7 Vztáhni svou ruku z výšiny, z mohutných vod mě vyprosti, z ruky cizáků mě vytrhni! 8 Ti mají ústa plná lži, křivě přísahají svou pravicí! 9 Novou píseň ti pak, Bože, zazpívám, na desetistrunné loutně zahraju ti žalm. 10 Ty umíš vítězství králům darovat, vyprostíš svého služebníka Davida! Od krutého meče 11 mě vyprosti, z ruky cizáků mě vytrhni! Ti mají ústa plná lži, křivě přísahají svou pravicí! 12 Naši synové ať jsou ve svém mládí jak sazenice zdárně rostoucí; naše dcery ať jsou jako sloupy stavbu paláce zdobící. 13 Naše spižírny ať plné jsou, ať oplývají veškerou potravou; naše ovce ať rodí tisíce mladých, desítky tisíc na naše pastviny. 14 Náš dobytek ať je obtěžkaný, ať nejsou vpády ani vyhnanství, ať není nářek v našich ulicích. 15 Blaze lidu, jenž toto zakouší, blaze lidu, jehož Bůh je Hospodin!