Psalm 95 | Верен Hoffnung für alle

Psalm 95 | Верен
1 Елате, да запеем радостно на ГОСПОДА, да възкликнем към канарата на нашето спасение! 2 Да дойдем пред Него с благодарност, да възкликнем към Него с псалми! 3 Защото ГОСПОД е Бог велик и Цар велик над всички богове. 4 В ръката Му са дълбините на земята и Негови – планинските височини. 5 Негово е морето, защото Той го е направил, и Неговите ръце образуваха сушата. 6 Елате, да се поклоним и да се наведем, да коленичим пред ГОСПОДА, нашия Създател! 7 Защото Той е нашият Бог и ние сме народът на пасбището Му и овцете на ръката Му. Днес, ако чуете гласа Му, 8 не закоравявайте сърцата си както при Мерива, както в деня на Маса в пустинята, 9 когато бащите ви Ме изпитаха, опитаха Ме, въпреки че бяха видели делото Ми. 10 Четиридесет години се отвращавах от това поколение и казах: Те са народ, който се отклонява в сърцето си, и не познават Моите пътища. 11 Затова се заклех в гнева Си: Те няма да влязат в Моята почивка!

© 2013 Издателство “ВЕРЕН”. Всички права запазени.

Hoffnung für alle

Lobt Gott und hört auf das, was er sagt!

1 Kommt, lasst uns dem HERRN zujubeln! Wir wollen ihn preisen, den Fels, bei dem wir Rettung finden! 2 Lasst uns dankbar zu ihm kommen und ihn mit fröhlichen Liedern besingen! 3 Denn der HERR ist ein gewaltiger Gott, der große König über alle Götter! 4 In seiner Hand liegt alles – von den Tiefen der Erde bis hin zu den Gipfeln der höchsten Berge. 5 Ihm gehört das Meer, er hat es ja gemacht, und seine Hände haben das Festland geformt. 6 Kommt, wir wollen ihn anbeten und uns vor ihm beugen; lasst uns niederknien vor dem HERRN, unserem Schöpfer! 7 Denn er ist unser Gott, und wir sind sein Volk. Er kümmert sich um uns wie ein Hirte, der seine Herde auf die Weide führt. Hört doch auf das, was er euch heute sagt: 8 »Verschließt eure Herzen nicht, wie es eure Vorfahren getan haben; damals, als sie mich in der Wüste herausforderten und mir bittere Vorwürfe machten*. 9 Jeden Tag erlebten sie, dass ich sie führte. Und trotzdem haben sie immer wieder neue Beweise meiner Macht verlangt. 10 Vierzig Jahre lang ekelte ich mich vor diesem Volk. Schließlich sagte ich: ›Ihr ganzes Wünschen und Wollen ist verkehrt und leitet sie in die Irre. Die Wege, die ich sie führen will, verstehen sie nicht.‹ 11 Darum habe ich in meinem Zorn geschworen: ›Niemals sollen sie in das verheißene Land kommen, nie die Ruhe finden, die ich ihnen geben wollte!‹«