1خداوند، آيندهٔ سرزمين ادوم را در رؤيايی به عوبديا نشان داد. از جانب خداوند خبر رسيده كه قاصدی با اين پيام نزد قومها فرستاده شده است: «آماده شويد تا به جنگ ادوم برويم.»2خداوند میفرمايد: «ای ادوم، تو را در ميان قومها خوار و ضعيف میسازم.3«از اينكه بر صخرههای بلند ساكن هستی به خود میبالی و با غرور میگويی: ”كيست كه دستش در اين بلنديها به من برسد!“ خود را گول نزن!4اگر همچون عقاب به اوج آسمانها بروی و آشيانهٔ خود را بين ستارگان بر پا داری، تو را از آنجا به زمين میآورم.5«اگر دزدها شبانگاه آمده تو را غارت میكردند به مراتب برای تو بهتر میبود، زيرا همه چيز را نمیبردند! يا اگر انگورچينان به سراغ تو میآمدند پس از چيدن انگور خوشهای چند باقی میگذاشتند!6ولی وقتی به چنگ دشمن بيفتی تمام ثروت تو به يغما خواهد رفت و چيزی برای تو باقی نخواهد ماند.7«تمام همپيمانانت دشمن تو میشوند و دست به دست هم داده، تو را از سرزمينت بيرون میرانند. دوستان مورد اعتمادت، برايت دام میگذارند و تو از آن آگاه نخواهی شد.»8خداوند میفرمايد: «در آن روز در سراسر ادوم حتی يک شخص دانا باقی نخواهد ماند! زيرا من همهٔ دانايان[1] ادوم را از حماقت پر میسازم. (ايوب 4:1)9دليرترين سربازان تيمان، هراسان و درمانده شده نخواهند توانست از كشتار جلوگيری كنند.
دليل مجازات ادوم
10«به سبب ظلمی كه به برادر خود اسرائيل كردی رسوا و برای هميشه ريشهكن خواهی شد؛11زيرا اسرائيل را به هنگام سختی و احتياجش ترک كردی. وقتی كه مهاجمان، ثروت او را غارت میكردند و بر اورشليم قرعه انداخته، آن را ميان خود تقسيم مینمودند، تو كنار ايستاده، نخواستی هيچ كمكی به او بكنی و مانند يكی از دشمنانش عمل نمودی.12«تو نمیبايست اين كار را میكردی. وقتی كه او را به سرزمينهای بيگانه میبردند تو نمیبايست مینشستی و او را تماشا میكردی. در روز مصيبتش نمیبايست شادی میكردی و زمانی كه در سختی بود نمیبايست به او میخنديدی.13روزی كه اسرائيل گرفتار اين مصيبت و بلا شده بود، تو نيز به او بدی رساندی و رفته، غارتش كردی.14بر سر چهارراهها ايستادی و كسانی را كه سعی میكردند فرار كنند كشتی. در آن زمان وحشت و پريشانی، بازماندگان اسرائيل را دستگير نموده، تحويل دشمن دادی.
مجازات قومها
15«من، خداوند بزودی از تمام قومها انتقام خواهم كشيد. ای ادوم، همانطور كه با اسرائيل رفتار كردی، با تو نيز به همانگونه رفتار خواهد شد. هر چه كردی بر سر خودت خواهد آمد.16بر بالای كوه مقدس من، جام مكافاتم را نوشيدی، قومهای ديگر نيز آن را خواهند نوشيد. آری، آنها خواهند نوشيد و از بين خواهند رفت و اثری از آنها باقی نخواهد ماند.
پيروزی اسرائيل
17«ولی كوه مقدس من در اورشليم، پناهگاه و محل نجات خواهد شد. اسرائيل سرزمين خود را دوباره تصرف خواهد نمود18و مانند آتش، ادوم را خواهد سوزاند به طوری كه از ادوم كسی باقی نخواهد ماند.» اين را خداوند میفرمايد.19اهالی جنوب يهودا، كوهستان ادوم را اشغال خواهند كرد و اهالی جلگههای يهودا، دشتهای فلسطين را تصرف نموده، دوباره مراتع افرايم و سامره را به چنگ خواهند آورد و قبيلهٔ بنيامين، جلعاد را خواهد گرفت.20تبعيدشدگان اسرائيلی مراجعت نموده، فينيقيه را تا صرفه در شمال، اشغال خواهند كرد و آنانی كه از اورشليم به آسيای صغير به اسارت رفته بودند، به وطن خود بازگشته، شهرهای جنوب يهودا را خواهند گرفت.21فاتحان اورشليم بر سرزمين ادوم حكومت خواهند كرد و خداوند، پادشاه ايشان خواهد بود!