Gott offenbart sich dem Samuel und kündigt den Untergang des Hauses Elis an
1Zu der Zeit, wo der junge Samuel den Dienst des HERRN unter Elis Aufsicht versah, waren Offenbarungen des HERRN in Israel etwas Seltenes: Gesichte kamen nicht häufig vor.2Nun begab es sich zu jener Zeit, während Eli an seiner gewöhnlichen Stelle schlief – seine Augen waren aber allmählich schwach geworden, so daß er nicht mehr sehen konnte;3die Lampe Gottes war noch nicht erloschen, Samuel aber schlief im Tempel des HERRN da, wo die Lade Gottes stand –,4da rief der HERR: »Samuel!« Dieser antwortete: »Hier bin ich!«5und lief dann zu Eli und sagte: »Hier bin ich! Du hast mich ja gerufen.« Jener aber erwiderte: »Ich habe nicht gerufen; lege dich wieder schlafen!« Da ging er hin und legte sich schlafen.6Der HERR aber rief wiederum: »Samuel!« Dieser erhob sich, ging zu Eli und sagte: »Hier bin ich! Du hast mich ja gerufen.« Jener antwortete: »Ich habe nicht gerufen, mein Sohn; lege dich wieder schlafen!«7Samuel hatte nämlich den HERRN noch nicht kennengelernt, und es war ihm noch keine Offenbarung des HERRN zuteil geworden.8Nun rief der HERR wiederum zum drittenmal: »Samuel!« Da stand er auf, ging zu Eli und sagte: »Hier bin ich! Du hast mich ja gerufen.« Jetzt erkannte Eli, daß der HERR es war, der den Jüngling gerufen hatte;9daher sagte Eli zu Samuel: »Gehe hin, lege dich schlafen! Doch wenn du wieder angerufen wirst, so antworte: ›Rede, HERR, denn dein Knecht hört!‹« So ging denn Samuel hin und legte sich auf seinem Platze schlafen.10Da kam der HERR, trat vor ihn hin und rief wie die vorigen Male: »Samuel! Samuel!« Dieser antwortete: »Rede! Denn dein Knecht hört.«11Da sagte der HERR zu Samuel: »Wisse wohl, ich will in Israel etwas vollführen, daß jedem, der es hört, beide Ohren gellen sollen.12An jenem Tage will ich an Eli alles in Erfüllung gehen lassen, was ich seinem Hause angedroht habe, von Anfang bis zu Ende!13Denn ich habe ihm ankündigen lassen, daß ich sein Haus für alle Zeit richten will wegen seiner Verschuldung; denn er hat gewußt, daß seine Söhne Gott in Verachtung bringen, und er ist ihnen dennoch nicht entgegengetreten.14Darum habe ich dem Hause Elis geschworen: ›Wahrlich, die Verfehlung des Hauses Elis soll in Ewigkeit nicht, weder durch Schlachtopfer noch durch Speisopfer, gesühnt werden!‹«
Samuel teilt Eli die Offenbarung mit und beginnt seine Wirksamkeit als Prophet für ganz Israel
15Samuel blieb hierauf bis zum Morgen liegen; dann öffnete er die Türen des Hauses des HERRN, scheute sich jedoch, dem Eli etwas von dem Gesicht mitzuteilen.16Aber Eli rief ihn zu sich und sagte: »Samuel, mein Sohn!« Dieser antwortete: »Hier bin ich!«17Da fragte jener: »Was hat er[1] zu dir gesagt? Verheimliche mir ja nichts! Gott möge dir’s jetzt und künftig vergelten, wenn du mir irgend etwas von allem verheimlichst, was er zu dir gesagt hat!«18Da teilte ihm Samuel die ganze Offenbarung mit, ohne ihm etwas zu verschweigen; der aber erwiderte: »Er ist der HERR: er tue, was ihm wohlgefällt!«19Samuel aber wuchs heran, und der HERR war mit ihm und ließ nichts unerfüllt von allem, was er angekündigt hatte;20und ganz Israel von Dan bis Beerseba erkannte, daß Samuel zum Propheten des HERRN bestellt worden war.21Der HERR aber erschien auch fernerhin in Silo; denn der HERR offenbarte sich dem Samuel [in Silo durch das Wort des HERRN], und Samuel teilte dann die Offenbarungen dem gesamten Israel mit.
1А в онези дни, когато детето Самуил слугуваше на ГОСПОДА пред Илий, слово от ГОСПОДА беше рядкост и нямаше явно видение. (1Sam 2,11; 1Sam 3,21; Ps 74,9; Am 8,11)2В онова време, когато Илий лежеше на мястото си (а очите му бяха започнали да отслабват и не можеше да вижда) (1Mo 27,1; 1Mo 48,10; 1Sam 2,22; 1Sam 4,15)3и Божият светилник не беше още изгаснал в ГОСПОДНИЯ храм, където беше Божият ковчег, а Самуил си беше легнал, (2Mo 27,21; 3Mo 24,3; 1Sam 1,9; 2Chr 13,11)4ГОСПОД повика Самуил. А той отговори: Ето ме.5И се завтече при Илий и каза: Ето ме, защо ме повика? А той отвърна: Не съм те викал; върни се и си легни. И Самуил отиде и си легна.6А ГОСПОД извика още веднъж: Самуиле! И Самуил стана, отиде при Илий и каза: Ето ме, защо ме повика? А той отговори: Не съм те викал, сине мой; върни се и си легни.7Самуил не познаваше още ГОСПОДА и слово от ГОСПОДА не му се беше откривало. (Apg 19,2)8И ГОСПОД повика Самуил за трети път. Той стана, отиде при Илий и каза: Ето ме, защо ме повика? Тогава Илий разбра, че ГОСПОД е повикал детето.9Затова Илий каза на Самуил: Иди и си легни; и ако те повика, кажи: Говори, ГОСПОДИ, защото слугата Ти слуша. И така, Самуил отиде и си легна.10И ГОСПОД дойде и застана, и извика, както преди това: Самуиле! Самуиле! Тогава Самуил отговори: Говори, защото слугата Ти слуша.11Тогава ГОСПОД каза на Самуил: Ето, Аз ще извърша в Израил такова дело, че на всеки, който го чуе, ще му писнат ушите. (2Kön 21,12; Jer 19,3)12В онзи ден ще извърша против Илий всичко, което говорих за дома му. Ще започна и ще завърша. (1Sam 2,30; 1Sam 2,36)13Защото му известих, че ще съдя дома му до века поради беззаконието, за което той знае. Понеже синовете му навлякоха проклятие на себе си, а той не ги спря. (1Sam 2,12; 1Sam 2,17; 1Sam 2,22; 1Sam 2,23; 1Sam 2,25; 1Sam 2,29; Hes 7,3; Hes 18,30)14Затова се заклех относно Илийевия дом, че беззаконието на Илийевия дом няма да се очисти довека нито с жертва, нито с принос. (4Mo 15,30; 4Mo 15,31; Jes 22,14)15А Самуил лежа до сутринта и после отвори вратата на ГОСПОДНИЯ дом. Но Самуил се боеше да каже за видението на Илий.16Обаче Илий повика Самуил и каза: Самуиле! Сине мой! А той отговори: Ето ме.17Илий попита: Какво слово ти говори ГОСПОД? Не го крий от мене, моля. Така да ти направи Бог – да! – и повече да прибави, ако скриеш от мене някоя от всичките думи, които ти е говорил. (Rut 1,17)18Тогава Самуил му каза всичко и не скри нищо от него. И Илий каза: Той е ГОСПОД; нека стори каквото Му е угодно. (Hi 1,21; Hi 2,10; Ps 39,9; Jes 39,8)19А Самуил растеше и ГОСПОД беше с него, и ГОСПОД не остави неизпълнена нито една от неговите думи. (1Mo 39,2; 1Mo 39,21; 1Mo 39,23; 1Sam 2,21; 1Sam 9,6)20И целият Израил от Дан до Вир-савее разбра, че Самуил беше потвърден[1] за ГОСПОДЕН пророк. (Ri 20,1)21И ГОСПОД пак се явяваше в Сило; защото ГОСПОД се откриваше на Самуил в Сило чрез слово от Себе Си. И Самуиловите думи се разнасяха[2] по целия Израил. (1Sam 3,1; 1Sam 3,4)