Psalm 90

Das Buch

von SCM Verlag
1 Ein Bittgebet von Mose, dem Mann, der zu Gott gehörte. Herr, eine Zuflucht warst du für uns von Generation zu Generation.2 Noch bevor die Berge geboren wurden oder die Erde, ja, der Erdkreis in Geburtswehen lag, da warst du schon Gott von Ewigkeit zu Ewigkeit!3 Du lässt den Menschen wieder zu Staub werden und sagst: Kommt zurück, ihr Menschenkinder!4 Denn tausend Jahre sind in deinen Augen wie ein Tag, wie das Gestern, das vergangen ist, wie eine Nachtwache.5 Du schwemmst sie fort, wie der Schlaf sind sie, sie sind wie das Gras, das am Morgen aufwächst:6 Ja, am Morgen blüht und wächst es auf, doch am Abend welkt und verdorrt es.7 Denn wir vergehen durch deinen Zorn und über deinen Grimm erschrecken wir zutiefst.8 Du hast unsere Vergehen vor dich hingestellt, unsere Geheimnisse in das Licht deiner Gegenwart.9 Ja, alle unsere Tage fliegen dahin durch deinen Zorn, wir verbringen unsere Jahre wie einen Seufzer.10 Unsere Lebenszeit währt siebzig Jahre, und wenn wir noch Kraft haben, sind es achtzig Jahre und das, was herausragend ist an ihnen, ist doch nur Mühe und Beschwernis. Ja, schnell gehen sie vorbei, wir fliegen davon!11 Doch wer will die Gewalt deines Zorns wahrhaben? Und wer hat Ehrfurcht vor dir in deinem Grimm?12 Unsere Tage zu zählen, lehre uns, dann werden wir ein weises Herz erlangen.13 Kehre doch wieder zurück, HERR! Wie lange noch? Erbarme dich doch über deine Diener!14 Schon am Morgen mach uns satt durch deine Güte, dann werden wir jubeln und uns freuen unser Leben lang!15 Schenke uns nun Freude genau so lange, wie du uns bedrückt hast, wie die Jahre, in denen wir Unheil erlebt haben!16 Lass deine Diener deine wunderbaren Taten sehen und deine Herrlichkeit ihre Kinder!17 Und die Freundlichkeit des Herrn, unseres Gottes, sei über uns! Ja, das Werk unserer Hände lasse er gelingen! Ja, lass gelingen das Werk unserer Hände!

Psalm 90

Bible, překlad 21. století

von Biblion
1 Modlitba Božího muže Mojžíše. Po všechny věky jsi, Pane, byl vždy naším domovem.2 Dřív než se hory zrodily, dřív než jsi zplodil zem a svět, od věků navěky Bůh jsi ty!3 Obracíš člověka zpátky v prach, pravíš: „Vraťte se, smrtelníci, zpět!“[1]4 Před tebou přece tisíc let uplyne jako včerejšek, jak noční hodina!5 Spláchneš je – jsou pouhý sen, tráva, jež zítra pomine:6 ráno roste a rozkvétá, večer skosena usychá!7 Pro tvé rozlícení hyneme, tvé zuřivosti se děsíme.8 Naše viny totiž kladeš před sebe, naše tajnosti na světlo tváře své.9 Naše dny míjejí v hněvu tvém, svá léta končíme s povzdechem.10 Celý náš život trvá sedmdesát let anebo osmdesát, jsme-li při síle. Většina z nich[2] jsou dřina a potíže, náhle je konec – a pryč letíme!11 Sílu tvého hněvu kdo ale zná, před tvou zuřivostí kdo bázeň má?12 Nauč nás počítat naše dny, abychom v srdci zmoudřeli!13 Navrať se, Hospodine – jak dlouho ještě? Nad svými služebníky smiluj se!14 Hned za svítání svou láskou nasyť nás, štěstím ať zpíváme do konce života!15 Naše radost ať trvá jak dřívější soužení, jako ta léta, kdy jsme žili v neštěstí.16 Tvým služebníkům ať je zjevné dílo tvé, jejich děti ať se kochají v tvé nádheře!17 Vlídnost našeho Pána Boha ať s námi zůstává, dílo našich rukou ať mezi námi rozkvétá, dílo našich rukou ať rozkvétá!