Přísloví 5

Český ekumenický překlad

od Česká biblická společnost
1  Můj synu, věnuj pozornost mé moudrosti, nakloň své ucho k mé rozumnosti, 2  dbej na obezřetné rady, poznání ať zachovávají tvé rty. 3  Ze rtů cizí ženy sice kape med a její jazyk je hladší než olej, 4  nakonec je však hořká jako pelyněk, ostrá jak dvojsečný meč. 5  Její nohy sestupují k smrti, její kroky uvíznou v podsvětí. 6  Nevysleduješ stezku života, její stopy se motají, nevíš kam. 7  Proto, synové, poslyšte mě, neodvracejte se od výroků mých úst. 8  Ať jde tvá cesta daleko od ní, nepřibližuj se ke dveřím jejího domu, 9  ať nevydáš svou důstojnost jiným, ukrutníkovi svá léta, 10  ať se tvou silou nesytí cizáci a ovocem tvého trápení dům cizí. 11  Nakonec budeš skučet, až celé tvé tělo zchátrá. 12  Řekneš: „Jak jsem mohl nenávidět napomínání? Jak mohlo mé srdce znevažovat domlouvání? 13  Svoje vychovatele jsem neposlouchal, nenaslouchal jsem svým učitelům. 14  Málem bych byl propadl nejhoršímu uprostřed shromáždění a pospolitosti.“ 15  Pij vodu z vlastní nádrže, tu, jež vyvěrá z tvé studnice. 16  Mají se tvé prameny roztékat ven do široka jako vodní toky? 17  Tobě mají patřit, tobě jedinému, a ne cizím spolu s tebou. 18  Buď požehnán tvůj zdroj, raduj se z ženy svého mládí, 19  z milované laně, z líbezné srny; její prsy ať tě vždycky opojují, kochej se v jejím milování ustavičně. 20  Proč by ses kochal, můj synu, v cizačce, proč bys v náručí cizinku svíral? 21  Cesty člověka jsou Hospodinu zřejmé, on sleduje všechny jeho stopy. 22  Svévolníka polapí jeho zločiny, bude spoután provazy svého hříchu. 23  Nedbal na napomenutí, proto zemře; bloudí pro svou velkou pošetilost. 

Přísloví 5

Schlachter 2000

od Genfer Bibelgesellschaft
1 Mein Sohn, achte auf meine Weisheit und neige dein Ohr meiner Belehrung zu, (Př 4,1; Př 4,20; Mk 4,23)2 damit du Besonnenheit übst und deine Lippen Erkenntnis bewahren! (Ž 119,13; Př 16,23; Mal 2,7)3 Denn von Honig triefen die Lippen der Verführerin, und glatter als Öl ist ihr Gaumen, (Př 7,21; Pís 4,11)4 aber zuletzt ist sie bitter wie Wermut, scharf wie ein zweischneidiges Schwert. (Kaz 7,26)5 Ihre Füße steigen hinab zum Tod, ihre Schritte streben dem Totenreich zu. (Př 7,26)6 Den Pfad des Lebens erwägt sie nicht einmal; sie geht eine unsichere Bahn, die sie selbst nicht kennt. (Jr 2,23)7 Und nun hört auf mich, ihr Söhne, und weicht nicht von den Worten meines Mundes! (Ž 32,8)8 Bleibe fern von dem Weg, der zu ihr führt, und nähere dich nicht der Tür ihres Hauses, (Př 4,14)9 damit du nicht anderen deine Ehre opferst und deine Jahre dem Grausamen, (Sd 16,4; Ž 7,6)10 damit sich nicht Fremde von deinem Vermögen sättigen und du dich nicht abmühen musst für das Haus eines anderen, (Př 29,3)11 damit du nicht seufzen musst bei deinem Ende, wenn dir dein Leib und Leben hinschwinden, (Jr 5,31; Pl 1,9)12 und sagen musst: »Warum habe ich doch die Zucht gehasst, warum hat mein Herz die Zurechtweisung verachtet? (Př 1,29; Za 7,11)13 Ich habe nicht gehört auf die Stimme meiner Lehrer und meinen Lehrmeistern kein Gehör geschenkt! (Jb 36,12; Ž 73,2; Ž 81,14)14 Fast wäre ich gänzlich ins Unglück geraten inmitten der Versammlung und der Gemeinde!« (Př 13,20; L 15,17)15 Trinke Wasser aus deiner eigenen Zisterne und Ströme aus deinem eigenen Brunnen! (1K 7,2)16 Sollen sich deine Quellen auf die Straße ergießen, deine Wasserbäche auf die Plätze? (Ž 128,3)17 Sie sollen dir allein gehören und keinem Fremden neben dir!18 Deine Quelle sei gesegnet, und freue dich an der Frau deiner Jugend! (Kaz 9,9; Mal 2,14)19 Die liebliche Hindin, die anmutige Gemse, ihr Busen soll dich allezeit sättigen, von ihrer Liebe sollst du stets entzückt sein! (Pís 2,9)20 Warum aber, mein Sohn, solltest du von einer Verführerin entzückt sein und den Busen einer Fremden umarmen? (1Kr 11,4)21 Denn die Wege eines jeden liegen klar vor den Augen des HERRN, und Er achtet auf alle seine Pfade! (Jb 31,4; Ž 139,3; Př 15,3; Jr 32,19)22 Den Gottlosen nehmen seine eigenen Missetaten gefangen, und von den Stricken seiner Sünde wird er festgehalten. (Ž 9,17; Př 11,5; Př 26,27)23 Er stirbt an Zuchtlosigkeit, und infolge seiner großen Torheit taumelt er dahin. (Př 10,21; Př 10,30; Př 14,14; Iz 29,9; Jr 6,8; Oz 4,6)